Ну нарэшце! Гадзіны, якія вы заказвалі і з нецярпеннем чакалі, прыбылі і дастаўлены вам, ура! Вы беражліва здабываеце набыццё з фірмовага пакавання, акуратна вызваляеце ад плёнак, любуецеся, прымяраеце… эх, вось прыкрасць-то – бранзалет завялікі…
Не хвалюйцеся, справа папраўнае. Расказваем!
Канешне, лепш за ўсё, каб гэта зрабіў спецыяліст. У майстэрні, дзе ў наяўнасці ўся патрэбная прылада і ўмелыя (прафесійныя) рукі, бранзалет падгоняць па руцэ хутка і за разумныя грошы. Ды яшчэ і гарантыю дадуць, няхай і не асабліва працяглую, але ўсё ж.
Зрэшты, можа апынуцца, што майстэрні паблізу няма, ці вам проста не жадаецца яшчэ кудысьці ісці ці, урэшце, вам цікава пакараціць бранзалет сваімі рукамі. Што ж, і гэта даступна! Вось калі б патрабавалася надтачыць – гэта праблема, патрэбны ж дадатковыя звёны. А пакараціць - нескладана.
Дык вось, пачынаем.
Рыхтуем працоўнае месца. Рабіць "на каленцы", зразумела, не будзем, а будзем - на звычайным стале, расчышчаным ад усяго лішняга. Пажадана заслаць на стол што-небудзь гладкае, светлае, не занадта слізкае. Спатрэбіцца абрус ці ручнік (не махрысты), ліст паперы таксама падыдзе. А газета - не: мноства дробных чорных літар, надрукаваных на белым фоне, абцяжарыць пошукі дэталяў, якія з'явяцца пасля выдалення лішніх звёнаў бранзалета. Не перашкодзіць невялікая скрыначка, у якой можна будзе захоўваць знятыя звёны (не выкідваць жа!)
Рыхтуем інструменты. Калі ў вас ёсць набор гадзіншчыка (такое прадаецца), то зусім добра. Калі не - не бяда, вам спатрэбяцца: маленькі малаток, маленькія абцугі (ці пінцэт), шыла (ці хоць бы канцылярская сашчэпка, а ў крайнім выпадку іголка - але досыць тоўстая). Магчыма, маленькая адвёртка, якія бываюць у камплекце швейных машынак (спытаеце ў жонкі). Калі няма наогул нічога - вам ізноў жа ў майстэрню, але спадзяемся, гэты няхітры інструментар у хаце ўсё ж прысутнічае.
Так, і яшчэ нялішнім будзе кавалак мыла. Цвёрдага. З яго лёгка зрабіць трымальнік: прарэжце ў мыле ад краю да краю канаўку такіх памераў, каб бранзалет добра ў яе ўкладваўся. Трымае выдатна, змываецца потым яшчэ лепей.
Здымаем лішнія звёны. Спачатку трэба, вядома, прымерыцца - колькі іх здымаць-то? І майце на ўвазе, што варта захоўваць сіметрыю бранзалета адносна корпуса гадзінніка. Гэта значыць здымаць звёны парамі: адно з аднаго боку, іншае з іншай.
Цяпер усталёўваны бранзалет у наш трымальнік. Глядзім (не выключана, што запатрабуецца павелічальнае шкло), як усталяваны злучальны штыфт. Бывае, што штыфты фіксуюцца шрубкамі, у гэтым выпадку ў ход пайдзе адвёртка. Не страціце шрубкі!
Адшрубавалі? Ці шрубак там і не было? Тады наступны крок: упіраемся нашым штурхачом (шыла ці нешта падобнае) у тарэц штыфта і асцярожна націскаем. Павінна пайсці, а калі ідзе прутка, то можна пастукаць (яшчэ больш асцярожна) малаточкам.
З процілеглага боку павінен здацца кончык штыфта. Далікатна, але ўладна ўхопліваем яго пінцэтам (ці маленькімі пасатыжамі/ абцугамі) і павольна выцягваем.
Паўтараем аперацыю з другога боку звяна, з якім працуем. Усё знятае педантычна які ўкладваецца ў скрыначку. Звяно вызвалілася, яго туды ж. І яшчэ раз усё тое ж самае прарабляем з аналагічным звяном іншай часткі бранзалета.
Злучаем. Няцяжка здагадацца, што злучэнне праводзіцца ў зваротным парадку. Пры зборцы правільна арыентуйце штыфты, ды яшчэ не гарачыцеся, яны ж тоненькія, так што не стукаеце малатком занадта моцна. Калі былі шрубкі - не забудзьцеся ўкруціць іх назад!
Вось і ўсё. Ну, а калі нешта пайшло не так - не вымаецца, не ўстаўляецца, затрымалася, згубілася і г.д. - тады, усё-ткі змірыцеся і звяртайцеся да спецыялістаў.
