Гэтыя далікатныя тварэнні рук чалавечых кранаюць самыя патаемныя струны душы. Якой глыбінёй духоўнай і палымяным сэрцам трэба валодаць, каб з такой любоўю перадаць у шкле простую, някідкую прыгажосць рускай зямлі! Звычайны чараўнік-шкловыдзімальшчык Аляксей Зеля (1944-2017) збіраўся стаць навукоўцам-біёлагам, але каханне ўсё змяніла.
Аляксей Зеля з дзяцінства любіў назіраць за жывой прыродай, таму скончыўшы школу ён паступіў на біяфак МДУ, але, пакахаўшы сваю будучую жонку, не давучыўся, а адправіўся працаваць на завод шкловыдзімальшчыкам. Да нашага з вамі шчасцю! Цяпер мы можам любавацца шэдэўрамі, аналагаў якім няма ва ўсім свеце!
Галерэя з конікаў, страказой і матыльком, гэта проста чароўна!
Галерэя кветак:
Цудоўная прырода, нават паганкі выглядаюць прыгажунямі:
На думку мастацтвазнаўцаў, Аляксей Зеля - чалавек фенаменальнай глядзельнай памяці і ўмелы рамеснік з дапытлівым розумам вучонага. Да таго ж ён увесь час удасканальваў свае навыкі, спрабуючы нешта новае. Аднак ён застаецца верным свайму каханаму матэрыялу – кварцаваму шклу. Гэта вельмі складаны ў працы матэрыял, які не церпіць памылак, патрабуючы ад мастака дакладнасці і высокай канцэнтрацыі. Але вынік апраўдвае затрачаныя намаганні! Толькі кварцавае шкло здольна так адлюстроўваць і перадаваць святло, толькі яно так пластычна.
Крыштальныя ветразнікі - гэта асаблівы гонар мастака, менавіта яны праславілі Аляксея Зеля на ўвесь свет!
Руская зіма ў крыштальным выкананні - гэта проста цуд! (фрагмент крыштальнага церама)
Здавалася б, што тут такога - хлопчык корміць бялок.
Паглядзіце на гэтую кампазіцыю! Колькі эмоцый, пачуццяў выклікае гэтая птушка на ледзяной галінцы!
"Ліса і вінаград" - кампазіцыя асаблівая ў творчасці майстра, прывяду словы самога Аляксея Зеля аб ёй:
У маёй кампазіцыі «Ліса і вінаград» мне вельмі падабаецца, як ліса стаіць выгнуўшыся. Раней прадаваліся нейкія драбнюткія сувенірчыкі, дзе была ліса і вінаград. І я вырашыў, што трэба не зганьбіць гэтую лісу і зрабіць яе добра. Праўда, яна пацярпела падчас выставы ў Эрмітажы. Было вельмі шмат народа, хлопчыка штурхнулі на яе і яна ўпала. У лісы адваліўся хвост, пацярпела тулава, з'явілася трэшчына. Але я лісу аднавіў, праўда яна стала крыху сівая. А вось трэшчынка на падстаўцы так і засталася. Перад пачаткам працы я прачытаў Крылова, паглядзеў ілюстрацыі. Потым я прачытаў Эзопа. Паглядзеў гравюру Дзюрэра, там лісіца проста бегае ўнізе. Мая ліса зусім іншая.
Вось такі цудоўны чалавек жыў і тварыў свае шэдэўры. Калі вы былі незнаёмыя з яго творчасцю, спадзяюся, вы былі рады ўбачыць усю гэтую прыгажосць!
