Мне, як чалавеку, які жыве ў матэрыяльным свеце - эстэтычнае задавальненне прыносяць сапраўдныя камяні, нават на відэа - адчуваецца іх сапраўднасць.
Напрыклад, гэты апал - сапраўдны ... зямны. Але і крыху віртуальны, бо мы з вамі бачым толькі фота.
Маёй унутранай летуценніцы ўся гэтая гульня незямных вобразаў вар'яцка падабаецца!
Раскажу ў агульных рысах прынцып працы ІІ у стварэнні малюнкаў (не ўсе могуць ведаць пра яго):
Мастак у спецыяльнай праграме ўводзіць тэкставае запрашэнне з функцыямі, якія хацеў бы бачыць ва ўпрыгожваннях. ІІ выдае выяву яго фантазій, далей усё ж неабходна папрацаваць і чалавеку, дадаць фактуру, удасканаліць дэталі і г.д.
Задума чалавека, але выява лічбавага аналізатара. Алгарытма.
А бо творчая думка заўсёды была прэрагатывай і шанавалася менавіта гэтая іскра ў чалавеку.
Неіснуючае:
сучаснасць:
ІІ пакуль не вельмі ўпэўнена і рэалістычна прайгравае камяні і мінералы:
…але гэта пакуль.
Падабенства вельмі блізка:
Дэталізацыя, стыль, увасабленне ідэі – усё ж такі не можа не захапляць…
Адзін паэт у 20-м стагоддзі напісаў:
У наша стагоддзе штучнага меха
І нафтай пахкай ікры,
Няма нічога даражэй за смех,
Каханні, смутку і гульні!
У 21-м стагоддзі ўсё штучнае паступова ператвараецца і зусім у віртуальнае, без густу… без паху. Але вельмі цікава на ўсё гэта глядзець.
