Фераньерка - гэта налобнае ўпрыгожванне, якое было вельмі папулярна ў першай палове 19 стагоддзя. Фераньерка - абруч або ланцужок з жамчужынай або каштоўным каменем-падвескай, якія спускаюцца на сярэдзіну ілба.
У пачатку 19 стагоддзі гэты жаночы аксэсуар стаў настолькі модным, што зрабіўся першай неабходнасцю. Аднак варта заўважыць, што фераньерку прыгажуні маглі выкарыстоўваць толькі на балі. Ёсць такая карціна А. Брулова - Партрэт Н.Пушкінай. На гэтым партрэце намалявана крыху стомленая пасля балю прыгажуня Наталі.
А калі зазірнуць у далёкае мінулае налобных упрыгожванняў, то ўбачыць іх можна ў розных варыянтах і ў розных народных строях. Фераньерка, пра якую зараз ідзе гаворка, бліжэй за ўсё да фераньерак эпохі Адраджэння. Таму пацвярджэнне карціны мастакоў, напрыклад, карціна Леанарда да Вінчы - "Партрэт маладой жанчыны" (яна мае і іншую назву - "Выдатная Ферроньера" -La belle Ferroniere), або "Партрэт Элізабэт Ганзага" Рафаэля.
У пачатку 19 ст. фераньерка зноў уваходзіць у моду, а яе назва непарыўна звязваецца з даўнім партрэтам Леанарда, вельмі папулярным у той час. А ўжо партрэт прыгажунь 19 стагоддзі з фераньеркамі можна сустрэць амаль у кожным музеі.
І так, фераньерка лічылася асаблівым упрыгожаннем. Часам яна трапляла ў лік шматлікіх упрыгожванняў, якія ўваходзілі ў склад вялікай паруры. У якасці падвескі мог быць каштоўны камень, жамчужына, залатая зорачка, невялікая разетка з некалькіх камянёў. Асабліва шанаваліся фераньеркі з кропелькай жамчужыны рэдкай формы і колеры. Каштоўнасць мацавалася на залатым ланцужку або абручы, канцы якіх хаваліся ў прычосцы.
Шляхетныя дамы апраналі гэтае ўпрыгожванне толькі ў адмысловых выпадках - на баль ці свецкія раўты. Але, як заўсёды, знаходзіліся і такія, якія, прэтэндуючы на сваё дачыненне да вышэйшага свету, апраналі фераньерку ў самай непадыходнай сітуацыі. Натуральна такія няўдачлівыя прыгажуні станавіліся прадметам насмешак са боку навакольных.
Фераньеркі даволі хутка выйшлі з моды, пра іх забыліся ўжо ў сярэдзіне 19 стагоддзя. Але ў пачатку 20 стагоддзя фераньерку зноў сталі выкарыстоўваць, прычым не толькі з ланцужком і абручом, але і з тонкай аксамітнай стужачкай. Дарэчы, прымацаваць да стужачкі маглі прыгожую каштоўную завушню прыдатнай формы.
Сёння фераньерку можна сустрэць у якасці вясельнага ўпрыгожвання нявесты, асабліва прывабна яна выглядае на нявестах у стылі боха.
