"زندانیان" غیر معمول از کهربای برمه ای

کهربا تکه‌هایی از صمغ سخت شده درختان باستانی است که زمانی در آب می‌افتند و بنابراین از اکسیداسیون سریع جلوگیری می‌کنند. بیش از دوازده منطقه "کهربادار" در جهان وجود دارد، معروف ترین (و گسترده ترین) کهربا بالتیک است، اما شگفت انگیزترین اجزاء (بقایای چوبی، بندپایان و مهره داران موجود در داخل رزین) کهربای برمه ای معروف شد - برمیت. (نام علمی را با نام قدیمی میانمار فعلی یدک می کشد). مرکز اصلی استخراج آن در ایالت کاچین در مرز چین و هند قرار دارد.

به طور کلی، کهربا از مناطق مختلف در زمان های مختلف متولد شده است. بیرمیت برای ما حیواناتی را حفظ کرده است که در دوره کرتاسه زندگی می کردند، و به عنوان مثال، بالتیک، دومینیکن و مکزیک چندین برابر جوانتر هستند. خوشحال کننده و شگفت آور یافته های کاملا تازه. در سال 2016، حتی یک دم دایناسور پردار نیز در یک تکه برمیت پیدا شد، به غیر از مارمولک ها، قورباغه ها و مارها.

آمونیت و ک^о

با این حال، دایناسورها دایناسور هستند، و کشف فعلی بسیاری را شگفت زده کرد: در داخل کهربای برمه، یک نرم تن سفالوپود منقرض شده به نام آمونیت (یکی از خویشاوندان دور ماهی مرکب فعلی) با 99 میلیون سال قدمت کشف شد. این اولین آمونیت و یکی از اولین موجودات دریایی است که در کهربا یافت شد. (البته اکثریت قریب به اتفاق موجوداتی که در صمغ درخت سنگ شده یافت می شوند، در جنگل ها زندگی می کردند، نه در آب، که بیش از حد منطقی است.)

نمونه مورد بحث توسط یک کلکسیونر شانگهای به قیمت حدود 750 دلار از فروشنده ای که ادعا می کرد یک حلزون زمینی در داخل آن دارد خریداری شد. با این حال، توموگرافی کامپیوتری اشعه ایکس امکان مطالعه محفظه های داخلی پیچیده مشخصه آمونیت ها را فراهم کرده است. و آنقدر به خوبی حفظ شده است که دیرینه شناسان با اطمینان اعلام می کنند: این یک نماینده جزئی از جنس است. پوزوزیا.

جالب اینجاست که همان قطعه سه سانتی متری شامل حداقل چهار دوجین موجود دیگر است - بسیاری از کنه ها، عنکبوت ها، صدپاها، سوسک ها، سوسک ها، مگس ها، زنبورها و گاستروپودهای دریایی. مقاله مربوطه "آمونیت به دام افتاده در کهربای برمه ای" توسط پروفسور وانگ بو از موسسه زمین شناسی و دیرینه شناسی نانجینگ آکادمی علوم چین و همکارانش از اروپا و ایالات متحده در 13 می در PNAS منتشر شد.

برای توضیح چگونگی این همه غنای درون کهربا، محققان سه سناریو مختلف را پیشنهاد کردند: شاید رزین از درختی که در ساحل رشد می‌کند چکه کند، یا سیل (فوق طوفان یا حتی سونامی) به دشت‌های جنگلی سرازیر شده و موجودات دریایی را به داخل دریا برساند. حوضچه های رزین یا در نهایت باد طوفانی صدف ها را به داخل جنگل پرتاب کرد.

حفظ ناقص و عدم وجود بافت نرم آمونیت و نرم تنان گاستروپود دریایی (طبق توموگرافی کامپیوتری، فقط ماسه فضاهای خالی را پر می کند) نشان می دهد که این حیوانات فقط در زمان ورود به رزین مرده نبوده اند، بلکه قبلاً در رزین تجزیه شده بودند. ساحل دریا در هر صورت، این یافته برای دیرینه شناسان شگفتی خوشایند بود.

حلزون کامل

اولین کشف یک حلزون 99 میلیون ساله با بافت نرم به خوبی حفظ شده در یک برمیت در این مجله گزارش شد. تحقیقات کرتاسه در پایان سال گذشته گاستروپود یافت شده متعلق به خانواده سیکلوفوریدها (Cyclophoridae) است که هنوز در این منطقه زندگی می کند. قبل از آن، پوسته ها پیدا شده بودند، اما به نوعی حلزون های زنده هنوز وارد رزین نشده بودند ... باید امیدوار بود که روزی با یک آمونیت کامل مواجه شویم.

این یک فرد بسیار جوان است که تنها 6 میلی متر طول دارد. شکل کمی دراز آن ظاهراً نشان دهنده تلاش برای رهایی از رزین است. در همان قطعه کهربا یک حلزون دیگر (که نگهداری ضعیفی داشت) پیدا شد.

این مطالعه توسط زینگ لیدا از دانشگاه زمین شناسی چین انجام شد.

مار اسکلت

خزندگان نیز در کهربا یافت می شوند. بقایای اسکلت باستانی ترین مار 99 میلیون ساله (به همراه تکه های گیاهان) برای اولین بار یک سال پیش توصیف شد.

در اواخر دوره کرتاسه، مارها قبلاً در تمام قاره ها ساکن بودند. یافته برمه یک نام گونه دریافت کرد Xiaophis myanmarensis (این ادای احترام به متخصص کهربا جیا شیائو و نشانی از مکان پیدا شده - میانمار است). با کمک توموگرافی کامپیوتری اشعه ایکس، تقریباً صد مهره مفصلی با طول کل 5 سانتی متر مورد بررسی قرار گرفت. ده ها مهره از ناحیه دم، دنده ها و مناطق کوچک فلس نیز حفظ شده است. حدود هفتاد مهره دیگر و جمجمه واقعی، افسوس، گم شده است.

جوجه پرنده باستانی

یک نمایشگاه دیگر - تقریباً یک لاشه کامل جوجه پرنده انانسیورنیس 99 میلیون ساله - در یک قطعه XNUMX سانتی متری برمیت پیدا شد. دو سال پیش، نتایج مطالعه این قطعه کهربا توسط توموگرافی کامپیوتری در مجله منتشر شد. تحقیقات گندوانا. این کشف مدت‌ها پیش در دره هوکون در شمال میانمار ساخته شد و در سال 2014 توسط مدیر موزه کهربا چینی در Tengchong (استان یوننان) خریداری شد. پروژه مطالعه این جوجه دوباره توسط دیرینه شناس سین لیدا (به همراه دانشمندان کانادایی) رهبری شد.

پرهای حفظ شده نشان می دهد که جوجه در اولین پوست اندازی مرده است، زمانی که او چند هفته بیشتر نداشت. جالب اینجاست که او تقریباً به محض بیرون آمدن از تخم می توانست پرواز کند که اصلاً شبیه اکثر پرندگان مدرن نیست.

بازسازی جوجه را در موقعیتی که مرگ را پذیرفت و در رزین گیر کرده نشان می دهد. محققان با شبیه‌سازی فرآیند پوست‌اندازی، رنگ پرها را تعیین کردند - از سفید و قهوه‌ای تا خاکستری تیره متغیر است، بنابراین دیرینه‌شناسان جوجه پیدا شده را Belone (Belone) - از نام برمه‌ای گونه‌های محلی لارک‌ها نامیدند.

این توله متعلق به یکی از گروه های اصلی پرندگانی بود که زمانی با دایناسورها همزیستی می کردند و در پایان دوره کرتاسه 65 تا 66 میلیون سال پیش با آنها منقرض شدند، به اصطلاح پرندگان انتاریث. بقایای آنها در تمام قاره ها به استثنای قطب جنوب، بیش از شصت گونه توصیف شده است. در دوره کرتاسه، پرندگان enanciornis با موفقیت در قاره های موجود در آن زمان - لوراسیا و گوندوانا پراکنده شدند و نام خود را به دلیل "مخالفت" آنها با پرندگان مدرن (جنس) به دست آوردند. Enantiornis از یونانی باستان ἐναντίος - "مقابل" و ὄρνις - "پرنده") - آنها با وجود دندانها به جای منقار و پنجه روی بالها و استخوان بازو در مقابل آن متمایز می شوند. طولانی شده موقعیت پوسته تخم های پرندگان enanciornis با ساختار سه لایه قوی متمایز شد.

قطعات جداگانه ای از بال های enanciornis قبلاً در کهربا یافت شده است که از نظر ساختاری شبیه پرهای پرواز پرندگان مدرن است. این نوزاد همچنین دارای مجموعه کاملی از پرهای پروازی بود، اما پرهای دیگر آن نادر باقی ماند و بیشتر شبیه پرهای رشته ای دایناسورهای تروپود بود که شفت مرکزی مشخصی ندارند.

وجود پرهای پرواز در چنین پرنده جوانی در واقع این نظریه را تأیید می کند که پرندگان انانسیورنیس بلافاصله با توانایی پرواز از تخم بیرون می آیند. این مزیت به قیمت نرخ رشد آهسته بود، که این پرندگان باستانی را در مدت زمان طولانی آسیب پذیرتر کرد، همانطور که با تعداد نسبتاً بقایای جوانی که در فسیل یافت می شوند (از نظر تعداد با هیچ یک قابل مقایسه نیستند) مشهود است. سایر جوانها از هر جنس پرنده دیگری).

تا حدی، انانتیورنیت ها به دایناسورهای تروپود پردار نزدیک تر هستند، همچنین با پرهای اولیه پوشیده شده اند (اما به آنها اجازه پرواز نمی دادند).

دم دایناسور

تعدادی از محققانی که مقاله قبلی را امضا کردند نیز بخشی از گروهی از دانشمندان بودند که کشف برجسته دیگری انجام دادند: در دسامبر 2016، یک دم دایناسور پردار گزارش شد، همچنین در یک قطعه برمیت 99 میلیون ساله از ایالت کاچین

این نمونه توسط زینگ لیدا از دانشگاه زمین شناسی چین هنگام بازدید از بازار کهربا در میانمار در سال 2015 کشف شد.

البته حشرات نیز به این قطعه «جو» اضافه می‌کنند (یک زن و شوهر مورچه و یک سوسک نیز در صمغ درختی کهنسال مهر و موم شده بودند)، اما نکته اصلی در اینجا هنوز تکه‌ای از دم یک تروپود نوجوان است که احتمالاً متعلق به بزرگترین گروه دایناسورهای تروپود - coelurosaurs (Coelurosauria) است. اینها مارمولکهای گوشتخوار دوپا هستند که شامل تیرانوسورها و ولوسیراپتورهای معروف هستند (اینها نیز متعلق به مانیراپتورها هستند که در نهایت به پرندگان تبدیل شدند).

البته برای مدتی DNA دایناسور در این قطعه کهربا وجود داشت (هموگلوبین در محل صخره نشت کرد)، اما در زمان ما همه اینها به طور غیرقابل برگشتی متلاشی شده است، بنابراین بعید است که امکان احیای دایناسورها وجود داشته باشد. مانند پارک ژوراسیک). اما مطالعه برخی از پروتئین ها با مقایسه آنها با پرندگان امروزی امکان پذیر است تا برخی از شکاف های درک ما از تکامل پرندگان را پر کنیم.

حتی جالب تر است که پرهای دایناسورها را به صورت سه بعدی مطالعه کنیم و در مورد زمانی که قطعه ملموس تری از آنها به دست می آوریم رویاپردازی کنیم.