این نام نه تنها در ژاپن، بلکه در سراسر جهان شناخته شده است. برای همه دوستداران جواهرات، نام او با مرواریدهایی با بالاترین کیفیت گره خورده است. تا اوایل قرن بیستم، مرواریدهای طبیعی یا مرواریدهای شرقی حتی از ارزش الماس هم فراتر می رفت. اکنون که آنها بر روش کشت مصنوعی مروارید مسلط شده اند، باورش سخت است.
همانطور که می دانید، نرم تنان، در واکنش به ذرات خارجی که به طور تصادفی وارد پوسته آن شده اند، آنها را با ماده ای - مادر مروارید - می پوشاند. به این ترتیب یک مروارید تشکیل می شود. درخشندگی زیبای آن با انکسار پرتوهای نور در لایه‌های مروارید توضیح داده می‌شود. جواهرات بر این باورند که بهترین مروارید طبیعی مرواریدهای خلیج فارس است که حداقل 2000 سال پیش استخراج آن آغاز شد. در واقع در تمام دریاهای جنوب استخراج می شود.
مرواریدهای پرورشی مانند مرواریدهای طبیعی و تنها با کمی دخالت انسان شکل می گیرند. این روش کشت منحصر به فرد در ژاپن توسعه یافته است، اگرچه این روش مبتکرانه از قرن سیزدهم در چین شناخته شده است. و میکیموتو کوکیچی یکی از اولین کسانی بود که این موضوع را مطالعه کرد.
و همه چیز کاملاً غیرعادی شروع شد. کوکیچی از خانواده ای فقیر بود، پدرش صاحب یک میخانه کوچک بود که غذای اصلی آن رشته فرنگی دست ساز بود. کوکیچی کوچک به مدرسه ای منصوب شد که در آن مدت طولانی درس نخواند. خانواده در فقر بود، بنابراین کوکیچی به زودی مجبور شد تدریس را ترک کند و شروع به کمک به خانواده کند. او شروع به فروش رشته فرنگی به صورت تحویلی کرد و سپس به عنوان فروشنده در یک مغازه سبزی فروشی مشغول به کار شد. پس روزها گذشت...
هنگامی که کوکیچی تشکیل خانواده داد، در ابتدا به همان فعالیت ها ادامه داد - فروش رشته فرنگی و سبزیجات. اما درآمدها رشد نکردند، اوضاع خیلی بد پیش رفت. سپس پس از مشورت با همسرش، با وجوه حاصل از جهیزیه او، مزرعه کوچکی برای پرورش و فروش صدف خوراکی خریداری کرد. معمولاً صدف‌ها را در ساحل جمع می‌کردند، اما آن‌هایی که حداقل فرصت‌هایی داشتند در قفس پرورش می‌دادند. این کاری است که کوکیچی انجام داد. اما حتی در اینجا همه چیز آسان نبود، همه چیز با درجات مختلفی از موفقیت پیش رفت. هنگامی که او به Ueno رفت، جایی که میکیموتو صدف های خود را برای فروش آورد، به طور تصادفی با استاد دانشگاه توکیو، متخصص معروف زیست شناسی دریایی، آشنا شد.
پس از صحبت در مورد موضوعی نزدیک به آنها، پروفسور به کوکیچی توصیه کرد که نه تنها صدف را برای خوش خوراک ها بفروشد، بلکه در پرورش مروارید نیز تسلط داشته باشد، زیرا خود میکیموتو صدف های مناسبی داشت که می توان با آن ها این تجارت را شروع کرد. چینی ها مدت زیادی است که این کار را انجام می دهند، اگرچه مروارید دریایی نمی کارند، بلکه مروارید رودخانه ای می کارند، اما کیفیت و زیبایی که در بازار لازم است را نداشتند.
میکیموتو از صدف‌هایی از گونه آکویا استفاده کرد، حالت‌های مختلف نگهداری آنها را امتحان کرد، دانه‌های شن با اندازه‌های مختلف را به بدن نرم تن وارد کرد و مکان بهینه را برای معرفی دانه‌های شن جستجو کرد. روزها پس از روزها، ماه ها گذشت و ناگهان، خلیج سیمی غرق شد، پلانکتون ها از بین رفتند و صدف ها در پشت آن شروع به مردن کردند. برخی از کوکیچی ها موفق به نجات شدند، اما باید خیلی چیزها را از نو شروع کرد.
و به نوعی، در حالی که پوسته دیگری را برای بازرسی باز می کرد، کوکیچی مرواریدی را در آن کشف کرد. این یک پیروزی بود. از آن لحظه به بعد، میکیموتو با غیرت بیشتری دست به کار شد. میکیموتو کوکیچی علیرغم اینکه در آن زمان منابع مالی وی در اسفناک ترین وضعیت قرار داشت و همسرش که دستیار و دوست وفادار او بود به طور غیر منتظره درگذشت، میکیموتو کوکیچی با اصرار به فعالیت خود ادامه داد. در سال 1896، او حق اختراعی را برای روش خود در پرورش مروارید به ثبت رساند.
و در سال 1905، میکیموتو در میان صدف های رشد یافته یک مروارید گرد نسبتا بزرگ به رنگ صورتی کم رنگ پیدا کرد. آزمایش ها با پیروزی به پایان رسید و اکنون میکیموتو شروع به انتقال فناوری رشد مروارید به تولید انبوه کرده است. به زودی او مغازه خود را افتتاح کرد که در آن زیبایی بی نظیر مرواریدهای پرورش یافته در مزرعه او گردنبند، دستبند، آویز، گوشواره را تزئین می کرد.
معلوم شد که گنجینه های مروارید Mikimoto به هیچ وجه از نظر کیفیت پایین تر از نمونه های هند، عربستان و سیلان نیستند. میکیموتو نتایج فوق العاده ای کسب کرده است. اکنون همان مرواریدی که تا به حال بسیار کمیاب و دست نیافتنی به نظر می رسید و با تلاش خطرناک غواصان به دست می آمد، اینجا در دستان اوست.
و آیا به همین سادگی است؟ نه، ممکن است فقط برای کسانی که اصلاً نمی دانند چنین نتیجه چشمگیری چقدر کار کرده اند، چنین به نظر برسد. از این گذشته، حتی اکنون که آزمایش ها به پایان رسیده و فقط مرواریدها برای برداشت باقی مانده است، با این حال، حتی در حال حاضر تنها نیمی از پوسته های نرم تن که توسط متخصصان Mikimoto اداره می شوند، محصولات تولید می کنند و در این میان تنها 5 درصد از مرواریدها از بالاترین سطح برخوردار بودند. کیفیت بنابراین، برداشت عظیمی با گسترش مقیاس تولید امکان پذیر شد. در نزدیکی زادگاه توبوی، جایی که میکیموتو زمانی پسر بود، زمین‌هایی را برای مزارع جدید خریداری کرد.
در جزیره اوجیما، جایی که اولین مزرعه او قرار داشت، مجموعه ای ساخته شد که شامل تولیدی برای پرورش صدف، اتاق های نمایش، فروشگاه های مرتب سازی، مغازه ها بود.
مغازه ها نه تنها جواهرات زیبای مروارید، بلکه مرواریدهای تکی را نیز می فروختند، که می توانستید به هر مقداری بخرید و جواهرات خود را با طرح خود بسازید. همچنین یک رستوران و آبنماهای مختلف وجود داشت. از مرواریدها، مانند یک طراح کودکان، میکیموتو شروع به جمع آوری محصولات کرد - کپی از معابد و بناهای معروف، پرندگان، پروانه ها، مجسمه های بودا و موارد دیگر. اینها محصولات مروارید فوق العاده زیبایی بودند که از مرواریدهای مرغوب و باکیفیت ساخته شده بودند. "نیک-کناک" های زیبا بسیار گران بودند.
میکیموتو که زمانی شروع به تجارت نودل کرد، به یکی از ثروتمندترین افراد کشور تبدیل شده است. او برای تجهیز کل منطقه از پول زیادی استفاده کرد و در آنجا خانه عظیم خود را در ساحل دریا به نام شینجوکاکو یا قصر زندگی طولانی ساخت. این نام با گوش به عنوان قصر مروارید درک شد. میکیموتو خطوط راه آهن و بزرگراه هایی را ایجاد کرد که گردشگران را به جزیره مروارید خود می آورد، درختان گیلاس، افرا و کافور کاشت.
هم جاده و هم جزیره در هر لحظه مردم را با زیبایی منظره به وجد می آورد. و خود او نیز مدتها در میکروسکوپ خود کار می کرد و گاهی اوقات در اوقات فراغتش دوست داشت در میان درختان رشد کرده بنشیند و متفکرانه به فاصله دریا نگاه کند.
او به چه چیزی فکر می کرد؟ شاید در مورد دشواری شروع زندگی او، یا در مورد این واقعیت است که هر چیزی که به دست آورد و ایجاد کرد، بزرگترین و سخت ترین کار است. یا شاید همه چیز در این دنیا فناپذیر است و زندگی زمینی یک لحظه و ابدیت است - آنها به سادگی در جوانی به آن فکر نمی کنند ...
