سه جواهرساز با استفاده از مواد اخلاقی و ارگانیک طراحی را دوباره به تصویر می کشند

Bibi van der Velden از مواد طبیعی در جواهرات خود استفاده می کند، از جمله این دستبند ساخته شده از طلای بازیافتی و بال های سوسک اسکاراب که از مزرعه ای در بانکوک برداشت شده است، جایی که سوسک اسکاراب به عنوان یک غذای لذیذ رشد می کند.

وقتی آرا وارتانیان طراح برزیلی به مشتریانش می گوید «بهترین ها را بخر»، منظور او بهترین جواهرات نیست. منظور او زیور آلات مفید است.

آقای وارطانیان یکی از تعداد فزاینده جواهرسازان مستقلی است که گرایش هایی فراتر از سبک یا طراحی صرف می کند. او روی مواد تمرکز می کند: او از طلای استخراج شده در شرایط سازگار با محیط زیست استفاده می کند.

همه اینها بخشی از جنبشی است که جواهرات را فراتر از تزئینات صرف می کند و از طریق مشارکت در فرهنگ و حفظ زمین به آن معنا می بخشد.

اما سنگ های استخراج شده توسط معدنچیانی که در حال احیای جنگل های بارانی تخریب شده توسط معدن خود هستند، یا سرمایه گذاری در آب تمیز یا مدارس برای جوامع خود، به ناچار هزینه بیشتری نسبت به سنگ های سایر معادن دارند.

طراح هلندی Bibi van der Velden که با طلای بازیافتی کار می‌کند و اغلب از مواد طبیعی در طرح‌های خود استفاده می‌کند، می‌گوید: «در کسب‌وکاری که در آن هستیم، مهم است که نحوه ساخت اشیا و معیشت مردم را بهبود بخشیم.»

در زیر، سه طراح پایدار داستان های خود را به اشتراک می گذارند.

بی بی وان درولدن

گیاهان و جانوران نقش مهمی در طرح‌های بی‌بی ون در ولدن ایفا می‌کنند، مانند گوشواره‌های او با نیش تمساح، تمساح‌های طلایی که لاله‌های گوش خود را در دهان فرو می‌کنند در حالی که دم‌هایشان در زیر می‌رقصند. یا حلقه میمون در یک حلقه که در آن میمون هایی با الماس قهوه ای دور انگشت حلقه می زنند و حلقه دیگر با یک موز طلایی تزئین شده است.

این طراح همچنین در مواد خود برای طبیعت ارزش قائل است، از جمله بال‌های سوسک اسکاراب که از مزرعه‌ای در بانکوک که در آن حشرات به عنوان غذای لذیذ رشد می‌کنند، برداشت شده است، طلای بازیافتی و عاج ماموت که ۱۵ سال پیش خریداری کرده بود. او در یک مصاحبه تلفنی اخیر گفت: «عاج بسیاری از خواص عاج را دارد، اما به حیوان زنده آسیبی نمی رساند. همچنین، شما در واقع عاج را نجات می دهید، زیرا در غیر این صورت، اگر در معرض اکسیژن قرار گیرد، تجزیه می شود.

بسیاری از کارهای خانم ون در ولدن به صورت سفارشی ساخته می‌شوند، که اغلب به او اجازه می‌دهد تا سنگ‌ها را از قطعات موجود مشتری برای طراحی جدید تغییر داده یا دوباره روی سطح ببرد. او می‌گوید: «من عاشق هر چیزی هستم که بتوان آن را در یک زمینه جدید قرار داد و به آن جان تازه‌ای داد.

آرا وارطانیان

در سال 2019، آقای وارتانیان استانداردهایی را برای تشویق مسئولیت اجتماعی در صنعت معدن ایجاد کرد که به شرکت‌های دیگر پیشنهاد داد تا آن را اتخاذ کنند.

الماس‌های معکوس او که اکنون یک علامت تجاری ثبت‌شده است، به معنای واقعی کلمه این است: سنگ‌های برلیانت به‌گونه‌ای قرار می‌گیرند که میز، یا قسمت صاف سنگ، روی پوست کاربر قرار می‌گیرد و نقطه آن به سمت بالا است. نتیجه نه تنها ارگونومیک و معماری است، بلکه بازسازی جذاب فرم، شکست و نور است.

به عنوان مثال، برداشت او از دستبند تنیس کلاسیک است، رشته‌ای پانک مانند از الماس‌های مشکی، سفید یا سیاه و سفید که سنگ‌ها را هنگام بیرون آمدن هرم از مچ دست کاربر، روشن می‌کند. یا حلقه‌های دو و سه انگشتی او را در نظر بگیرید، که دوباره تصور می‌کنند که حلقه در دست کاربر چگونه می‌تواند باشد: به جای حلقه‌ای که نگینی روی یک انگشت گذاشته شده است، این حلقه‌ها به دور دو یا سه انگشت می‌پیچند و بین آن‌ها تعادل برقرار می‌کنند. مرکز پررنگ زمرد یا روبلیت.

این جواهرساز در لبنان به دنیا آمد اما در سائوپائولو برزیل بزرگ شد، پسر مادری طراح جواهر و پدری تاجر جواهر بود. این تربیت به او درک تقریباً غریزی داد که چگونه برش و چیدن یک سنگ می تواند بر یک قطعه جواهر تأثیر بگذارد. همچنین او را با عشق عمیق به برزیل، جایی که کسب و کارش در آن قرار دارد، رها کرد. این عشق در استفاده مکرر از زمرد برزیلی، روبلیت و آبی نمایان می شود تورمالین Paraibaکه به طور انحصاری از معادن کروزیرو، بلمونت و برزیل پارایبا تهیه می‌شوند که استانداردهای اخلاقی و عملکرد پایدار ابتکار او را اتخاذ کرده‌اند.

آقای وارطانیان اذعان می کند که جواهرسازان همیشه نمی توانند منبع همه سنگ های خود را بدانند یا تأیید کنند. اما می گوید پیشرفت می بیند.

لولا کاستیو

آتلیه کاستیلو در شمال ایالت نیویورک هیچ شباهتی به مغازه طلافروشی معمولی شما ندارد. اینجا طلا نیست در اینجا هیچ سنگ قیمتی یا نیمه قیمتی وجود ندارد. این طراح کلمبیایی الاصل منحصراً با مواد ارگانیک از آمریکای جنوبی کار می کند: دانه های آکای، لوبیا لیما، دانه های بومبون، دانه های چیریلا پرو، آجیل تاگوا و پوست مرکبات.

او در یک تماس ویدیویی اخیر گفت: "من عاشق جواهرات هستم." آنها از طبیعت می آیند و زیبا هستند. اما هرگز به ذهنم خطور نکرد که از آنها استفاده کنم. خود طبیعت مواد را به من می دهد.

او با گرفتن تاگوا در دست، روند خود را توضیح داد: او مغز آجیل را پوست می کند، سپس آن را برش می دهد و قطعات را با سایر لوبیاها، دانه ها و پوست مرکبات به هم گره می زند تا گل رز را تشکیل دهد. او مراکزی را در دیگر مهره‌های تاگوا سوراخ می‌کند تا گردنبندهای زنجیره‌ای رترو بسازد، برخی از آنها به رنگ سفید شیری، برخی دیگر با رنگ‌های فیروزه‌ای، زرشکی یا زعفرانی، که کاستیلو می‌گوید از هنر و مد هنرمند مکزیکی فریدا کالو الهام گرفته‌اند.

گردنبند Nuit Noire، ساخته شده از آجیل تاگوا به شکل حلقه ها و دایره، دانه های آکای، آجیل بومبون و طناب پنبه ای ارگانیک، تکنیک هایی که او استفاده می کند بیشتر در آمریکای لاتین سنتی است، اگرچه خانم کاستیلو در طول سال ها آنها را تغییر داده است. به عنوان مثال، بر خلاف صنعتگران در کشور خود، که در آن دانه ها اغلب صیقل داده می شوند، سوراخ می شوند و در دسته های بزرگ رنگ می شوند، او آنها را با دست پردازش می کند و خودش رنگ ها را مخلوط می کند.

از ترکیب های ساده گرفته تا لایه های پیچیده و در هم تنیده فرم، بافت و رنگ، بسیاری از آثار او سنت را با روندهای معاصر ترکیب می کنند. به عنوان مثال، گردنبند باران بنفش او به رنگ آمتیست، غلاف دانه جاکاراندا و پیله های ابریشمی زنگوله شکل را در هم می آمیزد.

چنین محصولاتی فراتر از استفاده ساده از مواد پایدار است. کار او همچنین از سنت صنایع دستی حمایت می کند که در خطر از بین رفتن است. او می گوید: «من دوست دارم خودم را یک کیمیاگر بدانم. هر چیزی که از دستان من می گذرد باید دگرگون شود.»