مردم حتی قبل از اینکه یاد بگیرند چگونه با فلز کار کنند، شروع به ساخت حلقه کردند - رایج ترین ماده برای ساخت جواهرات امروزی. در زمان های قدیم برای این کار از استخوان و سنگ استفاده می شد، بعداً آنها به سرامیک های تقریباً فرآوری شده و در واقع فلز روی آوردند. عملکرد یک اکسسوری و یک عنصر سبک به تازگی به ویژگی اصلی انگشترها تبدیل شده است، در حالی که در ابتدا استفاده از آنها نشانه مقام و یا معنای نماد مذهبی بود.
در مصر باستان و بین النهرین، حلقه هایی با سنگ و نمادهای مختلف توسط فرعون ها، خانواده های آنها و شخصیت های بلند مرتبه استفاده می شد و تعداد انگشترهای یک دست از تعداد انگشتان بیشتر می شد. در عهد عتیق، حلقه ها به عنوان نشانه ای از ثروت ذکر شده است - آنها نه تنها در اختیار مصری ها، بلکه در اختیار یهودیان ثروتمند نیز قرار دارند. حلقه‌هایی که نمادی از موقعیت استثنایی یا حداقل موقعیت بلند هستند، برای بسیاری از مردمان در مراحل مختلف توسعه تمدن خدمت می‌کردند.
یک ارزش بسیار مهم و تقریباً از دست رفته امروزی یکی از انواع انگشتر - انگشتر امضا - این است که به عنوان امضای صاحب آن عمل کند. اشراف، پادشاهان و مقامات عالی کلیسا در اروپای قرون وسطی و بعد از آن، به طور جهانی پوشیده می شدند و دائماً برای هدف مورد نظر خود مورد استفاده قرار می گرفتند. ذکر این موضوع در اسناد تاریخی و آثار هنری یافت می شود و خود انگشترها امروزه به تعداد زیادی در موزه ها نگهداری می شوند.
تفاوت اصلی مهر و حلقه های دیگر این است که باید یک سکوی صاف در بالای آن وجود داشته باشد که تصویر نشان ملی یا حروف اول مالک بر روی آن به صورت آینه ای فشرده شود. شکل سایت می تواند مربع، مستطیل، گرد، بیضی یا حتی دلخواه باشد و علاوه بر نشان رسمی و حروف اول، تصویر می تواند نشان دهنده متعلق به گروه خاصی از افراد باشد، حاوی نمادی از اعتقاد یا نشانه های متمایز دیگر باشد. .
نقش مهر در موم ذوب شده یا موم نرم، یا نقش رنگی که حلقه قبلاً در آن فرو رفته بود، به عنوان امضای صاحب انگشتر بود و صحت نامه یا فرمان را تأیید می کرد. موم مهر و موم با نقش نویسنده نیز به عنوان تضمینی در برابر باز شدن عمل می کرد - برای خواندن چنین نامه یا طوماری، موم مهر و موم سخت شده باید شکسته می شد و به مهر و موم آسیب می رساند، که بازتولید آن غیرممکن بود. بنابراین، مهرها در یک نسخه ایجاد شده و متعلق به شخص بوده یا پس از کسب مقام عالی در دادگاه.
امروزه، این عملکرد مهر و موم عملاً مورد استفاده قرار نمی گیرد - به جز اینکه گاهی اوقات، به عنوان یک عمل عجیب و غریب یا هنگام ایجاد یک مورد منحصر به فرد، می توانید با داشتن حداقل موم از قبل، تأثیری بگذارید. برای یک فرد مدرن، شکل و جنس حلقه و همچنین نماد یا شکلی که در بالا به تصویر کشیده شده اهمیت بیشتری دارد.
در صورت عدم نیاز به «امضا» با انگشتر، امروزه اغلب سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی را در قسمت فوقانی منبت کاری می کنند. بیشتر اوقات، الماس یا زیرکونیای مکعبی، عقیق، عقیق، ابسیدین، جاسپر و دیگران، اغلب کریستال های سیاه، با طلا و نقره ترکیب می شوند. حلقه نر ممکن است شامل یک پلت فرم در بالا نباشد، اما شکلی محدب به شکل سر شیر یا عقاب و همچنین فقط یک سنگ بزرگ باشد. هر چه یک انگشتر رساتر باشد، احتمال تعلق صاحب آن به برخی از گروه های اجتماعی بیشتر است که با جواهرات روی انگشت نشان داده می شود.
یک انگشتر نقره با یک سنگ یا مجسمه بزرگ اغلب روی انگشت کوچک، شست یا انگشت سبابه پوشیده می شود؛ صاحب آن به احتمال زیاد نماینده یک خرده فرهنگ است یا یک حرفه خلاقانه دارد، به عنوان مثال، یک هنرمند، طراح مد یا موسیقیدان. یک نسخه لاکونیک تر از انگشتر، که اغلب از طلای سفید یا زرد، احتمالاً با سنگی نفیس ساخته شده است، اغلب روی دست شخصی با حرفه، تجارت سنتی و با وضعیت خاص دیده می شود.
بسیاری از انگشترهای امضا منحصراً با جواهرات مردانه مرتبط هستند، نشانه پادشاهان و پاپ ها (حلقه پاپ به نام "حلقه ماهیگیر" یکی از نمادهای معروف کاتولیک است). اما فراموش نکنید که هم در مصر و هم در اروپا، در بسیاری از موارد، زنان نیز قدرت برتر را دریافت می کردند و گاه در سایه مردانی که بالاترین مناصب را اشغال می کردند، تاریخ ساز شدند. این مهر زمانی می‌توانست متعلق به یک بانوی نجیب باشد، و همچنین می‌توانست انگشتری بی‌ارزش برای یک ملکه باشد.
امروزه حلقه های زنانه در مجموعه بسیاری از برندهای جواهرات ارائه می شود. چنین زینتی زنی را با شخصیت قوی، قوی و با اعتماد به نفس متمایز می کند که از اعلام عمومی خود دریغ نمی کند.
