Seodra iontach de maharajas Indiach, braislí ollmhóra de chlocha lómhara il-daite, taobh thiar dá gile iontach ar ar éigean is féidir buí uasal an óir shíoraí a aithint ... Agus cad a tharlóidh má chuirfimid beagán fíor-Fhraincis leo. aeistéitic agus blas ...
Ar bhealach éigin, tharla sé, ó bhí mé i mo óige, go raibh seodra le clocha geala “beo” níos luachmhaire agus níos suimiúla i gcónaí. Chonaic mé a n-éagsúlacht dathanna mar chomhartha sóirt fíor - tréith de dhomhan iontach, draíochta.
Bhí loighic an linbh simplí: tá bán leadránach agus gnáth, tá il-daite spraoi agus suimiúil, féile. Mar thoradh air sin, b'éigean do mo sheanmháthair a fáinní a lorg i gcónaí le clocha go háirithe geal i vásaí éagsúla, rud ba chóir, i mo thuairim, a bheith mar áit cheilte - uaimh bheag le seoda ... Cuimhním go háirithe gurb iad na cinn is measartha. (de réir caighdeáin seanmháthair) fáinne le ruby beag Bhí meas ag dom, sé chomh geal corcairdhearg.
Tá níos mó ná fiche bliain imithe ó shin, tá mo sheanmháthair ionúin imithe le fada, ní cheiltim na fáinní i vásaí a thuilleadh, agus ní chaithim iad ar chor ar bith, cé is moite d'aon cheann amháin - an ceann is fearr leis. ruby. Mar sin féin, d'fhan an dearcadh ar jewelry mar a chéile: ní féidir le diamaint, fiú le mo fheasacht ar a luach, a bheith leath chomh tarraingteach agus inmhianaithe domsa mar a gcomhghleacaithe níos measartha ach lasracha.
Maidir leis seo, is cúis áthais ar leith dom a thuiscint go raibh mo thuairim i bpáirt ag go leor ban tionchar agus saibhre, ar ndóigh, nach raibh blas agus blas ar bith orthu, ag tús an 20ú haois, i ré an Art Deco thar cionn. tuiscint ar stíl. Is amhlaidh a tharla, ar ordú Cartier, go ndeachaigh an domhan jewelry sna blianta sin isteach i réimse na dathanna oirthearacha geala, rud a fuair ainm nach lú chomh hiontach - "Tutti Frutti".
Agus thosaigh sé ar fad, mar is gnách: le whim baineann eile. Ach an uair seo níorbh as céim ná file an bhean - ní ba mhó, ní lú, cosúil le banríon Shasana. Is léir go raibh a whim doomed dul isteach i rud éigin níos mó agus níos suntasaí. Fíor, ar dtús níor tháinig sé ach tinneas cinn do Pierre C. Cartier, a rinne iarracht saol brainse Londain na cuideachta cáiliúil a fheabhsú, agus dá bhrí sin ní raibh sé go háirithe picky faoi orduithe ríoga.
I 1901, coimisiúnaíodh é chun dhá necklaces a dhéanamh don Bhanríon Alexandra leis an aon choinníoll: bhí orthu a mheaitseáil leis an stíl dhá outfits Indiach a rinneadh go háirithe do bhean chéile an Impire na hIndia (teideal eile ar mhonarcaí na Breataine, ag tosú leis an mBanríon Victoria, a ghlac leis i 1876, agus a chríochnaigh i 1947, nuair a bhain an India neamhspleáchas amach). Agus é sin á dhéanamh, tugadh rochtain do Cartier ar GEMS Indiach a bhí i seilbh choróin na Breataine cheana féin. Is fíorfhionnachtain iad do sheodóirí sofaisticiúla na Fraince.
Is é an fírinne nach raibh gearradh traidisiúnta ag go leor de na púróga seo, de réir caighdeáin Eorpacha, ach bhí siad snoite. D'oscail Pierre Cartier fíor-uaimh míorúiltí, inar fhás bláthanna ó sapphires agus rubies, amethysts agus chamchuairteanna, timpeallaithe ag an glas emerald de na duilleoga cloiche galánta céanna - ba é seo go léir oidhreacht Impireacht Mughal, an dynasty mór deireanach i stair na hIndia, an cultúr fíor-Indiach seo caite.
Ar mhaithe le cothroime, ba chóir a thabhairt faoi deara go raibh na deartháireacha Cartier ar an eolas faoi ealaín na snoíodóireachta cloiche - glyptic. Ba í a chuir spéis ar leith sa duine ba shine acu - Louis Cartier - i saothar an cháiliúil Carl Faberge. Ach bhí stíl agus ealaín Faberge ar eolas cheana féin san Eoraip agus bhuaigh sé lucht féachana áirithe, bhí sé deacair rud éigin nua a bhrú amach as seo, ach is ábhar iomlán difriúil é stíl neamhchoitianta, coimhthíocha na máistrí Indiach.
I gcodarsnacht leis an cameo, ar a dtugtar go forleathan sa domhan Eorpach, snoíodóireacht cloiche, a dhéantar i dteicníc faoiseamh dronnach, in ealaín maisiúil Indiach, chomh maith leis an Oirthear i gcoitinne, bhí úsáid an teicníc intaglio forleathan.
Is é Intaglio an leagan eile den cameo, nuair a dhéantar an líníocht ar an gcloch ag baint úsáide as teicníc faoisimh dhomhain. Tá an rogha seo maidir le clocha lómhara agus leathlómhara a phróiseáil i bhfad níos casta agus am-íditheach ná cameos, ach freisin níos ársa: chomh luath agus is 4-3 RC. Bhí teacht ar intaglios sách forleathan san Oirthear, ónar bhog siad níos déanaí go saol na healaíne maisiúla ársa. Ansin lean oblivion agus meath: rinne cultúr jewelry meánaoiseach na hEorpa dearmad orthu go praiticiúil. Agus anois, na céadta bliain ina dhiaidh sin, “aimsigh” Cartier arís iad.
Thóg sé deich mbliana a thuiscint agus a léirthuiscint na hionchais an deis seo a aimsiú i cuais choróin na Breataine, agus cheana féin i 1911, rinne Jacques Cartier a chéad turas go dtí an India. Tháinig fionnachtana iontacha ó stórtha creacha na Moghuls mór ina chreiche: rubies, saphire, aimitis, emeralds, cosúil le garlands bláthanna fabulous.
Bhí luach ar leith ar emeralds, agus ba mhinic a d’eascair líon mór sceallóga as a gcuid snoíodóireachta de bharr a boga, agus uaireanta scriosadh iomlán na cloiche ina bpíosaí beaga.
Go gairid, d'oscail Cartier a brainse san India, arb é an cuspóir a bhí leis go hoifigiúil orduithe a chomhlíonadh agus éileamh prionsaí áitiúla, tionsclóirí Béarla agus aristocrats agus daoine eile a shásamh, ach i ndáiríre - ag ceannach clocha lómhara.
Míníodh é seo go simplí: bhí am ag teastáil chun mionstaidéar a dhéanamh ar an teicníc snoíodóireachta ar chlocha lómhara. Go dtí seo, tá sé lámhdhéanta den chuid is mó, a éilíonn scil iontach, foighne agus samhlaíocht. Thóg sé am chun ár speisialtóirí féin a oiliúint, ach ní raibh beagnach aon cheann ann.
Thosaigh an cogadh ar dtús, agus ansin go tobann phléasc an Ré Snagcheoil le rithim frantic. Tá ré iontach Art Deco tagtha, nuair a bhí sócúlacht agus coimhthíochas fite fuaite ina rud doshamhlaithe, nua, spreagúil, fiú rud éigin eccentric.
Is cosúil gur ghabh Louis Cartier, príomhdhearthóir agus genius cruthaitheach an tí jewelry cáiliúil, mianta agus mianta an phobail nua go han-íogair, agus thuig sé go bhféadfadh iomaitheoirí, a d'iompaigh a súile don Oirthear freisin, a bheith chun tosaigh air. Sin é an fáth gur chinn sé céim dána a ghlacadh: bailiúchán jewelry a cruthaíodh ar bhonn clocha snoite a ceannaíodh san India a scaoileadh.
I 1925, ag Taispeántas Idirnáisiúnta na nEalaíon Maisiúil agus Táirgí Tionscail i bPáras, chuir Cartier líne de jewelry an-speisialta i láthair an phobail: thit garlands de chlocha lómhara i bhfoirm duilleoga, bláthanna agus caora i gcascáidí il-daite i bhfoirm. necklaces agus bráisléid, agus a n-geal, dathanna sáithithe líonadh le saol ildaite Shine fuar platanam pale.
Ar dtús ba chúis le freagairt débhríoch sa phreas an toirt neamhghnách agus an randamacht dealraitheach i malairt clocha: thug duine de na hiriseoirí fiú “stíl bharbarach” ar an jewelry Cartier nua, ach fágadh an príomhfhocal ag an lucht féachana baineann, agus bhí sí go litriúil. faoi léigear ag scéal fairy Indiach.
Rud nach ionadh: sna jewelry Cartier seo, ach ar an gcéad amharc bhí a lán de gach rud agus thar an imeall, i ndáiríre, ní raibh aon chaos ar chor ar bith - ach bua na cairde agus sofaisticiúlacht.
Ar dtús bhí an scéim dathanna teoranta do triumvirate iontach: emerald green, ruby dearg agus sapphire gorm. Comhlánaíodh iad i gcónaí ach amháin le platanam agus diamaint - eilimint leanúnach eile de stíl Cartier. Ach ní raibh siad ach mar chúlra, gan a bheith in ann súgradh dathanna GEM a shárú.
Sea, b’fhéidir go raibh ról lárnach ag platanam, mar cheann de na fionnachtana is tábhachtaí a bhí ag Cartier, in ardú agus éileamh Tutti Frutti. Tar éis an tsaoil, bhí sé a bhuíochas di gur éirigh le seodóir na Fraince fráma thar a bheith tanaí agus beagnach do-airithe a chruthú le haghaidh an oiread sin clocha lómhara, chun méid an decor a bhaint amach, agus ag an am céanna soghluaisteacht na n-eilimintí iomadúla, pendants, aonair. clocha - an illusion na nádúrthachta.
An áilleacht subtle, fíor an dúlra, reoite i cloch, ach fós ag coinneáil a dinimic saoil a bhuíochas leis an súgradh agus gluaiseacht na bláthanna lómhara agus duilleoga. Seo a chonaic ionadaithe leath álainn na daonnachta i Tutti Frutti.
"Duilliúr" - ba é sin ainm bunaidh an tsraith seo de jewelry i gclárlanna oifigiúla Cartier. Níos gaire do na 1970idí, bhí ainm eile le feiceáil - "Tutti Frutti", a fuair stádas trádmharc oifigiúil don líne iomlán seo ó 1989 i leith.
Tá sé nádúrtha go raibh gach sóisialach agus fashionista féin-urramú láithreach ag iarraidh píosa, brainse amháin ar a laghad a fháil ón scéal oirthearach seo. Dhealraigh sé gur iompaigh an domhan faisin ar fad ina shaghas borrtha ag an am céanna, réidh le rud ar bith a thabhairt ar mhaithe le coirníní snoite, ach an uair seo bhí na “coirníní” fíor-chostasach.
B'fhéidir gurb é ceann de na cinn is nochtadh ina leith seo ná an muince saincheaptha do ghariníon Isaac Singer, Daisy Fellows, duine de na fashionistas is mó tionchair ar an lá. Meáchan iomlán ina n-aonar sapphires (trí pendants déag agus dhá cheann lárnach i bhfoirm duilleoga) cothrom le níos mó ná 240 carats, agus sa bhreis orthu, rubies agus emeralds. Go deimhin ba mhaisiúchán thar a bheith luxurious agus álainn a bhí ann (i 1991 cheannaigh Cartier amach é ar shuim uasta de $2 le haghaidh jewelry Tutti Frutti.).
Bhí cáilíochtaí comhchosúla ag gach duilliúr ó Cartier go pointe amháin nó go pointe eile. Ach, in ainneoin seo, d'éirigh go hiontach le draíocht a scéal oirthearach, in éineacht le só dochreidte agus costas iontach na gcloch lómhara, arna gcomhlánú ag grásta agus éadrom blas agus aeistéitic na Fraince.
Ní fheictear ar dtús ach mar ghné de stair agus faisin jewelry Art Deco, d'éirigh le jewelry Tutti Frutti maireachtáil ní hamháin ar an Aois Snagcheoil notorious, ach freisin ar shrianta dian an Dara Cogadh Domhanda agus fiú na vagaries an dearadh nua-aimseartha. Ag an am céanna, ní hamháin go gcoimeádann siad a gcuma agus a saintréithe bunaidh fós, ach freisin go dtéann siad go ciúin i mbailiúcháin Cartier eile.
Mar shampla, bhí bailiúchán 2015 Cartier Etourdissant ("Néal") tréscaoilteach go litriúil le charm draíochta clocha ildaite, agus bhí an chuid is mó díobh snoite. Fíor, murab ionann agus Tutti Frutti, bhí an scéim dathanna anseo i bhfad níos éagsúla cheana féin.
Tháinig ealaín ársa na máistrí Indiach ar an saol arís agus líonadh saol na só le dathanna agus shades neamhghnácha: duilleoga agus bláthanna ó phomegranates tangerine, tsavorites agus tansáinítí, fite fuaite i mbraislí lush de fháinní, muincí agus bráisléid galánta le Cartier.
Fuair na maisiúcháin seo go léir a n-úinéirí cearta go tapa, in ainneoin go bhfuil siad thar a bheith costasach: tosaíonn praghsanna táirgí ón tsraith Tutti Frutti ag $250 ar an meán. Mar sin féin, ní chuireann sé seo bac ar aon duine: tá an t-éileamh ar exotics Indiach le gnéithe de Art Deco na Fraince ag an leibhéal céanna, in ainneoin an ups agus downs staire, tragóidí polaitiúla agus vagaries na faisin.
Cén fáth? Is dócha toisc go bhfuil cónaí ar chailín beag a chreideann i scéal fairy draíochta agus álainn i ngach bean áit éigin domhain ina hanam. Agus tá saol an duine fásta den sórt sin nach féidir uaireanta a bheith mar an t-aon gha ón réaltacht iontach seo ach an mistéireach, draíochtúil GEMS geal. Tar éis an tsaoil, bhí go leor acu uair amháin i ndáiríre mar chuid de shaol iontach Maharajas Indiach.
