Beidh an pomegranate naofa agus álainn inniu mar ábhar ár n-mheas, a léitheoirí daor! Cuireann forghníomhú jewelry na dtorthaí seo áthas i gcónaí, agus déanann siombalachas domhain na dtorthaí seo incarnations jewelry an pomegranáit níos tarraingtí.
Siombail na beatha agus báis. Dhá choincheap atá comheisiatach de réir dealraimh - is é sin siombalachas an phomegranáit.
Tá an pomegranate saibhir, ní hamháin i blas, ach freisin i stair chultúrtha. Maíonn roinnt staraithe reiligiúin gurb é an toradh toirmiscthe seo a bhain Éabha triail as, agus Adam ina dhiaidh. Pomegranate, ní úll - a ainm Laidine punica granatum - ciallaíonn sé úll gránach nó sílithe.
Tosaíonn a stair thalmhaí ag tús na sibhialtachta scríofa, nuair a bhí an toradh seo ar cheann de na cinn is luaithe a shaothraíodh ag daoine.
D'fhorbair siombalachas agus deasghnátha thart ar na torthaí seo a leanann go dtí an lá inniu.
Chreid na Peirsigh ársa gurbh ionann a síolta agus torthúlacht agus timthriall an athbhreithe, creideamh a bhí á roinnt ag a gcomhghleacaithe Gréagacha agus Éigipteacha sna vásaí pomegranáit a fuarthas i dtuama Tutankhamun.
I gcodanna áirithe den Ghréig agus sa Tuirc nua-aimseartha, tá traidisiún fós ag an Bride pomegranates iomlána a chaitheamh ag doras a tí nua: siombailíonn na síolta scaipthe an líon leanaí a bheannóidh na póstaí nua.
Mhéadaigh Akkadians Mesopotamia na torthaí corcairdhearg le torthúlacht agus thairg siad na torthaí do dhealbha Ishtar, bandia an ghrá agus na torthúlachta.
Thug na Bablónaigh urraim do na torthaí bláthanna agus deirtear go raibh siad le feiceáil go feiceálach i nGairdíní Crochta na Bablóine, ceann de Seacht nIontas an tSean-Domhain, mar a thug na Gréagaigh air.
Saol neamhbhásmhar
Seans nach bhfuil stádas nua-aimseartha Pomegranate mar shárbhia frith-aosaithe i bhfad ró-mhór, toisc gur léirigh na torthaí an bheatha shíoraí freisin.
Deirtear gur chuir an rí Peirseach Xerxes, a bhí i gceannas sa chúigiú haois R.Ch., arm de ghaiscíoch i gcoinne na nGréagach le sleá agus gairnéid airgid agus óir orthu in ionad lanna géaraithe, mar shiombail de neart agus de neamhbhásmhaireacht.
- Ba mhaith liom digression beag a dhéanamh - féach ar an bportráid de Xerxes (16ú haois) agus conas a léirítear é i blockbuster Hollywood...
Go traidisiúnta, tugadh sip de shú na dtorthaí dóibh siúd a bhí ag doras an bháis le súil go leigheasfadh sé iad agus go gcuirfeadh sé lena saol, agus cuireadh cúpla síolta de na torthaí freisin i mbéal duine a fuair bás cheana féin.
Rinne na Sumerians an dóiteán speisialta seo freisin, a raibh cónaí orthu i Mesopotamia comharsanachta agus a mheas na síolta naofa. Trí iad a thairiscint don duine nach maireann, chreid siad go n-éireodh an duine nach maireann bás.
Sa Chríostaíocht, léirigh ealaíontóirí na hAthbheochana an leanbh Íosa ar lap a mháthar, go minic ag bearradh pomegranate - an uair seo chun beatha nua agus dóchas don chine daonna a shiombail. Tá an gaol seo le feiceáil i go leor saothair ealaíne ón 15ú agus ón 16ú haois.
I miotaseolaíocht na Gréige, tugtar "torthaí na marbh" ar an bplanda freisin agus deirtear go bhfástar é ó fhuil Adonis. Ach anseo is cosúil go sáraíonn na torthaí saol na mbeo agus na marbh, agus thairg Hades an ceann is cáiliúla acu do Persephone.
Scéal grá Hades agus Persephone saor in aisce,
Insíonn miotas iontach faoi thimthriall na séasúir ar domhan, faoin gcaoi a bhfuil nasc dlúth idir an saol agus an bás, mar a thit Dia an domhan thíos, Hades, i ngrá le bandia óg álainn an Earraigh - Persephone (Proserpina). ).
Baineann an miotas seo freisin le grá na máthar - tar éis an tsaoil, bhí máthair Persephone, bandia na torthúlachta Demeter, chomh brónach nuair a cailleadh a hiníon gur tháinig geimhreadh fuar ar domhan...
Tá siombalachas Demeter suimiúil - tá sí léirithe, mar riail, le cluasa seagal (cruithneacht) agus corran.
Tá scéal filleadh Proserpina ó ríocht Hades sách fada, ach cén ról a bhí ag an pomegranate ann? Ról na torthaí toirmiscthe, oddly leor. D’fhéadfadh Proserpina a bheith ar ais go deo ar shaol na mbeo mura mbeadh aon rud ithte aici i ndomhan na marbh, ach í a bheith cathaithe ag cúpla síolta pomegranáit...
Agus as seo amach bhí sí le fanacht le Hades go deo na ndeor. Ach bhí máthair Demeter chomh buartha faoina hiníon gur chinn an Dia Uachtarach Zeus mar sin féin go bhfanfadh Proserpina sa domhan thíos ar feadh 6 mhí (6 shíolta pomegranáit go beacht) agus go bhfillfeadh sé ar a máthair ar feadh 6 mhí. Agus mar sin, nuair a fhágann Proserpina a fear céile, tagann an earraigh agus an samhradh ar an talamh, agus nuair a fhilleann sí ar Hades, clúdaíonn an geimhreadh an domhain lena fuar.
Miotas iontach. Gach uair a athléimim é, agus mé ag sracfhéachaint ar archetypes na ndéithe agus ar an scéal grá iomlán seo faoi bheirt fhrithghníomhaithe, tuigim cé chomh fite fuaite ina bhfuil an saol agus an bás agus níl aon rud críochta sa saol is fearr seo.
Sea, an bhrí is mistéireach agus dothuigthe sa toradh seo ...
Scrollaigh tríd an gailearaí maisiúcháin i bhfoirm torthaí pomegranate:
Siombailíonn jewelry a dhéanann seodóirí i bhfoirm gairnéid, chomh maith le grásta aeistéitiúil, iomláine na beatha, an rachmais agus na sláinte.
