Tá uaireadóirí agus tá siad fós ar cheann de na bronntanais is inmhianaithe, leanann siad á dtabhairt le pléisiúr, agus, mar a deir siad, tá gach aois géilliúil don deontóir agus do na deontóirí - go fortunately, tá an rogha iontach agus an-ilghnéitheach. Ar ndóigh, táimid ag caint anseo faoi bhronntanais go heisiach faoi chuimsiú caidrimh teaghlaigh nó rómánsúil. An chéad uair eile, fágfaimid na bronntanais faire le comhpháirt rómánsúil. Dírímid orthu siúd a thugann agus a fhaigheann aithreacha + máithreacha agus leanaí, garchlann agus gariníonacha mar bhronntanas.
Is é an chúis atá leis an tóir leanúnach a bhíonn ar uaireadóirí mar bhronntanas do mhuintir na háite ina gcuid bunúsach - mar uirlis chun an t-am a chinneadh (ina bpríomhchuspóir), nascann siad an t-am atá caite go daingean leis an todhchaí trí fhabraic an lae inniu, a chinntiú. leanúnachas agus tarchur smaointe faoi luachanna ó ghlúin go glúin, agus, i measc rudaí eile, dearcadh cúramach a mhúineadh (go hidéalach) ní hamháin ar mhíreanna luachmhara, ach ar an domhan i gcoitinne.
Cuimhnímis ar dhuine de na pearsana polaitíochta is suntasaí den chéid seo caite, Winston Churchill, nó ina áit sin, a uaireadóir. Sna 1890idí, nuair a bhí Winston fós ina fhear óg, fuair sé uaireadóir póca Breguet mar bhronntanas óna athair. Thug Príomhaire cáiliúil na Breataine leasainm ar a breguet "an tornapa", chaith sé an t-uaireadóir seo i gcónaí ar slabhra óir ina phóca waistcoat, agus tá go leor scéalta scríofa ag beathaisnéisí nach dtugtar an t-uaireadóir seo ar an áit dheireanach.
Sa lá atá inniu ann, tá póca Churchill Breguet in ord oibre den scoth agus is le sin-gara Winston Churchill, Randolph. Thug mo chomhghleacaithe cur síos mionsonraithe ar an uaireadóir cáiliúil seo níos mó ná uair amháin, mar sin ní thugaimid faoi deara ach cás óir cruinn a bheith i láthair ag deireadh an tslabhra, inar choinnigh an príomh-aire roinnt “talismans”: V, is é sin, bua, bua ; mion-dealbh de cheann Napoleon Bonaparte (déanta as airgead), bhí an-mheas ag Winston ar an impire; agus dhá chroí óir, bronntanais óna bhean Clementine ar lá a bpósta i Meán Fómhair 1908 agus ar 90ú breithlá Churchill, níos lú ná dhá mhí roimh a bhás.
Léiríonn an fógra cáiliúil uaireadóirí “nach leatsa, ach a choinníonn iad a chur ar aghaidh go glúin nua” go hiomlán an dearcadh traidisiúnta ar an ábhar - rud luachmhar, nach bhfuil indiúscartha ar chor ar bith agus, go pointe áirithe, síoraí. Ach níl sé saor in aisce uaireadóir a chur ar aghaidh chuig glúin nua – cuimhnigh ar Woody Allen agus a chuid “Tá mé an-bhródúil as m’uaireadóir póca óir. Dhíol mo sheanathair ar leaba a bháis an t-uaireadóir seo dom.” Tá a leithéid de chur chuige, bíodh sé ina joke nó an fhírinne, go hiomlán i spiorad an teaghlaigh Allen, aontú?
Athraíonn smaointe faoi luachanna i dteaghlaigh éagsúla go suntasach. Thug an lánúin "réalta", Cardi B agus Offset, rappers Mheiriceá, mar shampla, faire Richard Mille dá n-iníon Kultura dá lá breithe anuraidh, tá an praghas (thart ar) níos mó ná ceathrú milliún dollar SAM. Mar sin, cad, a deir tú, cén fáth a chomhaireamh daoine eile airgead? Ní dóigh linn fiú, níl ann ach go bhfuil ár n-iníon 3 bliana d'aois. Is é seo an grá, conas gan aird a thabhairt ar seo!
Cé, b'fhéidir, nach sroicheann an lánúin seo Nicki Minaj i dtéarmaí neart mothúcháin na dtuismitheoirí - a mac, ag aois 3 mhí, lit suas i faire Patek Philippe Nautilus, is cóip é seo go hiomlán studded le diamonds, an praghas. , mar a deir siad, “ar iarratas”. Ní raibh an oiread sin grá ag athair Churchill, a fheiceann tú, dá mhac - smaoinigh, Breguet ...
Ag magadh ar leataobh, déanaimis dul ar ais chuig daoine dáiríre agus luachanna intuigthe. Cúpla bliain ó shin, d'fhoilsigh mé nóta faoi uaireadóirí míleata a tháirgtear i SAM do na trúpaí Sóivéadacha le hordú ó eagraíocht Faoiseamh Cogaidh na Rúise. Cruthaíodh an ciste seo i mí Iúil 1941 (sula ndeachaigh SAM isteach sa chogadh) agus cláraíodh é go hoifigiúil i mí Mheán Fómhair, ba é an misean a bhí aige ná gach rud ab fhéidir agus riachtanach a sholáthar do na trúpaí Sóivéadacha trí thabhartais phríobháideacha chun cabhrú leis an gcomhrac in aghaidh na Naitsithe.
D'ordaigh Faoiseamh Cogaidh na Rúise baisc uaireadóirí ó na monaróirí cáiliúla Mheiriceá - Elgin, Waltham agus Hamilton, ar chúl an faire greanta: "Chun muintir Heroic an USSR - Roshen War Relief USA". Ábhar iontais taitneamhach ba ea an freagra ar an bhfoilseachán ó dhuine de na léitheoirí, a dúirt gur choinnigh a theaghlach uaireadóirí le “marcanna aitheantais” den sórt sin, agus go raibh sé réidh a scéal a roinnt. Ní cuimhin liom cén fáth, ach níor tharla ár dteagmháil a thuilleadh, rud a bhfuil aiféala orm go mór anois - bogann an t-am sinn níos faide agus níos faide ar shiúl ó imeachtaí stairiúla, tá a rannpháirtithe agus fiú oidhrí ag éirí níos dorochtana, agus go deimhin, is dócha go raibh rud éigin le rá...
I measc mo dhlúthchairde, dála an scéil, coinníonn go leor leor uaireadóirí a fuair siad le hoidhreacht óna seantuismitheoirí, agus a bhfuil bunús "míleata" acu. Is é sin, bhuail siad cosúil le trófaí. Chonaic mé IWCanna na mban i gcás óir le huimhreacha scriosta, trófaí ón Dara Cogadh Domhanda, tháinig mé trasna ar Tavannes in airgead ón gCéad ... Cé a chaith iad? Cé a d'fhéadfadh a fháil ón nglúin nua?
Ar ndóigh, tá sé suimiúil i gcónaí a fháil amach conas a dhéileálann ionadaithe den aois dhigiteach uaireadóirí mar bhronntanas, ní fiú millennials, ach cé atá níos óige fós. Má léann aon duine agaibh an blag seo, roinn do chuid smaointe – uaireadóirí meicniúla mar bhronntanas ó ghlúin go glúin – an bhfuil sé ábhartha? An bhfuil sé luachmhar? An gcuirtear “stíl uathúil” in iúl?
