Sa lá atá inniu ann, ní fadhb é a bheith ar an eolas faoin am cruinn. Táimid timpeallaithe ag go leor gairis éagsúla ar féidir leat brath orthu i gcónaí: clog balla, monatóir ríomhaire, scáileán fón cliste. Ag an am céanna, coimeádtar uaireadóirí láimhe óna chéile - ní gá iad a thógáil as póca nó mála cosúil le fón, agus níos mó fós, ní rithfidh a gceallraí amach chomh gasta (má tá ceann ann), bíonn siad i gcónaí ar an wrist, cé nach bhfuil ríomhaire nó clog mór istigh ag gabháil le gach nóiméad dár saol. Ní ligfidh an chuid is mó d’éadaí láimhe nua-aimseartha síos duit lá ná oíche de bharr go bhfuil soilsiú de shaghas éigin iontu.
Bratuithe luminescent
Is rogha eolach faire láimhe le backlighting luminescent, nuair a bhíonn marcóirí uair an chloig agus lámha ag lonrú sa dorchadas gan foinse cumhachta. Is é an modh is sine a úsáidtear sa tionscal déanta faire ná fosphorescence. Scaoileann substaint a bhfuil fuinneamh carntha aici ó fhoinse solais sheachtraigh é i bhfoirm a glow féin go réasúnta mall.
Is é an sampla is simplí de shubstaint den sórt sin fosfar, cé nach n-úsáidtear a thuilleadh é mar gheall ar an gcontúirt do shláinte an duine. Tá substaintí nua-aimseartha sábháilte, is é an buntáiste atá acu ná glow geal sa chéad nóiméad tar éis titim isteach sa dorchadas, agus is é an míbhuntáiste ná nach maireann an glow seo fada. Laghdaíonn an gile de réir a chéile agus tar éis cúpla uair an chloig bíonn sé deacair an t-am a fheiceáil sa dorchadas.
Tritiam: radaighníomhach agus neamhdhíobhálach
Ceann de na fionnachtana is déanaí sa réimse seo ná soilsiú tritiam, a oibríonn ar bhonn radioluminescence. Is é an próiseas seo is cúis le lobhadh béite tritiam, a tharlaíonn beag beann ar thionchair sheachtracha agus a mhaireann tréimhse an-fhada, deich mbliana. Is hidrigin superheavy é tritiam, nó iseatóp radaighníomhach hidrigine. Osclaíodh é ar ais i 1934, ach thosaigh a úsáid i ndéanamh faire go réasúnta gairid, sa chéad deich mbliana den XNUMXú haois.
Go dtí thart ar na 50í, bhí raidiam-226 mar bhunús le péinteanna radioluminescent, ansin thosaigh siad ag cur promethium-147 ina ionad, agus uaireanta krypton-85. Bhí gnéithe de dhialanna faire agus trealamh eile brataithe le péinteanna den sórt sin. Sa lá atá inniu ann, is é an tritiam an ceann is coitianta, a astaíonn cáithníní béite.
Súnn gloine cosanta iad beagnach go hiomlán, mar sin meastar go bhfuil sé sábháilte do dhaoine. Agus go ginearálta, tá fuinneamh na gcáithníní chomh lag go bhfuil ní amháin gloine, fiú craiceann an duine in ann iad a aisghairm. Ina theannta sin, chun tiúchan contúirteach a bhaint amach, caithfidh an tsubstaint a bheith mílte uair níos mó ná an méid a chaithimid ar ár wrist.
Prionsabal oibríochta
Déantar fleascáin ghloine miniature chun tritiam a úsáid. Tá a ndromchla istigh clúdaithe le sraith tanaí de shubstaint lonrúil. Is féidir leat dath ar bith a roghnú, ach go traidisiúnta is í an tsúil dhaonna is fearr a fheictear glas. Déantar tritiam gásach a phumpáil isteach sna heascáin faoi bhrú, agus ina dhiaidh sin séalaítear go heirméiteach iad. Sa phróiseas lobhadh, astaíonn tritiam leictreoin, imbhuaileann siad leis an sciath, agus ionsúnn sé a bhfuinneamh agus iompaíonn sé ina solas infheicthe.
I spás an dhiailiú
Gearrtar gnéithe den mhéid riachtanach ó fhleascáin den sórt sin, atá suiteáilte ar mharcóirí uair an chloig agus ar lámha. Leanann lobhadh tritiam ar feadh deich mbliana, agus a bhuíochas sin ní stopann an glow fiú ar feadh soicind. Ní theastaíonn foinsí solais seachtracha chun a leithéid de shoilsiú a dhéanamh. Is féidir leis an uaireadóir luí sa bhosca ar feadh bliana agus taitneamh a bhaint as an t-am ar fad.
Ar ndóigh, ní meaisín gluaisne suthain é seo, agus le himeacht aimsire, beidh an glow níos laige, ach tá na figiúirí go hiontach. Cailleann backlighting den sórt sin thart ar leath na gile laistigh de 10-15 bliana ó dháta an monaraithe agus thart ar 75% tar éis 25-30 bliain. Soláthraíonn roinnt déantúsóirí seirbhís chun eilimintí tritiam a athsholáthar ina n-ionaid seirbhíse, mar shampla, an chuideachta faire láimhe Traser.
