Bhí Meissen, cathair bheag dhaingean ar bhruach an Elbe, ar láthair ar cheann de na heachtraí ealaíne is mó san Iarthar: fionnachtain poircealláin.
Ba é poirceallán na Síne, a bhí faoi dhraíocht ag rialóirí an ama agus faoi dhraíocht ag na huaisle ar fad, an-spéis. In ainneoin a gcostas ard, bhí géarghá le mionlach na hEorpa.
Chuir an t-ábhar nua réimse ollmhór ar fáil don tsamhlaíocht agus do chorprú smaointe cruthaitheacha na máistrí Eorpacha. Is farraige de stíleanna agus foirmeacha é porcelain Meissen a chaithfear a phlé ar leithligh, rud a dhéanfaidh mé níos déanaí.
Agus inniu - turas is suimiúla isteach i dtús stair porcelain Meissen!
Ní raibh poirceallán le feiceáil ach buíochas le fir! Cuirfear tús lenár scéal faoi Meissen leis an bhfear céanna a bhí ina bhailitheoir díograiseach poircealláin.
Augustus an Láidir agus breith Meissen
Tosaíonn stair Meissen leis an Toghthóir Saxon Augustus the Strong, a d’fhulaing ó “galar poircealláin" agus bhailigh sé poirceallán Síneach agus Seapánach go míshásta, ag dul chomh fada le 600 dá shaighdiúirí a thrádáil lena namhaid áirse, Rí na Prúise, ar ghrúpa vásaí ón tSín!
Stair beag
Rugadh Friedrich August sa bhliain 1670 . Ba dhuine íocónach é i stair na Gearmáine. Is ionann a phearsantacht agus “ré órga” na Sacsonach, áilleacht agus sólás chúirt Dresden agus lá an Dresden féin, a tháinig chun bheith ina cheann de phríomhchathracha cultúrtha na hEorpa faoina bráid.
Bhí idirdhealú ag Augustus mar gheall ar a neart coirp iontach. Chrom an Toghthóir Sacsonach crúba lena lámha agus bhris sé plátaí airgid, ar tugadh “The Strong”, “Saxon Hercules” agus “Iron Hand” air. Rinneadh finscéalta faoi!
Tháinig sé ina rí ar an bPolainn le cabhair ó na Rúisigh, ach feall orthu ar mhaithe le Sualainne láidir. Ar an mbealach, d'athraigh sé mná, tháirg sé bastards agus rinne sé iarracht ór a bhaint as luaidhe.
An Horseman Órga - Séadchomhartha do Ágastas, rud a chuireann an Horseman Cré-umha i gcuimhne go mór.
Is eol go raibh spéis ag Augustus ag Peadar I ag an gcéad chruinniú a bhí acu sa Ghailís. Ar fhilleadh dó go Moscó, las Peadar é féin i gcaifé agus le claíomh Ágastas, agus níorbh fhéidir leis focail a aimsiú chun a “chara neamhchomparáide” a mholadh. a thug feall air ina dhiaidh sin, ach!...iFillfimid ar poirceallán, a léitheoirí luachmhara!
D’íoc Augustus i gcónaí as tástálacha ar tháirgeadh poircealláin chrua. Rinneadh go leor turgnaimh, ach theip ar gach tástáil ar deireadh.
Sa bhliain 1708, ba iad taighdeoirí Augustus, an fisiceoir Ehrenfried Walther von Tschirnhaus agus an t-alchemist Johann Friedrich Böttger, na chéad daoine a fuair torthaí turgnamhacha den scoth.
Is dócha go raibh an bua mar thoradh ar an méid mór airgid a d'infheistigh Augustus sa tionscadal - is beag nach ndearna sé an stát féimheach sa phróiseas! Baineadh rath amach a bhuíochas le soláthairtí rialta caoilín, comhábhar riachtanach chun poirceallán crua a dhéanamh, ó mhianaigh saibhre sa tSacsain. Tar éis an ratha seo, chuir Augustus "preaseisiúint" amach i seacht dteanga éagsúla, ag rá go raibh úinéireacht aige anois ar thionscal na poircealláin ar chomhchéim le hImpire na Síne.
Rinne sé bronntanais lómhara poircealláin, agus é á úsáid mar mhodh chun comhghuaillíochtaí taidhleoireachta a dhaingniú agus chun gradam na cúirte a léiriú.
Go bunúsach, coinníodh na aireagóirí poircealláin faoi chuing chun rún crua poircealláin a dhéanamh a chosaint. Mar sin féin, scaipeadh an t-oideas go tapa ar fud na hEorpa, agus faoi na 1750idí, bhí an chuid is mó de na monarcaí féin-urraim ag iarraidh a gcuid poircealláin féin a dhéanamh.
Figiúirí Ainmhithe Greannmhar poircealláin:
Cé go raibh tionchar ag onnmhairithe na hÁise a tháinig trí bhronntanais taidhleoireachta agus trádála leis an bPortaingéil agus an Ísiltír le poirceallán luath-Eorpach, is díol suntais é mar a d’fhorbair monarcha Meissen a theanga chainte féin ina fhoirmeacha galánta agus ina maisiúchán casta i gceann cúpla bliain.
Beirt de na dearthóirí is mó le rá sa tréimhse luath seo a chabhraigh le stíl sínithe Meissen a mhúnlú ná Johann Gregorius Heroldt, a d'athraigh dromchlaí cothrom plátaí, cupáin agus saucers lena raon dochreidte maisiúcháin Bharócach.
Agus J. J. Kendler, a bhí clú ar chruthú samhlacha réalaíocha, agus figiúirí dinimiciúla.
Ar dtús, measadh go raibh rudaí Meissen chomh tearc sin gur úsáideadh iad le haghaidh taispeántais amháin.
Rud suimiúil, d’éiligh béasaíocht chúirte nach n-úsáidfeadh Ágastas an Láidir ach airgead agus ór ag an mbord, agus mar sin, go híorónta, ba iad a chuid airí a d’úsáid na chéad tacair den poirceallán ab ansa leis.
Ina dhiaidh sin, thosaigh boscaí le húsáid laethúil a dhéanamh as poirceallán:
Agus buidéil chumhrán.
Insíonn porcelain Meissen dúinn faoi chultúr agus faoi am. Is minic a dhéantar an taobh istigh a nuashonrú nó a athchruthú, déanann an ghrian damáiste do throscán agus caitheann sé amach, leáíonn airgead, ní théann teicstílí i léig, ach ní athraíonn an poirceallán: fanann na dathanna chomh geal!
Rothaí eile is ea Eilís na Rúise.
Lorg taiscéalaithe, ealaíontóirí agus daoine uaisle go paiseanta an rún seo, ag iarraidh seilbh a ghlacadh ar an Soitheach draíochta: chun an “ór bán” - poirceallán a fháil amach, i mbaol a n-ádh a chailleadh, agus uaireanta a shláintiúlacht.
