Sa chuid seo, leanaimid lenár n-aithne ar tiaras fíorálainn an tí jewelry Cartier agus na scéalta suimiúla a bhaineann leo.
Cuirtear tús le scéal an lae inniu le tiara fíorálainn ar an stíl Ghréagach a chruthaigh seodóirí Cartier i 1909. D'ordaigh fear gnó Cheanada agus uasal Sir Montagu Allan é mar bhronntanas dá bhean chéile ionúin Marguerite Allan. Is é príomh-mhóitíf maisiúil an tiara seo ná corrán Gréagach a théann go siméadrach ó dhiamant mór Old Mine sa lár. Ar feadh imill barr agus bun an tiara maisithe le péarlaí beaga.
Is minic a bhí Margarita le feiceáil sa tiara seo. Bhí leathanaigh an cholúin gossip Cheanada iomlán de thagairtí do láithreacht na Allans ag imeachtaí éagsúla na mblianta sin agus gá cur síos ar jewelry luxurious Margarita.
Nuair a thosaigh an Chéad Chogadh Domhanda, d'fhág na leanaí ba shine den lánúin Allan - iníon Martha agus mac Hugh Ceanada don RA. Rinneadh altra de Martha, agus chuaigh Hugh isteach sa tSeirbhís Aer-Chabhlaigh Ríoga. In earrach agus sa samhradh 1915, bhí sé ar intinn ag Sir Montagu féin dul go dtí an Bhreatain Mhór. Tar éis an bhronnadh a dhéanamh, chinn na hAilínigh go rachadh Margarita agus a hiníonacha níos óige, Anna agus Gwendolyn, chun go mbeadh an teaghlach ar fad le chéile le linn blianta deacra an chogaidh. Agus tháinig an cinneadh seo marfach dóibh.
Ar an 1 Bealtaine, 1915, agus a hiníonacha agus a beirt bhanchéile, Margarita Allan ar bord an Lusitania, a bhí ag fágáil ar a turas deiridh. Ar an 7 Bealtaine, rinne fomhuireán Gearmánach ionsaí ar an Lusitania agus chuaigh sé go tóin poill laistigh de 18 nóiméad. Ba leor líon na mbád a bhí ar bord chun gach paisinéir agus ball foirne a shábháil, ach lean an long go tóin poill ag bogadh agus ag dul thar báid (de réir an eolais a bhí ann, níor seoladh ach 6 bhád as 48).
San iomlán, fuair 1198 duine bás an lá sin, lena n-áirítear an bheirt iníon Allan. In ainneoin gur chuaigh Margarita lena hiníonacha agus a maidíní ar an deic beagnach díreach tar éis an phléasctha, níor éirigh leo dul ar an mbád agus léim siad isteach san uisce díreach ó dheic na loinge. Is dócha go raibh na leanaí tarraingthe suas ag an líneáil, agus ní raibh siad in ann snámh amach, agus roghnaíodh Margarita agus a beirt maid le bád tarrthála.
Ag fágáil Ceanada, thug an Bhantiarna Allan a wardrobe iomlán (20 cófra) agus jewelry, lena n-áirítear tiara meander ó Cartier, a shábháil sa tubaiste seo ag duine dá mná céile, i bhfolach an jewelry ina éadaí seachtracha. Sna blianta ina dhiaidh sin, bhí Margarita le feiceáil arís go minic ag imeachtaí sóisialta sa tiara seo, atá deimhnithe ag grianghraif chartlainne.
Ós rud é gur mhair Marguerite thar a leanaí go léir, chuaigh an tiara, tar éis a báis i 1957, ar aghaidh chuig a col ceathrar Elsbeth Paterson Dawes. Thiomnacht Dawes, ar a seal, é dá gariníon, Elzbeth Bourne Straker, a dhíol an tiara Allan ag Sotheby's ar $2015 in 868, bliain céad bliain ó chuaigh an Lusitania go tóin poill. Ba é an ceannaitheoir an teach jewelry Cartier, a choinníonn an tiara go cúramach ina bhailiúchán de jewelry stairiúil.
Ag tús an 1907ú haois, tháinig Louis Cartier, i measc rudaí eile, clúiteach as a chuid tiaras platanam mórthaibhseach. Ba é an chéad seodóir a d’úsáid platanam in ionad óir agus airgid. Bhí an t-ábhar seo níos éadroime agus níos láidre, rud a d'fhág gur féidir go leor clocha breise a ghreamú agus jewelry a chruthú a raibh an chuma air nach raibh ann ach diamaint. Ar cheann acu seo bhí an tiara iontach álainn Marie Bonaparte i bhfoirm bláthfhleasc olóige, a chruthaigh an teach jewelry Cartier i XNUMX.
Bhí fleasca órga coitianta sa Ghréig ársa agus sa Róimh agus tháinig siad ar ais san fhaisean ag tús an XNUMXú haois le linn ré na hImpireachta. Ón am sin, nach bhfuil a n-tóir faded. Le linn an XNUMXú haois agus tús an XNUMXú haois, rinne seodóirí líon mór tiaras i bhfoirm labhrais, olóige, darach, agus fleasca bláthanna. Agus go díreach d'fhéadfaí an tiara seo a chruthú mar chineál ómóis do shinsir mhóra Marie, a bhí ina gar-gariníon do Lucien Bonaparte (deartháir Napoleon Bonaparte).
Fuair Marie an bláthfhleasc olóige diamaint seo mar bhronntanas le haghaidh a bainise le Prionsa Seoirse na Gréige agus na Danmhairge i 1907. Mar aon le bronntanais bainise eile, cuireadh an tiara seo ar taispeáint cúpla seachtain roimh na bainise.
Tá gach duilleog den fleasc clúdaithe go hiomlán le diamaint, agus rinneadh ológa stílithe ar 11 cloch mhóra agus d'fhéadfaí rubies nó emeralds a chur in ionad iad. Bhí an diamant mór piorra-chruthach sa lár inbhainte freisin agus ina dhiaidh sin chuir Marie réalta mórthaibhseach diamanta ina ionad. Tháinig an tiara ar an bpíosa jewelry is fearr leis an banphrionsa, agus chaith sí é ag imeachtaí móra uile, lena n-áirítear corónú Eilís II i 1953.
Tar éis bhás Marie Bonaparte, tháinig an tiara le hoidhreacht a hiníon amháin, Banphrionsa Eugenie na Gréige, agus tar éis a báis i 1989 aistríodh chuig a hiníon Tatiana Radziwill, a dhíol an tiara ag ceant. Ba é Institiúid Ealaíne Albion ceannaitheoir an tiara.
Agus is é an tiara deiridh a mbeimid ag caint faoi ná an Halo tiara, a phós Kate Middleton an Prionsa William in 2011. Bhí an tiara beag ach sofaisticiúla seo i gcónaí i measc na mban de Theaghlach Ríoga na Breataine.
D'ordaigh Tiara Halo teach jewelry Cartier i lár na bliana 1936 ag Diúc Eabhrac George (an Rí Seoirse VI sa todhchaí) agus bhí sé beartaithe mar bhronntanas dá bhean chéile Elizabeth Bowes-Lyon. Tá an tiara comhdhéanta de shé gcuacha céimithe déag ar imeall meánleithead. Rinneadh é le 739 diamaint iontachghearrtha agus 149 diamaint gearrtha baguette. Ní minic a bhí Elizabeth le feiceáil sa jewelry seo, agus in earrach na bliana 1944 thug sí é dá hiníon, Banphrionsa Elizabeth, Banríon na Breataine Móire amach anseo, ar a 18ú lá breithe. B'fhéidir gur ansin a d'fhorbair traidisiún, ar dá réir a chaith na banphrionsaí óga go léir an tiara seo go dtí go bpósadh iad. Bhí sí éadrom, galánta agus chuir sí béim go foirfe ar áilleacht banphrionsaí óga.
Níor éirigh le Elizabeth í féin an tiara seo a chaitheamh riamh, ach is minic a thug sí ar iasacht dá deirfiúr Margaret é, lá a corónaithe féin i 1953 san áireamh. Ba í iníon na Banríona Eilís, an Bhanphrionsa Anne, an chéad úinéir eile ar an tseoid. Cosúil le Margaret, níor chaith sí ach an tiara go dtí gur pósadh í. An uair dheireanach a tháinig an Bhanphrionsa Anne le feiceáil inti i Márta 1970 le linn an turais ríoga ar an Nua-Shéalainn, inar chuaigh sí in éineacht le Eilís II agus an Prionsa Philip.
Tar éis sin, chuaigh an tiara i stóráil ar feadh na mblianta fada, agus ní fhaca an domhan arís é ach ar 29 Aibreán, 2011, ar lá bainise an Phrionsa William agus Kate Middleton.
An lá sin, bhí go leor ag súil le Kate a fheiceáil ag caitheamh an tiara Spencer, ach b'fhearr leis an teaghlach ríoga an Halo tiara. D'fhéadfadh brí siombalach a bheith ag an rogha seo a bhaineann le stair an tiara - tháinig a chéad úinéir ina banríon go luath tar éis di an tiara a fháil mar bhronntanas. Ansin bronnadh an tiara ar an mBanphrionsa Eilís, a bhí ina banríon freisin. Agus anois, nuair a phós Kate Middleton prionsa an choróin, tháinig sí go hoifigiúil ní hamháin ina Bandiúc, ach freisin banríon na Breataine Móire sa todhchaí, rud a chuir an tiara béim, b'fhéidir.
