როცა ამ ლამაზ არსებებს უყურებ, ძალიან ნელა ხვდები, რომ ეს ყვავილები არ არიან ცოცხლები... თუმცა როგორ შეგიძლია მათზე თქვა, რომ ისინი არ არიან ცოცხლები? ფაიფურისგან შექმნილი ყვავილების კომპოზიციები ხომ ინარჩუნებს ოსტატის ხელების სითბოს და აცოცხლებს მის შთაგონებას!
ვლადიმირ კანევსკის ნიჭის ფორმულა არის ფუნდამენტური განათლება + სანქტ-პეტერბურგის (მაშინ ჯერ კიდევ ლენინგრადის) ნაყოფიერი ატმოსფერო + შემოქმედებისადმი დაუძლეველი ლტოლვა, რაც არ უნდა მოხდეს.
ვლადიმერ კანევსკი დაიბადა სსრკ-ში, ხარკოვში 1954 წელს. XX საუკუნის 60-70-იან წლებში ხარკოვი იყო მეცნიერებისა და მოწინავე ტექნიკური აზროვნების რამდენიმე ძირითადი ცენტრი ქვეყანაში. ამ ოქროს წლებში ხარკოვის არქიტექტურული ინსტიტუტის დამთავრებული ვლადიმირ კანევსკის სტუდენტები ცდებიან.
აი, პირველი მნიშვნელოვანი „ინგრედიენტი“, რომლის წყალობითაც მხატვრის ნიჭი მთელი თავისი დიდებით გამოვლინდა.
ახალგაზრდამ ინსტიტუტის დამთავრებისთანავე გაემგზავრა ლენინგრადში. რა საოცარი ქალაქია ეს! ნაყოფიერი ნიადაგი მრავალი რუსი მხატვრის ნიჭის გამოსავლენად!
ვლადიმერი პროფესიით არქიტექტორად მუშაობდა. მის ანგარიშზე რამდენიმე ახალი უბანი პეტერბურგში, კოტეჯები ყირიმში, რამდენიმე პროექტი მოსკოვში, შემდეგ კი ნიუ-იორკში წავიდა ბედის საცდელად.
ამერიკაში რომ ჩამოვედი, როგორმე საარსებო წყარო მომიწია. ყოველთვის მინდოდა ფაიფურის გაკეთება. ჯერ თეფში გავაკეთე, მერე ყვავილი. სამზარეულოში გაზზე ღერო გავამაგრე, რადგან საჭურველის ფული არ იყო. 24 წელი გავიდა და ამ ხნის განმავლობაში ბევრი რამ ვისწავლე. და შევიძინე გამაგრილებელი უთო.
ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ ინტერიერის დიზაინერმა ჰოვარდ სლატკინმა ვლადიმირს შესთავაზა დამატებითი ფულის გამომუშავება ფრანგული ანტიკური ფაიფურის სტილში სკულპტურის დამზადებით. საჭირო იყო ნესვის გაკეთება. არ იყო ბოლომდე დარწმუნებული თავის შესაძლებლობებში, მხატვარი მიიღო გამოწვევა.
ასეთი სათავგადასავლო ექსპერიმენტის შედეგი იყო მხატვარ-მოქანდაკის თავბრუდამხვევი კარიერა!
კანევსკის ნამუშევრები გამოფენილია გალერეებსა და მუზეუმებში მთელს მსოფლიოში და მის კლიენტთა სიაში შედის ჟაკლინ კენედი ონასისი, ვალენტინო, პრინცესა გლორია ფონ ტურნი და ტაქსი, ოსკარ დე ლა რენტა.
ვლადიმერმა გამოფენები გამართა მოსკოვსა და პეტერბურგში, მისი ბოლო გამოფენა ერმიტაჟში 2017 წელს გაიმართა.
