Seiko's nieuwe aanwinst voor de Spring/Summer 2022 collectie, de SSB411P1 chronograaf, is niet indrukwekkend op de foto. Een uitpuilende drukknop, een platte en nogal drukke wijzerplaat, onduidelijke grijze markeringen op donkergroene, een mengeling van zilveren en witte wijzers... Dit horloge moet je in de handen houden om te zien hoe goed het is.
En ze zijn ZEER goed - stijlvolle discrete schoonheid en doordachte details.
Volumetrische wijzerplaat met vijf lagen
De wijzerplaat, die er op de foto nogal plat en kleurrijk uitziet, blijkt in feite een complex, elegant, meerlagig ontwerp te zijn:
- Laag 1. De belangrijkste, "nul"-laag is het donkergroene midden van de wijzerplaat versierd met reliëfstrepen ("teakdek"). De onderste subdial (kleine seconde) is daar onderdeel van.
- Laag 2. Onder de hoofdlaag bevinden zich de putjes van de subdials "op 3" en "op 9": donkergrijs, met een concentrische guilloche, die in het licht het effect van zonnestraal ("zonnestralen") creëert. Lage randen zijn ook geguillocheerd. Nog lager is de datumschijf in het diafragma "om 4:30".
- Laag 3. Doorzichtige rokerige grijze plaat. Het omcirkelt de rand van de wijzerplaat en sluit deze af op de binnenste punt van de uurmarkeringen, met sleuven voor sub-wijzerplaten en datum. "Om 6 uur" bedekt de plaat gedeeltelijk de arena van een kleine seconde - het lijkt op kleurtonen in grafische editors, maar in werkelijkheid. De plaat is ook guilloche.
- Laag 4. Dikke donkergrijze plaat met markeringen van 1/5 seconde en een tachymeterschaal. Een plaat op de eerste laag is zichtbaar in de gevormde sleuven en een driedimensionaal factuurmerk is geïnstalleerd in de "12" sleuf.
- Laag 5. Twaalf aangebrachte uurmarkeringen.
Het horloge is gemaakt in drie kleuren: donkergroen, rokerig grijs (met tinten), wit (en zilver). Dit chronograafmodel is verkrijgbaar in verschillende kleuren, maar ik hou het meest van de referentie SSB411P1 - het meest ingetogen en nobele palet. En de "mistige", doorschijnende rokerige cirkel rond de rand van de wijzerplaat is de meest elegante beslissing van Seiko-ontwerpers.
De wijzerplaatelementen zijn goed gemaakt. Ik heb geen 20x horlogemakersloep, maar ik kon geen gebreken vinden met de beschikbare tools. Overheadlabels - driedimensionaal, zeshoekig. De randen zijn gepolijst. Het Seiko-logo is erop gelegd, gepolijst. De chronograafwijzers en kleine seconden zijn eenvoudig, plat, gepolijst of geverfd, maar er zijn geen snij-artefacten. Uren en minuten zijn interessanter: driedimensionaal, met een langsrand. Lum wordt erop aangebracht en op het "12 uur" -teken - om niet veel te zeggen, het is nog steeds geen duiker, maar je kunt de tijd 's nachts begrijpen.
Markeringen en service-inscripties netjes afdrukken, ook datums. De datumschijf is uitgevoerd in de kleur van de wijzerplaat. Toegegeven, voor alle varianten van dit model zijn er slechts twee kleuren van de datumschijf: zwart en wit. Op donkere en witte horloges is dus alles in orde, maar op lichtgrijze horloges valt het datumvenster op als een zwart gat in de wijzerplaat. Nog een pluspunt ten gunste van de SSB411P1.
De pijlen zijn veelkleurig, maar er zit logica in. Wat verbonden is met de chronograaf (de centrale secondewijzer en de 60 minuten rijden “bij 9”) is wit. Wat verantwoordelijk is voor de huidige tijd (uren, minuten, kleine seconde “op 6” en 24-uurs indicator “op 3”) is gepolijst zilver.
Case: onberispelijke eenvoud en PVD-intrige
De stalen kast is onberispelijk in zijn eenvoud. Vormen zijn pretentieloos, maar de randen zijn scherp en duidelijk. Matzwarte PVD-coating (de dunste, enkele micrometer beschermende en kleurcoating, die bij hoge temperatuur vacuüm op de horlogekast wordt aangebracht) wordt gecombineerd met de kleurstelling van de wijzerplaat.
Het hoogtepunt van het horloge is een prismatisch glas met een duidelijke afgeschuinde rand. Gecombineerd met een gefacetteerde kast en een ingewikkelde wijzerplaat met sleuven, geeft het de chronograaf een vleugje industriële stijl. Het glas zelf is hardlex. Dit is een door Seiko ontworpen mineraalglas met een geharde toplaag die slagvaster zou moeten zijn dan saffierkristallen en krasbestendiger dan conventionele mineraalkristallen. Seiko reserveert de saffier voor duurdere modellen.
Het meest prominente (letterlijk) deel van de kast is de 2 uur chronograaf pusher. Hij is enorm, veel groter dan de onderste pusher, en om ervoor te zorgen dat hij niet onopgemerkt blijft, is hij ook versierd met een contrasterende streep. De SSB411P1 maakt deel uit van de Seiko Conceptual Series Sports-collectie, "een horloge met een sportieve uitstraling en uitstraling". Het is erg handig om de pusher te gebruiken: zowel wanneer het horloge om de pols zit, als als je het afdoet en gebruikt als een stopwatch in zakformaat. De knop hindert de pols ook niet.
Dik, kwaliteit 22 mm NATO band verdient ook complimenten. De sluitingsgaten zijn verstevigd en de hardware is PVD-gecoat in dezelfde kleur als de kast. De lichaamsgrootte is comfortabel. De diameter is 41 mm, dat wil zeggen dat het horloge zelfs op een dunne hand past (in ieder geval om mijn pols 16,5 mm in omtrek zitten ze perfect). De dikte is 12 mm, maar voelt meer aan in de hand, want onder de kast bevindt zich ook de onderste laag van een dichte NATO-band.
Het enige waar ontwerpers een minpuntje voor willen zetten, is de kroon zonder logo. Dit is echter een kwestie van smaak.
En nog iets: PVD-coating. Theoretisch beschermt het de stalen kast tegen krassen. In de praktijk kan PVD de kastslijtage verminderen, maar het is zeker niet eeuwig. En de slijtplekken in de zwarte afwerking, waar het zilveren metaal doorheen gluurt, zijn opvallender dan alleen krassen op het metaal. Het blijft een intrige wanneer en waar de PVD precies zal slijten. Hoogstwaarschijnlijk zullen de eerste slijtageplekken in minder dan een jaar na gebruik ergens aan de randen verschijnen.
En het bevestigingsmiddel dat in contact komt met de tafel, armleuning, enzovoort, zal nog eerder lijden. Je kunt natuurlijk ook ongecoate stalen horloges kiezen, die zitten ook in het assortiment, maar die zijn niet zo mooi. Dus je moet SSB411P1 voorzichtiger dragen - of de perfectionist in jezelf uitschakelen.
Nu de kast klaar is, gaan we verder met het Seiko 8T63 mechanisch kwartskaliber dat erin is geïnstalleerd. Maar eerst twee woorden over wat voor soort "beest" dit is.
Mechanisch quartz kaliber: van JLC tot Seiko
Een mechanische chronograaf is een lastig iets. Het mechanisme heeft ongeveer twee keer zoveel onderdelen als een eenvoudige driehandsschakelaar (en u weet het zelf ook: hoe meer onderdelen, hoe groter het risico op breuk). En het kost veel. Quartz-chronografen zijn eenvoudiger, goedkoper, betrouwbaarder en nog nauwkeuriger, omdat in plaats van een complex mechanisme de wijzers worden aangedreven door een stappenmotor. Maar wanneer u op de knop van de quartz-chronograaf drukt, voelt u geen "mechanische klik" en wanneer u de meetwaarden reset, draaien de wijzers soepel naar nul (de mechanische reset is onmiddellijk). Niet kritisch, maar minder leuk. En horloges, zeker niet de goedkoopste, worden vooral gekocht voor het plezier - nietwaar?
Het is niet verwonderlijk dat het mechanische kwartsuurwerk van polshorloges verscheen in de jaren 80, tijdens de "kwartscrisis", toen goedkope en nauwkeurige kwartshorloges de mechanica van de markt verdreven. De oude Zwitserse horlogefabrieken waren op zoek naar een manier om te overleven. Toen kwamen Frederic Piguet en Jaeger-LeCoultre met mechanische quartz-chronografen - een nieuwigheid die de koper de maakbaarheid van quartz en het gevoel van mechanica zou geven.
Een kwartskaliber is verantwoordelijk voor de huidige tijd in de mechanische kwarts "motor" van het horloge. Wat betreft de chronografische module, het is een gewone mechanische module. Alleen in plaats van een veer, zoals in pure mechanica, wordt een ketting van tandwielen aangedreven door een elektromotor (één en alleen, en niet één voor elke hand, zoals in traditioneel kwarts). Omdat het ontwerp lijkt op dat van mechanica, is er een duidelijke klik en een onmiddellijke reset naar nul. Schoonheid.
In de jaren 80 en 90 werden dergelijke kalibers geïnstalleerd in Jaeger-LeCoultre, Breitling, Omega, IWC en andere beroemde Zwitserse horloges. Het moet gezegd worden dat ze de grote namen eer aan deden: zo had het JLC-kaliber 630 25 juwelen, Genève-strepen en gerhodineerde bruggen. Maar in de jaren 2000 verdween zelfs zo'n spectaculair mechanisch kwartskaliber uit Zwitserse horloges, blijkbaar omdat de vraag naar dure en status "echte" mechanica eindelijk terugkeerde.
De Jaeger LeCoultre Master Control Mecha-Quartz (foto met dank aan luxurytimewatches.com) is tegenwoordig een verzamelobject. Overigens wordt dit woord nog steeds anders geschreven: "mecha-kwarts" en "mecaquartz", "mechanical-quartz" en "fur-quartz".
Het stokje werd overgenomen door Seiko - nu is het de enige grote fabrikant van mechanische kwartskalibers. Ze worden niet alleen in Seiko geplaatst, maar ook in horloges van micromerken (Dan Henry, Autodromo, Yema). Dus nu zeggen we "mechanisch kwarts" - we horen "Seiko".
Massieve Seiko-kalibers zijn natuurlijk niet op dezelfde manier afgewerkt als JlC. En er zijn geen robijnen. Maar ze zijn veel goedkoper en geven ook het gevoel van een mechanische chronograaf (foto van wearandwound.com).
Het gevoel van een mechanische chronograaf
Dus in onze Seiko SSB411P1 is het Seiko 8T63-kaliber geïnstalleerd - vrij vers, rond 2015. Het is gemaakt in Japan. En natuurlijk is het belangrijkste kenmerk de chronograaf. Het is niet erg ruim - zoals eerder vermeld, slechts 60 minuten, en daarna gaat het aftellen niet naar de tweede ronde, maar stopt het. De bovenste knop start, stopt en herstart de timing. Lager - reset. Het indrukken ervan is een sensatie voor een horlogeliefhebber: duidelijke, sappige "mechanische" klikken, en bij het resetten springt de seconde onmiddellijk naar nul.
De centrale secondewijzer is "dood": hij werkt alleen in de chronograafmodus en telt de tijd in stappen van 1/5 seconde. De kleine pijl “op 6” gaat altijd in stappen van een seconde - zowel tijdens metingen als in de huidige tijdmodus - en mist enkele markeringen. Maar door het kleine formaat is dit niet opvallend en dus niet kritisch.
De kalender is natuurlijk de meest voorkomende, niet eeuwig. De datum wisselt geleidelijk, rond middernacht. Er wordt beweerd dat de kloknauwkeurigheid plus of min 15 seconden per maand is. In feite liep de klok voor de controle tien dagen slechts één seconde achter. Om het instellen van de klok handiger te maken, is er een hack (stop seconde) voorzien. De standaard batterij zou drie jaar mee moeten gaan als je de chronograaf niet meer dan een uur per dag gebruikt. Daarom kan ervan worden uitgegaan dat vervanging in werkelijkheid nog later nodig zal zijn. In ieder geval zal het horloge u waarschuwen wanneer de batterij bijna leeg begint te raken: de kleine secondewijzer begint te bewegen in stappen van 2 seconden.
Waterdichtheid - 100 m. De achterkant van de kast is geschroefd, maar de kroon niet.
Naar mijn mening zal het horloge het beste gecombineerd kunnen worden met een sportieve of casual stijl. Maar voor een officiële stijl, en zelfs voor smart casual, is een horloge nauwelijks geschikt.
