De heilige en prachtige granaatappel van vandaag zal het onderwerp van onze bewondering zijn, beste lezers! De sieradenuitvoering van deze vrucht veroorzaakt altijd verrukking, en de diepe symboliek van deze vrucht maakt sieradenincarnaties van de granaatappel nog aantrekkelijker.
Symbool van leven en dood. Twee schijnbaar elkaar uitsluitende concepten - dat is de symboliek van de granaatappel.
De granaatappel is niet alleen rijk aan smaak, maar ook aan cultuurgeschiedenis. Sommige godsdiensthistorici beweren dat Eva deze verboden vrucht probeerde, gevolgd door Adam. Granaatappel, geen appel – de Latijnse naam punica granatum – betekent korrelige of gezaaide appel.
De aardse geschiedenis ervan begint bij het allereerste begin van de geschreven beschaving, toen deze vrucht een van de eerste was die door mensen werd verbouwd.
Rond deze vrucht ontwikkelden zich symboliek en rituelen die tot op de dag van vandaag voortduren.
De oude Perzen geloofden dat de zaden de vruchtbaarheid en de cyclus van wedergeboorte vertegenwoordigden, een overtuiging die werd gedeeld door hun Griekse en Egyptische tijdgenoten in de granaatappelvormige vazen die in het graf van Toetanchamon werden gevonden.
In sommige delen van het moderne Griekenland en Turkije bestaat nog steeds de traditie dat de bruid hele granaatappels naar de deur van haar nieuwe huis gooit: de verspreide zaden symboliseren het aantal kinderen dat door het pasgetrouwde stel zal worden gezegend.
De Akkadiërs van Mesopotamië stelden de karmozijnrode vrucht ook gelijk aan vruchtbaarheid en boden de vrucht aan aan beelden van Ishtar, de godin van liefde en vruchtbaarheid.
De Babyloniërs vereerden de bloeiende vrucht en zouden een prominente plaats hebben ingenomen in de Hangende Tuinen van Babylon, een van de zeven wonderen van de antieke wereld, zoals de Grieken het noemden.
onsterfelijk leven
De moderne status van granaatappel als superfood tegen veroudering is misschien niet vergezocht, aangezien de vrucht ooit ook het eeuwige leven vertegenwoordigde.
De Perzische koning Xerxes, die in de vijfde eeuw voor Christus regeerde, zou een leger van krijgers tegen de Grieken hebben ingezet met speren bedekt met zilveren en gouden granaten in plaats van geslepen messen, als symbool van kracht en onsterfelijkheid.
- Ik wil een kleine uitweiding maken: kijk eens naar het portret van Xerxes (16e eeuw) en hoe hij werd geportretteerd in de Hollywood-kaskraker...
Traditioneel werd een slokje van het vruchtensap gegeven aan degenen die op de rand van de dood stonden, in de hoop dat het hen zou genezen en hun leven zou verlengen, en een paar zaden van de vrucht werden ook in de mond van iemand geplaatst die al overleden was.
Dit speciale ritueel werd ook uitgevoerd door de Sumeriërs, die in het naburige Mesopotamië woonden en de zaden als heilig beschouwden. Door ze aan de overledene aan te bieden, geloofden ze dat de overledene onsterfelijk zou worden.
In het christendom beeldden renaissancekunstenaars het kindje Jezus af op de schoot van zijn moeder, vaak met een granaatappel in de hand - dit keer om nieuw leven en hoop voor de mensheid te symboliseren. Deze associatie komt in veel kunstwerken uit zowel de 15e als de 16e eeuw voor.
In de Griekse mythologie wordt de plant ook wel de ‘vrucht van de doden’ genoemd en zou hij zijn gekweekt uit het bloed van Adonis. Maar hier lijkt de vrucht de werelden van de levenden en de doden te overstijgen, en de beroemdste daarvan werd door Hades aan Persephone aangeboden.
Liefdesverhaal van Hades en Persephone
Een verbazingwekkende mythe over de cyclus van de seizoenen op aarde, over hoe leven en dood onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, vertelt hoe de god van de onderwereld van de doden, Hades, verliefd werd op en ontvoerde de mooie, jonge godin van de lente - Persephone (Proserpina ).
Deze mythe gaat ook over moederliefde - de moeder van Persephone, de godin van de vruchtbaarheid Demeter, was immers zo bedroefd door het verlies van haar dochter dat er een koude winter op aarde kwam...
De symboliek van Demeter is interessant: ze wordt in de regel afgebeeld met oren van rogge (tarwe) en een sikkel.
Het verhaal van Proserpina's terugkeer uit het koninkrijk Hades is vrij lang, maar welke rol speelde de granaatappel daarin? De rol van de verboden vrucht, vreemd genoeg. Proserpina had voor altijd kunnen terugkeren naar de wereld van de levenden als ze niets had gegeten in de wereld van de doden, maar ze werd verleid door een paar granaatappelpitjes...
En van nu af aan zou ze voor altijd bij Hades blijven. Maar moeder Demeter was zo bezorgd over haar dochter dat de Oppergod Zeus toch besloot dat Proserpina 6 maanden in de onderwereld zou blijven (precies 6 granaatappelpitjes) en voor 6 maanden zou terugkeren naar haar moeder. En dus, wanneer Proserpina haar man verlaat, komen de lente en de zomer op aarde, en wanneer ze terugkeert naar de Hades, bedekt de winter de aarde met zijn kou.
Een verbazingwekkende mythe. Elke keer dat ik het herlees, terwijl ik me verdiep in de archetypen van goden en dit hele liefdesverhaal van twee antagonisten, begrijp ik hoe verweven leven en dood zijn en dat er niets eindig is in deze beste der werelden.
Ja, de meest mystieke en onbegrijpelijke betekenis in deze vrucht...
Blader door de galerij met decoraties in de vorm van granaatappelvruchten:
Sieraden gemaakt door juweliers in de vorm van granaten symboliseren naast esthetische gratie ook de volheid van leven, rijkdom en gezondheid.
