Jade is al zo'n achtduizend jaar de belangrijkste steen van China. Een van de vroegste bronnen van de steen was White Jade (Yurungkash) en Black Jade (Karakash).
Geschiedenis van de steenwinning
Rivieren nabij de stad Hetian (ook bekend als Khotan, Khotan) in de westelijke Chinese provincie Xinjiang (Chinees Turkestan) (Laufer, 1912). Van deze afzettingen komt roomwitte tot groenachtige jade, waarbij puur wit het meest waardevol is.
De Chinezen verzamelden jade uit de Karakash-rivier nabij Hetian (ook bekend als Hotan) in de provincie Xinjiang in het westen van China. Ze geloofden dat jade een man is - en daarom voelt hij zich aangetrokken tot vrouwen. Daarom waren er bij het zoeken naar jade altijd naakte vrouwen aanwezig. Maanverlichte herfstnachten werden beschouwd als de beste tijd om naar jade te zoeken.
Moderne steenwinning doet het zonder oude Chinese tradities.
Geschiedenis van jadeïet
De ontdekking van jadeiet in Myanmar dateert uit de 6e eeuw na Christus of eerder, en werd voor het eerst gezien in China in de 13e eeuw. Toen de keizer Qianlong de stukken van deze felgroene steen zag, was hij meteen gefascineerd door de schoonheid ervan.
Hij stuurde colonnes troepen naar beneden om de afzettingen te veroveren. Maar zelfs de beste Chinese legers waren niet opgewassen tegen het ruige terrein en de woeste mensen van de Kachin-heuvels. Ze keerden met lege handen terug, teruggedreven door malaria, modder en de stammen die zich verzetten tegen de indringers uit het noorden. Daarna deden Chinese kooplieden in de regel nooit een poging om de heuvels naar de mijnen te beklimmen, omdat ze tevreden waren met wat ze hadden.
Jadeïet van edelsteenkwaliteit wordt alleen in Myanmar gedolven.
Geschiedenis van jade
Tegen het midden van de 16e eeuw ontdekten de Spanjaarden, die de Nieuwe Wereld verkenden, een steen die in heel Meso-Amerika gewaardeerd werd.
Toen ze merkten dat het werd gebruikt voor pijn in de zij en onderrug, noemden ze het piedra de ijade (steen voor de onderrug).
In het Frans werd het éjade en vervolgens jade, in het Italiaans giade en jade in het Engels. In het Latijn was het lapis nephriticus (niersteen). Meso-Amerikaanse jade was het mineraal dat nu jade wordt genoemd.
De term "jade" wordt tegenwoordig gebruikt om te verwijzen naar twee verschillende rotsen, jadeïet en jade. Hoewel elk van deze neven van jade bepaalde vergelijkbare kenmerken heeft, zijn ze tegelijkertijd heel verschillend. Zoals Yin/Yang. Als twee verschillende bruggen naar de hemel.
Jadeïet wordt dus gebruikt om prachtige sieraden te maken, waarin diamanten slechts een frame zijn dat een prachtige steen omlijst.
Jade is een siersteen en wordt vaak gebruikt om zeer artistieke werken te maken.
