Diament Hope to najbardziej tajemniczy kamień

Istnieją dziesiątki dużych diamentów z własnymi nazwami. Ponadto historii każdego z nich towarzyszy legenda. Jednym z najbardziej znanych ogromnych niebieskich diamentów jest Diament Nadziei. Został nazwany na cześć jednego z właścicieli tego minerału. Do tej pory nie udało się w pełni odtajnić miejsca wydobycia, nazwiska jubilera, który nadał mu podobny kształt. Jedna z wersji mówi, że kamień ten zdobił posąg bogini Sity w Indiach. Przechodząc przez wiele rąk, diament Nadziei nasycał negatywną energią, przynosząc jedynie nieszczęście.

Jaki kamień?

Kryształ nadziei został nazwany osobliwymi epitetami w różnych okresach historii. Są to „Niebieska Tavernier lub Diabeł”, „Niebieska Nadzieja lub Diament Korony Francuskiej”, „Śmiertelny Diament”. Diament Nadzieja ma ponad 44 karaty. Minerał ma bardzo nietypowy odcień koloru (błękitny, przechodzący w wyraźny ton ultramaryny). Swoim pięknem i szlachetnością przyciąga uwagę bogatych ludzi i złodziei. Był wielokrotnie porywany i sprzedawany za bajeczne sumy.

Dziś ten złowieszczy minerał należy do kolekcji Muzeum Smithsonian American Institute. Jest to najsłynniejszy diament znaleziony w Nowym Świecie.

Właściwości kamienia

Diament Hope to jeden z największych diamentów na świecie. Jego masę szacuje się na 45,52 karatów, a wymiary to 25,60 x 21,78 x 12,00 mm.

Dane chemiczne minerału są następujące:

• zanieczyszczenia są obecne w cząsteczce, nadając minerałowi unikalne właściwości;
• diament ma wiele sześciennych komórek, ściśle wiążą atomy węgla wraz z zanieczyszczeniami;
• kamień jest wyjątkowo solidny;
• kiedy promienie widma rentgenowskiego padają na klejnot, zaczyna on emitować różne kolory;
• za pomocą tego kryształu określa się promieniowanie.

Właściwości fizyczne tego kamienia:

• dostatecznie wysokie współczynniki załamania światła i jego rozpraszanie, co powoduje efekt przelewania się promieni słonecznych;
• gęstość diamentu jest wyższa niż wszystkich innych naturalnych materiałów dostępnych ludzkości;
• minerał nie poddaje się działaniu kwasów, jednak niektóre zasady mogą go uszkodzić;
• temperatura topnienia osiąga 3000 przy ciśnieniu 11 hPa;
• temperatura palenia kamienia wynosi 850–1000 °.

Magiczny

Hope diament ma potężne właściwości lecznicze dla ciała i duszy, a także jest w stanie wzmocnić wpływ innych minerałów. Jednak samorodek ma dwojaki efekt. Potrafi uszczęśliwić lub zasmucić osobę. Diament pomaga wzmocnić wszystkie ośrodki energetyczne, dodaje wytrzymałości, zapewnia szczęście i powodzenia we wszystkich obszarach aktywności, chroni przed siłami zła. Właściciel takiego diamentu staje się towarzyski i pozytywny.

Uważa się, że kamień przyczynia się do tych właściwości, gdy jest prezentowany jako dar lub przekazywany w drodze dziedziczenia. Ale jeśli minerał zostanie skradziony (lub uzyskany nieuczciwie), tworzy niszczycielską siłę. W czasie swojego istnienia diament Hope był wielokrotnie kradziony, więc minerał kojarzony jest bardziej z siłami negatywnymi.

Gojenie: zdrowienie

Lecznicze właściwości minerału znane są od dawna. Kamień jest w stanie:

• złagodzić zmęczenie;
• zredukować ciepło;
• tłumić infekcje;
• wyeliminować bezsenność;
• zapobiegają chorobom żołądka, nerek, wątroby, skóry i układu nerwowego.

Jogini są pewni, że energia diamentu jest dość subtelna, ale potężna, pozwalając jej wibracji poprawić funkcjonowanie serca, mózgu i całego ciała subtelnego (eterycznego).

Interesujące fakty z historii

Pierwszą ofiarą diamentu była kochanka francuskiego króla. Ona, po otrzymaniu kamienia w prezencie, natychmiast zniesmaczyła Louisa. Została wyrzucona z okrążenia, a minerał wrócił na swoje miejsce w szacie władcy. Ale siedem miesięcy później zmarł, po czym nieszczęścia zaczęły nawiedzać całą dynastię królewską.

Los kolejnych właścicieli diamentów jest również nie do pozazdroszczenia. Para królewska została stracona. Później splądrowano skarbiec Francji, ale nieszczęsny klejnot ocalał. Kamień pochodzi od jubilera z Holandii. Syn ukradł go ojcu, po czym zmarł. Wyrzuty sumienia dręczyły młodego człowieka tak bardzo, że utonął.

Rok 1820 upłynął pod znakiem nabycia słynnego klejnotu przez angielskiego króla Jerzego IV. Wyróżniał się urodą i wieloma talentami. Władał biegle prawie wszystkimi językami państw europejskich, dobrze śpiewał, umiał grać na pianinie. Ale mając straszny diament, król natychmiast się zmienił. Całymi dniami i nocami zaczął oddawać się pijaństwu i nieokiełznanym orgiom. Współcześni dostrzegali widoczne oznaki, że król był poruszony swoim umysłem. Kiedy zmarł Jerzy IV, diament został przekazany bankierowi Hope niemal za darmo. To jego imię przypisano temu złowrogiemu skarbowi. Diament przyniósł także rodzinie Hope wiele nieszczęść – bankier został otruty, jego spadkobiercy szybko zbankrutowali.

Śmiertelny diament został również częściowo odnotowany w historii Rosji. Kiedy kamień został rozbity przez jubilera Pitota, jedna z drobinek została odcięta, a następnie wysłana do Rosji. Ten diament trafił do pierścionka żony Pawła I, Marii Fiodorowny. Cesarz przedwcześnie zakończył swoje panowanie, a Maria przez długi czas zapewniła sobie tytuł cesarzowej wdowy. Teraz ten odłamek słynnej „Nadziei” reprezentuje kolekcję Diamentowego Funduszu.

Chociaż warto wspomnieć, że Hope zdołała „odziedziczyć” go bezpośrednio na terytorium Rosji. W 1901 roku rosyjski arystokrata dokonał „zemsty bogów”, po czym podarował diament swojej kochance. Wkrótce dowiedział się, że go zdradza, a potem bez wahania zastrzelił francuską tancerkę z powodu ataku zazdrości. Od tragedii minęło zaledwie kilka dni, kiedy sam szlachcic zginął na ulicy.

Seria tragedii przyniesionych przez diament Nadziei wcale się na tym nie skończyła. Siedem lat później został przejęty przez ostatniego sułtana tureckiego Abdula-Hamida II. Nie ma nic dziwnego w tym, że nie minął nawet rok, odkąd Młodzi Turcy pod wodzą Enverpashi dokonali zamachu stanu, wypierając sułtana. Przez wszystkie ostatnie lata przebywał w niewoli i tam zmarł.

Dwa lata później Pierre Cartier kupił diament za pół miliona franków, który postanowił natychmiast odsprzedać go amerykańskiemu milionerowi MacLeanowi, dziedzicznemu właścicielowi Washington Post. Żona potentata była właścicielką południowoafrykańskich kopalni diamentów. Wydawało się, że diament w żaden sposób jej nie skrzywdzi. Ale tak się nie stało. Wkrótce rodzina McLeana straciła spadkobiercę, potem mąż pił i zmarł. Rodzina tak się przestraszyła, że ​​sprzedali Hope Harry'emu Winstonowi.

Nie kusił losu i wysłał fatalny diament na przechowanie w Smithsonian Institution. Przesyłce takiego klejnotu nie towarzyszyły żadne środki bezpieczeństwa - zwykła koperta wysyłana pocztą. Winston uznał, że kamień osiągnie zamierzony cel - dobry, ale zgubiony - również nie stanowi problemu.

Ale to działa tylko na ręce złodziei, bo po udanej próbie na pewno nie byliby dobrzy - potwierdzi to doświadczenie historyczne.

Cena

Diament Hope jest szacowany na trzysta pięćdziesiąt milionów dolarów. Ten minerał jest uznawany za najdroższy kamień na świecie.