Lahat ng bagay na nakatago, lihim, hindi ma-access at hindi sigurado ay ang pinaka kaakit-akit sa lahat. At ang aming mga panloob na karanasan ay walang kataliwasan. Mahirap paniwalaan, ngunit sa sandaling ang matalik na damdamin - pag-ibig, lambing, debosyon, pananabik - ay inililihim. At una sa lahat, ito, syempre, nababahala pagkahilig at romantikong mga kalakip. Walang pinagsamang mga selfie at katayuan na "nasa isang relasyon" para sa iyo. Ang koneksyon sa pagitan ng mga mahilig ay isang uri ng cipher na kilala lamang sa kanilang dalawa.
Ang pangangalunya ay hindi madalas, hindi pantay na pag-aasawa (napagpasyahan nang walang labis na sigasig sa bahagi ng mga asawa) na umusbong, ang mga diborsyo ay wala, at samakatuwid lahat ay nagsimula ng mga pag-ibig sa gilid - mula sa nakoronahan na mga ulo hanggang sa mahiyain na mga dalaga. Ano ang kaugnayan ng dekorasyon dito? - tinatanong mo. Aba, sila ang naging masamang "wika" ng mga lihim na nagmamahal. Sa parehong paraan bilang isang simbolo ng matinding kalungkutan, ngunit unang mga bagay muna!
Ang kasaysayan ng paglitaw ng alahas "na may isang lihim"
Ang mga mahilig ay nagsimulang i-encrypt ang kanilang mga damdamin at mga lihim na mensahe sa bawat isa kahit na sa panahon ng Enlightenment. Ang mga kandado ng buhok ng napili ay inilagay sa mga medalyon upang literal na "panatilihin ang mga ito sa ilalim ng puso". Ang mga unang pagbanggit ng naturang mga aksesorya ay lilitaw sa mga dokumento mula pa noong ika-XNUMX siglo. Sa pangkalahatan, ang mga medalyon ay isa pa rin sa mga mahiwagang elemento ng sining ng alahas.
Lalo na naging tanyag ang matalik na alahas sa unang kalahati - kalagitnaan ng ika-XNUMX na siglo - sa panahon ng romantikong panahon ng panahon ng Victorian. Ang mga dekorasyon na may dobleng puso na tinusok ng isang arrow ay nangangahulugan ng isang malakas na bono sa pagitan ng mga mahilig; ang isang pusong nakoronahan ng isang korona ay nangangahulugang kapangyarihan sa kaluluwa; nilamon ng apoy - galit na galit sa isip at katawan. Ang pag-ibig ay ipinahayag din ng mga simbolo ng isang kandado na may susi at bow ni Cupid.
Ang pag-uugali ng pag-ibig sa ika-XNUMX na siglo ay hindi pinapayagan ang mga mag-asawa na gumastos ng maraming oras na magkasama at lantarang makipaglandian sa isa't isa, kaya ang mga imahe ng mga mahilig ay inilagay sa alahas upang sila ay naroroon sa anumang oras ng araw o gabi, na pinapaalala ang masigasig na damdamin .
Mga taong mahilig
Lover's Eye - mga maliit na mata - ang pinakatanyag na dekorasyon ng panahon ng Victorian at Georgian. Sa pamamagitan ng pagpapalitan sa kanila, ang mga mahilig, tila, ay nakatanggap ng pagkakataon na patuloy na "panatilihin sa paningin" ang bagay ng kanilang pagsamba.
Ayon sa alamat, ang ideya ng paglikha ng gayong dekorasyon sa pagtatapos ng ika-15 siglo ay pagmamay-ari ng British Prince of Wales (kalaunan ay si Haring George IV), na pinagbawalan ng kanyang ama na magpakasal ng dalawang beses kay Mary Fitzherbert. Ang batang babae, natakot sa galit ng gobyerno, tumakas sa France, at ang prinsipe, na sinusubukan na panatilihin ang lihim na pag-ibig, inutusan ang miniaturist na isulat ang kanyang sariling mata at ipadala ito sa kanya. Umandar ang ruse, tinanggap ni Maria ang alok, at ang kasal ay lihim (at iligal) na kinontrata noong Disyembre 1785, XNUMX.
Gayunpaman, mayroong maliit na pangangailangan para sa mga miniature sa mata sa oras na iyon. Naging tanyag talaga sila sa panahon ng paghahari ni Queen Victoria.
Pagkatapos sila ay mga imahe ng watercolor na inilapat sa garing o makapal na papel, inilagay sa ilalim ng baso o transparent na mahalagang mga bato, at naglalarawan ng mga mata o isang mata ng isang asawa, kasintahan, anak. Minsan ang mga naturang larawan ay nagtatampok ng mga larawan ng mga kilay at buhok ng mga mahal sa buhay, at kung minsan ay mas malapit ang mga bahagi ng katawan. Ang kagandahan ng mga alahas na ito ay ang object ng pag-ibig ay hindi maaaring makompromiso. Tila imposibleng makilala ang isang tao sa pamamagitan ng mata sa oras na iyon.
Ang Paningin ng Lover ay napakaliit - mula sa ilang mga millimeter hanggang dalawang sentimetro. Ang mga mayayaman ay nagsusuot ng gayong mga alahas sa isang kadena sa pulso o sa isang palawit sa tabi ng puso. Ang mga caset at singsing ay pinalamutian din ng mga mata ng minamahal.
Ngunit ang mga miniature ng mata ay may isa pang layunin - isinusuot sila bilang memorya ng isang namatay na tao. Sa kasong ito, ang larawan ay pinalamutian ng mga perlas - mga simbolo ng luha.
Oo, ang mga tao ng nakaraang mga siglo ay hindi lamang nagmamahal, ngunit nalulungkot din sa isang espesyal na paraan.
memento mori
Ang unang alahas na "memento mori" - "alalahanin ang kamatayan" - ay lumitaw noong Middle Ages. Binigyan sila ng memorya ng isang yumaong kamag-anak o kaibigan, at kailangan nilang palaging ipaalala sa may-ari na ang buhay ng isang mahal sa buhay ay tapos na. Totoo, ang tema ng memorya at kalungkutan ay maaaring masubaybayan sa sining ng alahas mula pa noong unang panahon.
Ang Jet ay isang organikong mineral, na kung saan ay isang uri ng karbon, mula pa noong una ay naging pangunahing sangkap ng paggunita, mga dekorasyong libing. Sa paggawa ng gayong mga alahas, ginamit din ang itim na baso, onyx, itim na enamel, at pininturahan na mga sungay ng hayop.
Matapos ang Middle Ages, ang mga nagdadalamhati na dekorasyon ay muling nakuha ang katanyagan noong ika-XNUMX hanggang ika-XNUMX siglo, ngunit ang kanilang mga uri, hugis at dekorasyon ay naging mas magkakaiba: sa halip na tradisyonal na mga kalansay, bungo at kabaong, mga imahe ng mga libing ng libing, nawasak na mga haligi, mga obelisk ng lapida, mga nakabaligtad na mga sulo, umiiyak na mga anghel ay lilitaw. Ang kalakaran ng oras ay ang motibo ng dalawang magkakaugnay na mga kandado ng buhok - isang simbolo ng hindi mapaghihiwalay.
Nang maglaon, ang mga singsing na alaala na nakatuon sa di malilimutang mga kaganapan sa kasaysayan at mga iconic na personalidad ay naging kalat din. Kaya, sa Pransya pagkatapos ng pagkamatay ni Napoleon, ang mga singsing na pang-alaala kasama ang kanyang mga imahe ay nagmula. Ang mga singsing sa libing na nilikha sa okasyon ng pagpanaw ng mga monarko ng Russia ay nakaligtas din.
Sa ikalawang kalahati ng ika-XNUMX na siglo, lumitaw ang mga nagluluklam na pulseras na may isang ahas na kumagat sa buntot nito - isang simbolo ng kawalang-hanggan. Ang katanyagan ng motif na ito sa alahas ay maaaring masubaybayan noong panahon ng Sinaunang Ehipto.
Alahas na may kandado ng buhok
Mula sa kalagitnaan ng ika-XNUMX na siglo, ang buhok ay nagsimula hindi lamang magkasya sa ilalim ng baso ng isang libingang singsing o iba pang palamuti sa anyo ng magkakaugnay na mga kulot, ngunit naging batayan ng dekorasyon. Ang proseso ng paggamot sa buhok ay hindi madali - hinugasan sila ng mainit na tubig, ginagamot ng pandikit, pinilipit sa mga kuwerdas, kung saan, gamit ang pamamaraan ng paggantsilyo, mga lambat, brushes at iba pang pandekorasyon na mga katangian ng alahas. Ginamit ang buhok hindi lamang para sa mga layuning libing, kundi pati na rin para sa mga alahas sa kasal at pakikipag-ugnayan.
Ang romantikong alahas ay nilikha din sa buhok ng mga mahilig - ang mga pattern ng buhok ay inilagay sa ibabaw ng agata o ina-ng-perlas at naayos na may transparent na baso.
Sa Estados Unidos, sa panahon ng Digmaang Sibil, isang sundalong umaalis sa bahay ang nag-iwan ng isang kandado ng kanyang buhok para sa mga mahal sa buhay, at kung namatay siya sa labanan, isang dekorasyong nagdadalamhati ang ginawa tungkol dito - kadalasan ang kandado ay inilalagay sa isang medalyon kasama ang pangalan ng namatay na nakaukit dito.
Oo, kapwa buhay at kamatayan - parehong bahagi ng ating pag-iral - nararapat na sabik sa pansin at tunay na memorya.
Palamuti sa istilo ng "Acrostic"
Ang isa pang kagiliw-giliw na uri ng intimate na alahas na may naka-encrypt ng pandama ay ang akronon na alahas na naging tanyag sa Pransya sa panahon ng Napoleonic. Nagpresenta si Napoleon ng mga ganitong pulseras sa kanyang bantog na maybahay na si Josephine Beauharnais at kanyang pangalawang asawa na si Maria-Louise Habsburg. Ang may-akda ng mga pulseras na Napoleonic ay kabilang sa bahay ng alahas ng Chaumet. At ang pinakaunang pulseras ng tatak ay pinangalanan na simbolo, na may pangalan ng kostumer na "Napoleon".
Ang bawat bato ay sumasagisag sa titik ng pangalan ng dakilang kumander: sa tulong ng natrolite, amethyst, peridot, opal, lapis lazuli, esmeralda (esmeralda sa Ingles), onyx at natrolite muli, ang pangalan ng emperor at ang pangalan ng buwan kung saan siya ipinanganak ay nakolekta - Agosto.
Kasunod nito, binuo ng tatak ang pamamaraang ito at, gamit ang teknolohiya ng computer, lumikha ng sarili nitong alpabeto gamit ang mga pangalan ng 26 na hiyas, na naaayon sa bilang ng mga titik ng alpabetong Latin. Mula sa mga unang titik ng mga pangalan ng mga mahahalagang, walang kabuluhan at pandekorasyon na mga bato at Roman na bilang, posible na magdagdag ng anumang mga petsa at pangalan.
Halved na alahas at modernong mga simbolo ng pag-ibig
Marahil ang pinakatanyag na trend ng alahas para sa mga mahilig sa ngayon ay mga pares na pendants: ang imahe ng isang puso, mga pakpak ng anghel o mga fragment ng mosaic, nahahati sa dalawang bahagi, romantiko na sumasama lamang kapag ang mga may-ari ng alahas ay magkasama. Totoo, sa mga panahong ito hindi na kailangang magtago: tayo mismo araw-araw ay ipinapahayag ang ating mga nararamdaman sa mga social network at instant messenger. At ang mga imahe ng mga puso, kupido at arrow ng Kupido mula sa mga lihim na mensahe ng alahas ay matagal nang naging kalakaran. Kaya bakit hindi sundin ito?
