Ang Birmite ay isang bihirang uri ng amber, na nailalarawan sa pamamagitan ng mahusay na katigasan, na nagpapahintulot na ito ay maputol tulad ng iba pang mahahalagang bato.
Ang magandang bato na ito ay minahan sa timog-silangang Asya, sa Myanmar, na dating tinatawag na Burma - kaya ang pangalan amber. Ang kulay ng birmeite ay nag-iiba mula sa mapusyaw na dilaw hanggang madilim na kayumanggi. Sa Europa, ang pagkakaroon nito ay kilala nang higit sa dalawang siglo. Ngunit sa Asya ito ay ginamit sa loob ng 2 libong taon.
Tulad ng iba pang mga uri ng amber, ipinagmamalaki ng birmite ang isang malaking edad - ang mga siyentipiko sa una ay sumandal sa 50 milyong taon, at kalaunan ay sinabi na ang mga sample na natagpuan ay hindi bababa sa 97 milyong taong gulang.
Mga katangian ng Burmite
Ang kemikal na komposisyon ng birmite sa pangkalahatan ay maaaring isulat tulad ng sumusunod: tungkol sa 80% carbon, 11,5% hydrogen, 8,43% oxygen at 0,02% sulfur. Ang katigasan nito sa Mohs scale ay maaaring umabot sa 3 yunit. Ang huling punto ay isa sa mga pinaka-kahanga-hangang katangian nito, dahil salamat dito, ang bermite ay maaaring putulin tulad ng Dominican blue amber, ang nangunguna sa tigas sa mga petrified resin.
Tulad ng anumang amber, ang Burmese amber ay hindi rin nagsasagawa ng kuryente, ngunit ito ay mahusay na nakuryente.
Isang kagiliw-giliw na katotohanan: ang pag-aari ng amber upang maakit ang sawdust at magaan na mga bagay, kung kuskusin laban sa lana o balat, ay unang napansin ng pilosopong Griyego na si Thales ng Miletus, at ang salitang "elektrisidad" mismo ay nagmula sa Greek na "elektron" - "amber " (mayroong isang teorya na mula sa Latin na " electricus", isa sa mga kahulugan nito ay "amber" din).
Mga Kawili-wiling Katotohanan Tungkol sa Burmese Amber
Bilang karagdagan sa mataas na tigas Ang birmite ay kilala para sa maramihang pagsasama ng mga kinatawan ng flora at fauna. Ang isa sa pinakamayamang koleksyon ng Burmese amber ay itinatago sa American Museum of Natural History sa New York. Higit sa 3000 species ng mga insekto: earwigs, ants, praying mantises, at mga fragment ng halaman.
Isang kakaibang pagtuklas ang ginawa noong 2016: ang bahagi ng may balahibo na buntot ng dinosaur ay natagpuan sa loob ng isang piraso ng Burmese amber. Nakatulong ito na bigyang pansin ang malaking potensyal ng amber bilang isang tool para sa pag-aaral ng mga kumplikadong sinaunang organismo at hayop "sa dami".
Ang pinakamalaking birmite ay nasa London Museum of Natural History, ang bigat nito ay 15 kilo. Mayroon ding pangalawang pinakamalaking koleksyon ng amber na may "live" na mga inklusyon - mayroon itong 1200 item.
Ang perpektong transparent na beermite ay pambihira ng kolektor. At, tulad ng nabanggit sa itaas, ang mga naturang bato ay maaaring maputol, ngunit hindi lahat ng master ay kukuha ng gawaing ito dahil sa mataas na pagiging kumplikado nito. Ang pangunahing anyo ng pagtatanghal ng amber ay isang pinakintab na cabochon pa rin.
At kahit na ang birmite ay mas mahirap kaysa sa ordinaryong amber, nangangailangan din ito ng maingat na pangangalaga at paglilinis alinsunod sa ilang mga patakaran.
