Ang isang mahusay na modernong multi-brand na tindahan ng relo, kung ang may-ari ay nakikilala sa pamamagitan ng malawak na mga view at isang tiyak na pag-usisa at lakas ng loob, ay hindi kailanman magdadalawang-isip na magpakita sa mga customer kasama ng mga klasikong relo at hindi pangkaraniwang mga relo, na kadalasang mga modelo ng disenyo at fashion.
Upang maiwasan ang pagkalito sa terminolohiya, sumang-ayon tayo na tatawagin natin ang mga taga-disenyo na sa pamamagitan ng kanilang hitsura (indikasyon ng oras, hugis ng kaso) ay ibang-iba mula sa mga klasiko, at uuriin natin bilang fashion hindi lamang ang mga sikat, ngunit ang mga kung saan. Ipinagmamalaki ang mga logo ng mga tatak ng fashion.
Siyempre, ang dalawang pangkat na ito ay madalas na nagsalubong, ngunit ngayon ay paghiwalayin natin sila para sa kadalisayan ng eksperimento, ang gawain kung saan - at kahit na walang gawain, para sa kaalaman, tingnan lamang natin kung anong mga kagiliw-giliw na bagay ang maiaalok ng relo. mga taga-disenyo at mga bahay ng fashion, at sa parehong oras plunge sa kasaysayan ng isyu. Magsimula tayo sa disenyo.
Hindi magiging isang malakas na pagmamalabis na sabihin na ang tunay na rebolusyon sa disenyo ng mga relo ay nangyari sa pagdating ng mga paggalaw ng kuwarts. Ang unang serial quartz movement (Quartz Astron) ay naimbento sa Japanese Seiko noong 1970, ang Swiss Beta 21 ay lumitaw nang ilang sandali. Gumamit ang Seiko ng quartz sa chronometry sa loob ng maraming taon, ang kumpanya ay gumawa ng malalaking orasan para sa astronomical observatories, at pagkatapos ay ang mga device na ito ay nabawasan sa laki ng mga orasan sa mesa, at naging halata sa lahat na ang susunod na hakbang ay mga quartz na relo, at ang Swiss at Japanese ay makikipagkumpitensya.
Ngunit pinagsama-sama ni Seiko ang isang grupo ng mga inhinyero mula sa loob ng kumpanya, habang ginawa ng mga Swiss ang kanilang pinakamahusay na ginagawa - bumuo sila ng isang komite. Ang komiteng ito ay nag-recruit ng mga inhinyero mula sa ilang nakikipagkumpitensyang tatak ng relo, siyentipiko, at empleyado ng mga kumpanya ng electronics. Isang grupo ng mga espesyalista ang nanirahan sa Neuchâtel, pinangalanang Center Electronique Horloger (CEH) at noong 1967 ay gumawa ng unang quartz movement sa mundo (Beta 1), ngunit sa isang napakaliit na serye, limang prototype lamang.
Ang serial quartz Beta 21 ay napakalaki, 30.9x26.5 mm, at ito ay noong mga taong iyon kung kailan uso ang manipis na mga relo.
Bagama't ang mga Hapon ang una, ang kahalagahan ng industriya ng relo ng Switzerland ay mahusay, kaya't ang impluwensya sa mga uso sa disenyo ay pangunahing tinutukoy ng mga Swiss brand.
Noon pa man ay may panuntunan sa mga mekanikal na relo na kung mas tumpak ang mga ito, mas kailangan mong bayaran ang mga ito. Pagkatapos ng lahat, mas maraming oras na ginugugol ng tagagawa sa pagsasaayos ng relo, mas magiging tumpak ito. Dahil dito, ang mga taong gumawa ng "fine-tuning" ay napakataas na suweldong manggagawa.
Dahil namuhunan ng maraming pera sa proyekto ng quartz, determinado ang lahat ng kalahok na tatak na bawiin ang kanilang mga pamumuhunan nang sabay-sabay, at samakatuwid ang mga relo na Beta 21 ay lumitaw sa merkado na may napakataas na tag ng presyo, dahil mas tumpak ang mga ito kaysa dati. Malaki, ayon sa mga pamantayan ng mga pamantayang tinatanggap sa pangkalahatan noon, ang laki ng mekanismo ay hindi nagpapahintulot na makagawa ng manipis na eleganteng mga relo, at samakatuwid ay nagpasya ang mga tatak ng relo na bigyang-diin ang pagbabago ng quartz sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga relo na may futuristic na disenyo. Ang tila nakakabaliw, radikal at futuristic noong 1970s ay hindi maikukumpara sa kaguluhan ng mga kulay, hugis at materyales na pinapanood ng mga designer ng brand ngayon - kapwa sa mekanikal at quartz na mga relo.
Tingnan ang mga relo ng mga modernong tatak na itinatag ng mga designer - Mazzucato (Simone Mazzucato), Gorilla Watches (Octavio Garcia), Electricianz at Sevenfriday (Lauren Rufenacht at Arnaud Duval), Ikepod (Marc Newson) - ang mga ito ay palaging nagpapahayag ng mga bagay na disenyo na, higit sa oras, ay hindi mawawala ang kanilang pagiging kaakit-akit. Hindi tulad ng karamihan sa mga relo ng mga tatak ng fashion, kung saan ang "dito at ngayon" ay madalas na mas mahalaga kaysa sa isang pangmatagalang epekto, na, gayunpaman, ay hindi ginagawang hindi gaanong kaakit-akit.
Ang mga relo ng Ikepod ay may utang na loob sa kanilang hitsura sa isa sa mga pinakasikat na pang-industriya na designer sa ating panahon - si Mark Newson. Sa panahong ito, ang hindi pangkaraniwang hugis ng kaso ay hindi nakakagulat sa sinuman, ngunit higit sa 20 taon na ang nakalilipas, naka-streamline tulad ng isang pebble Ikepod nang walang karaniwang strap lugs, tiyak na pinukaw ang merkado ng relo.
Noong 2000s, ang isang bagong henerasyon ng mga mamimili ay humingi ng mga bagong anyo ng pagpapahayag, at ang Ikepod ay naging lubhang madaling gamitin. Ngayon, sa pinakamalinis na paraan, ang mga ideya ng noon ay Ikepod ay nakapaloob sa pinaka-badyet na koleksyon ng tatak, ang Duopod. Minimalistic, sa unang tingin, hitsura, ngunit gaano karaming mga palatandaan at simbolo sa relo na ito! Ihambing ang hugis ng relo sa sikat na Futuro-House ni Matti Sauronen, bigyang-pansin ang hugis ng mga kamay, mga kulay at pagtatapos ng mga dial. Kahit na ang imahe ng pugo sa korona ay may katuturan - ngunit higit pa sa iyon sa ibang pagkakataon.
Sa Electricianz, na ang buong linya ay nagbibigay-diin sa "electrical na aspeto" sa kanilang hitsura, ang pinaka-nagpapahayag na mga conductor ng ideya ng tatak ay maaaring tawaging mga relo ng koleksyon ng Nylon, mga modelo ng Cable Z - ang kaso ng bakal ay natatakpan ng maliwanag na kulay na nylon, tulad ng isang tirintas ng mga wire, sa ilalim ng salamin sa gilid ng dial, ang mga wire ay dilaw, pula, berde at puti, bronze coil - lahat, tulad ng sa set ng isang batang electrician. Ang Cable Z ay isang malaking relo na may diameter ng case na 45 mm, ngunit mayroon itong "little brother", ang Cablez watch, na mas kumportableng isuot, 42 mm.
Ang mga relo na RIM Scuba ni Simone Mazzucato sa unang sulyap ay hindi kapansin-pansing naiiba sa malalaking "diving" na mga relo ng iba pang mga tatak, bagama't hindi mo matatawag ang mga ito na 100% karaniwan. Malaking (48 mm) case, maliwanag na indikasyon, proteksyon ng korona - lahat ng ito ay medyo pamilyar na mga elemento para sa "divers". Ngunit ang baligtad na disenyo, na nagbibigay-daan sa iyo upang mabilis na baguhin ang hitsura ng "instrumento", na nag-aalok ng isang mas maingat na hitsura sa titig ng dial - ito ang corporate identity ng Mazzucato, ito ay kung saan ang talento ng taga-disenyo ay nagpakita mismo, ito ay kung bakit ang kanyang mga relo ay walang kondisyong minamahal.
Ngayon ay pag-usapan natin ang tungkol sa mga "fashionable" na mga relo - hindi sikat, ngunit ang mga pinalamutian ng mga logo ng mga fashion house, na kadalasan ay hindi pareho. Mayroong maraming mga fashion house at brand, karamihan sa kanila ay nakikibahagi sa mga oras sa isang paraan o iba pa, bilang panuntunan - sa pamamagitan ng paglilipat ng lisensya upang i-release sa isang tao, mas madalas - sa pamamagitan ng pagtaas ng direksyon ng relo sa kanilang sarili.
Ang mga relo mula sa isang kinakailangang tool ay nagsimulang maging isang fashion accessory sa pamamagitan ng mga pagsisikap ng mga kumpanya ng alahas noong unang bahagi ng ika-20 siglo, ang kanilang halimbawa ay mabilis na sinundan ng mga tagagawa ng mga luxury goods tulad ng Hermès - noong 1928 inilabas ng kumpanya ang modelong Ermeto, na ginawa para sa ito ni Movado mula sa Swiss La Chaux de -Background.
Noong 1930s, ipinakilala ng British Dunhill ang ilang mga relo na ginawa ng Swiss Tavannes Watch. Noong panahong iyon, ang pagbebenta ng mga relo ay hindi nakita ng mga naturang brand bilang isang madiskarteng desisyon na palaguin ang kanilang negosyo o bilang isang paraan upang palawakin ang kanilang customer base - mangyayari iyon sa ibang pagkakataon. Ang mga unang Dunhill o Hermès na mga relo ay isa-ng-a-uri na mga relo na ginawa para sa isang may pribilehiyong kliyente. Bilang karagdagan, ang mga tatak mismo ay nakita ang unang henerasyon ng mga relo sa fashion bilang pangalawang accessory na nilayon para ipakita o gamitin sa advertising. Wala silang pagkakakilanlan bilang ganoon at pangunahing ginagamit upang magdagdag ng halaga sa mga pangunahing kalakal ng mga kumpanyang ito - mga damit at mga produktong gawa sa balat.
Ang tradisyonal na modelo ng negosyo ng relo ng fashion ay matagal nang nakabatay sa pakikipagtulungan ng mga nangungunang tagagawa ng damit at alahas sa isang banda, at mga tagagawa ng relo ng Swiss sa kabilang banda. Nagpatuloy ito hanggang 1960s. Si Christian Dior ang unang kumpanya na nagpatibay ng isang seryosong diskarte sa diversification para sa mga accessory ng fashion, at lalo na ang mga relo. Ang paggawa ng relo ay nasa puso ng diskarte ng tatak, at noong 1968 inilunsad ng Dior ang unang koleksyon ng mga relo na ginawa sa ilalim ng lisensya sa Switzerland na may mga inisyal na "CD".
Noong 1977, ang mga accessories ay nagbigay sa fashion house ng 41% ng turnover at 45% ng kita. Ang mga relo ay hindi na pangalawang bagay na ang layunin ay pataasin ang halaga ng mga damit ng taga-disenyo - sila ang naging batayan ng paglago ng tatak at ang pangunahing pinagmumulan ng kita. Nagpatuloy ang lisensyadong produksyon hanggang sa pagbili ng Parisian fashion house na Christian Dior ni Bernard Arnault at ang muling pagsasaayos ng lahat ng aktibidad sa relo at accessory ng LVMH noong huling bahagi ng 1980s.
Ang pagdating ng quartz movements, isang teknolohiya na mabilis na naging available, ay nagdala ng mga bagong manlalaro sa merkado ng relo, at ang pagpapakilala ng mga relo ng Swatch noong 1983 ay nagbago ng industriya ng relo sa kadahilanang ginawa ng Swatch ang mga relo na isang fashion at disenyo na item na maaaring mabili ng sinuman. Sa wakas, ang industriya ng fashion mismo ay sumasailalim noon sa isang paglipat sa isang bagong modelo ng negosyo na nangangailangan ng pagpapalawak ng base ng kliyente upang mapataas ang kita.
Bagama't inilatag ni Christian Dior ang mga pundasyon para sa konsepto ng mga relo bilang mga accessory sa fashion, naging trendsetter ang Italian group na Gucci noong 1970s. Ito ay dahil sa pagpapakilala ng isang modelo ng organisasyon na nagpapahintulot sa tatak na unti-unting makabisado at kontrolin ang produksyon, lahat salamat kay Severin Wunderman.
Si Severin Wunderman, isang Belgian-American, na naaalala nating lahat ngayon bilang isang pigura sa merkado ng relo, ay gumawa ng kanyang kapalaran sa alahas, ngunit matalino at hindi pinalampas ang mga pagkakataon. Noong 1972, nakilala ni Wunderman ang isa sa mga anak ng tagapagtatag ng Gucci, si Aldo Gucci, na nanirahan din sa Estados Unidos, at sumang-ayon sa kanya sa isang lisensya sa paggawa ng mga relo ng Gucci. Sa lalong madaling panahon, ang kumpanya ng Severin Montres mula sa California ay bumili ng mga natapos na relo mula sa isang tagagawa sa Bienne, Switzerland. Sa unang taon, ang mga benta ng mga relo ng Gucci ay nagdala ng humigit-kumulang $ 3 milyon, pagkalipas ng tatlong taon ang halaga ay 70 milyon, noong 1988 ang turnover ay 115 milyon na at nagbigay ng halos 18% ng kita ng Gucci.
Isang taon bago nito, muling inayos ni Wundermann ang mga proseso, binago ang pangalan ng kumpanya, at inilipat ang operational headquarters sa Lengnau, Switzerland. Ang kumpanyang Amerikano ay nakatuon sa pamamahagi ng mga relo ng Gucci sa US, isang tradisyonal na malakas na merkado para sa tatak. Ang mga pagbabago ay nagpapahintulot kay Wunderman na direktang kontrolin ang supply at paggawa ng mga relo.
Ang kumpanya ay nakaranas ng exponential growth sa loob ng sampung taon bago nakuha ng Gucci noong 1997 at ipinagpatuloy ni Severin Wundermann ang kanyang karera sa timon ng Corum - tulad ng nakikita mo, ang paggawa ng mga relo sa fashion ay isang napakaseryosong negosyo at ang tagumpay ay nangangailangan ng pagtutok ng mga isip at talento.
Dahil talento at tagumpay ang pinag-uusapan, oras na para alalahanin ang Fossil - malamang na pamilyar sa iyo ang tatak na ito. Alam mo ba na ang grupong Fossil, bilang karagdagan sa tatak ng parehong pangalan, ay kinabibilangan din ng Skagen, Michelle, Relic at Zodiac, at sa ilalim ng lisensya ang grupo ay gumagawa ng Armani Exchange, Diesel, DKNY, Emporio Armani, Kate Spade New York, Michael Kors, Puma at Tory Burch, at na ang turnover para sa 2020 at ang nakaraang limang taon ay lumampas sa $2 bilyon bawat taon?
Nagsimula ang lahat noong 1986, nang ang magkakapatid na Kartsotis, ang mga tagapagtatag ng Overseas Products International, ay naglunsad ng mga relo ng Fossil sa merkado ng Amerika. Ang relo ay ginawa sa Hong Kong, sa panlabas na echoed nila ang mga Amerikanong relo noong 40s at 50s. Ang unang tagumpay ng kampanyang ito sa marketing ay napakalaki, at ang turnover ng kumpanya ay tumaas mula $2 milyon noong 1987 hanggang $32,5 milyon noong 1990.
Hinikayat ng mga resulta, pinagtibay ng magkapatid ang diskarte sa pagpapaunlad ng Fossil, na nakabatay sa kontrol sa supply, pag-access sa mga tatak ng fashion at verticalization ng pamamahagi. Nagbunga ang diskarte, ang grupong Fossil ay kabilang sa nangungunang limang pinakamalaking tagagawa ng relo sa mundo.
Dati talagang pangalawa, ngayon ang mga fashion watch sa maraming aspeto ay nagtatakda ng tono at trend para sa buong industriya ng relo. Si Coach, Gucci, Chanel, Dior, Louis Vuitton at Ralph Lauren ay naging mga iginagalang na gumagawa ng relo. Ang mga lisensyadong tatak tulad ng Armani, Diesel, Guess, Hugo Boss, Michael Kors at Tommy Hilfiger ay nakakuha ng respeto ng mga customer.
At ang mga tinatawag na internet brand tulad ng Christopher Ward, Daniel Wellington, MVMT at Paul Valentine ay nagpapakita ng mga klasikong brand ng relo kung paano maabot ang mga mas batang audience. Ang pagpili ng mga relo sa fashion ay mahusay, ang hanay ng mga presyo ay mahusay din, at sigurado akong makakahanap ka ng isa na magpapasaya sa iyo sa season na ito.
