داستان تاج های معروف کارتیه - قسمت دوم: مرگ لوزیتانیا، تاج گل زیتون و عروسی کیت میدلتون

در این قسمت به ادامه آشنایی با تاج های نفیس خانه جواهرات کارتیه و داستان های جالب مرتبط با آن ها می پردازیم.

داستان امروز با یک تاج نفیس به سبک یونانی آغاز می شود که توسط جواهرسازان کارتیه در سال 1909 ساخته شد. آن را تاجر و اشراف کانادایی سر مونتاگو آلن به عنوان هدیه برای همسر محبوبش مارگریت آلن سفارش داد. نقوش تزئینی اصلی این تاج، پیچ و خم یونانی است که به طور متقارن از یک الماس بزرگ معدن قدیمی در مرکز تابش می کند. در امتداد لبه های بالا و پایین تاج با مرواریدهای کوچک تزئین شده است.

مارگاریتا اغلب در این تیارا ظاهر می شود. صفحات ستون شایعات کانادایی پر از اشاره به حضور آلان در رویدادهای مختلف آن سال ها بود و لزوماً جواهرات مجلل مارگاریتا را توصیف می کرد.

با شروع جنگ جهانی اول، فرزندان بزرگ زوج آلن - دختر مارتا و پسر هیو، کانادا را به مقصد انگلستان ترک کردند. مارتا پرستار شد و هیو به خدمات هوایی نیروی دریایی سلطنتی پیوست. در بهار و تابستان 1915، خود سر مونتاگو قصد داشت به بریتانیای کبیر برود. پس از مشورت، آلان ها تصمیم گرفتند که مارگاریتا و دختران کوچکترش آنا و گوندولین نیز بروند تا تمام خانواده در سال های سخت جنگ کنار هم باشند. و این تصمیم برای آنها کشنده شد.

در 1 می 1915، مارگاریتا آلن به همراه دختران و دو خدمتکارش، سوار کشتی لوزیتانیا شد که برای آخرین سفر خود حرکت می کرد. در 7 می، لوزیتانیا توسط یک زیردریایی آلمانی مورد حمله قرار گرفت و در عرض 18 دقیقه غرق شد. تعداد قایق های موجود در کشتی برای نجات همه مسافران و خدمه کافی بود، اما کشتی غرق شده به حرکت خود ادامه داد و اکثر قایق ها را واژگون کرد (طبق اطلاعات موجود، تنها 6 قایق از 48 قایق با موفقیت به آب انداخته شدند).

در مجموع، 1198 نفر در آن روز جان باختند، از جمله هر دو دختر آلن. علیرغم این واقعیت که مارگاریتا با دختران و خدمتکارانش تقریباً بلافاصله پس از انفجار روی عرشه رفتند، آنها نتوانستند سوار قایق شوند و مستقیماً از عرشه کشتی به داخل آب پریدند. بچه‌ها احتمالاً توسط کشتی کشیده شده‌اند و نمی‌توانستند بیرون شنا کنند و مارگاریتا و دو خدمتکارش توسط یک قایق نجات سوار شدند.

با ترک کانادا، لیدی آلن تمام کمد لباس خود (20 صندوقچه) و جواهرات، از جمله یک تاج پر پیچ و خم از کارتیه را با خود برد، که در این فاجعه توسط یکی از خدمتکارانش نجات یافت و جواهرات را در لباس بیرونی خود پنهان کرد. در سال های بعد ، مارگاریتا بارها در رویدادهای اجتماعی در این تاج ظاهر می شد که با عکس های آرشیوی تأیید می شود.

از آنجایی که مارگریت بیشتر از همه فرزندانش زنده ماند، تاج پس از مرگ او در سال 1957 به پسر عمویش الزبث پاترسون داوز رسید. داوز، به نوبه خود، آن را به نوه‌اش، الزبث بورن استراکر، وصیت کرد که در سال ۲۰۱۵، صدمین سال غرق شدن کشتی لوزیتانیا، تاج آلن را در ساتبیز به قیمت ۸۶۸ هزار دلار فروخت. خریدار خانه جواهرات کارتیه بود که تاج را با دقت در مجموعه جواهرات تاریخی خود نگهداری می کند.

در آغاز قرن بیستم، لویی کارتیه، در میان چیزهای دیگر، به خاطر تاج‌های پلاتینی چشمگیر خود مشهور شد. او اولین جواهرسازی بود که به جای طلا و نقره از پلاتین استفاده کرد. این ماده سبک‌تر و قوی‌تر بود و همین امر باعث می‌شد تا سنگ‌های بسیار بیشتری را بپوشانند و جواهراتی بسازند که به نظر می‌رسید فقط از الماس تشکیل شده باشد. یکی از آنها تاج فوق العاده زیبای ماری بناپارت به شکل یک تاج گل زیتون بود که توسط خانه جواهرات کارتیه در سال 1907 ساخته شد.

تاج گل طلایی در یونان و روم باستان رایج بود و در آغاز قرن نوزدهم در دوران امپراتوری به مد بازگشت. از آن زمان تاکنون، محبوبیت آنها کم نشده است. در طول قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، جواهرسازان تعداد زیادی تاج به شکل تاج گل لور، زیتون، بلوط و گل می ساختند. و مستقیماً این تاج می تواند به عنوان نوعی ادای احترام به اجداد بزرگ ماری که نوه دختری لوسین بناپارت (برادر ناپلئون بناپارت) بود ایجاد شود.

ماری این تاج گل زیتون الماس را به عنوان هدیه برای عروسی خود با شاهزاده جورج یونان و دانمارک در سال 1907 دریافت کرد. این تاج در کنار سایر هدایای عروسی چند هفته قبل از عروسی به نمایش گذاشته شد.

هر برگ از تاج گل به طور کامل با الماس پوشانده شده است و 11 سنگ بزرگ از زیتون سبک شده بود و می توان آن را با یاقوت یا زمرد جایگزین کرد. الماس گلابی شکل بزرگ در مرکز نیز قابل جابجایی بود و متعاقباً توسط ماری با یک ستاره الماس چشمگیر جایگزین شد. تاج به قطعه جواهرات مورد علاقه شاهزاده خانم تبدیل شد و او آن را در تمام رویدادهای مهم از جمله تاجگذاری الیزابت دوم در سال 1953 می پوشید.

پس از مرگ ماری بناپارت، تاج به تنها دخترش، پرنسس اوژنی یونان به ارث رسید و پس از مرگ او در سال 1989 به دخترش تاتیانا رادزیویل رسید که تاج را در حراجی فروخت. خریدار تاج، موسسه هنری آلبیون بود.

و آخرین تاج که در مورد آن صحبت خواهیم کرد تاج Halo است که کیت میدلتون در سال 2011 با شاهزاده ویلیام ازدواج کرد. این تاج کوچک اما پیچیده همیشه مورد علاقه خانم های خانواده سلطنتی بریتانیا بوده است.

Tiara Halo در اواسط سال 1936 توسط دوک یورک جورج (پادشاه آینده جورج ششم) توسط جواهرات Cartier سفارش داده شد و به عنوان هدیه به همسرش الیزابت بووز-لیون در نظر گرفته شد. تاج از شانزده حلقه مدرج بر روی لبه ای با عرض متوسط ​​تشکیل شده است. با 739 الماس تراش برلیانت و 149 الماس تراش باگت ساخته شده است. الیزابت اغلب در این جواهرات ظاهر نمی شد و در بهار سال 1944 آن را به دخترش، پرنسس الیزابت، ملکه آینده بریتانیای کبیر، در تولد 18 سالگی خود هدیه داد. شاید در آن زمان بود که سنتی شکل گرفت که طبق آن همه شاهزاده خانم های جوان این تاج را فقط تا زمان ازدواجشان می پوشیدند. او سبک، برازنده بود و کاملاً بر زیبایی شاهزاده خانم های جوان تأکید می کرد.

خود الیزابت هرگز نتوانست این تاج را بپوشد، اما اغلب آن را به خواهرش مارگارت قرض می‌داد، از جمله در روز تاجگذاری خود در سال 1953. صاحب بعدی جواهر، دختر ملکه الیزابت، پرنسس آن بود. او نیز مانند مارگارت تا زمان ازدواج فقط تیارا می پوشید. آخرین باری که پرنسس آن در مارس 1970 در طول تور سلطنتی نیوزلند که در آن به همراه الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ رفت، در او ظاهر شد.

پس از آن، تاج تاج برای چندین دهه به انبار رفت و جهان دوباره آن را در 29 آوریل 2011، در روز عروسی شاهزاده ویلیام و کیت میدلتون دید.

در آن روز، بسیاری امیدوار بودند که کیت تاج اسپنسر را بپوشد، اما خانواده سلطنتی تاج Halo را ترجیح دادند. این انتخاب می تواند معنایی نمادین مرتبط با تاریخچه تاج داشته باشد - اولین صاحب آن بلافاصله پس از دریافت تاج به عنوان هدیه ملکه شد. سپس تاج را به پرنسس الیزابت، که بعداً ملکه شد، تقدیم کرد. و اکنون، زمانی که کیت میدلتون با ولیعهد ازدواج کرد، او رسما نه تنها یک دوشس، بلکه ملکه آینده بریتانیا شد، که شاید توسط این تاج یا تاج مورد تاکید قرار گرفت.