جواهرات و جواهرات آرت دکو

ترجمه از فرانسوی، "آرت دکو" به معنای "هنر تزئینی" است. سبک آرت دکو، یا همانطور که به آن - آرت دکو نیز گفته می شود، زمانی نام خود را گرفت که در سال 1925 نمایشگاهی از هنرهای تزئینی در پاریس برگزار شد. این سبک از چه زمانی و چگونه شکل گرفت؟ و به طور کلی در هنر جواهرسازی چه چیزی را نشان می دهد؟

در همان ابتدای قرن بیستم، جواهرسازان شروع به کنار گذاشتن خطوط پر پیچ و خم آرت نوو کردند و به جستجوی ابزارهای جدید بیان روی آوردند. در اواخر مدرنیته، خطوط هندسی ذاتی در آرت دکو قبلاً کشف شده بود، اما همه چیز با جنگ جهانی اول قطع شد و پس از آن مردم حتی مشتاقانه تر تلاش کردند تا ایده آل های جدیدی بیابند، زیرا علاوه بر تخریب و از دست دادن زندگی، ناامیدی از ارزش های گذشته

پس از جنگ جهانی اول، زنی جدید ظاهر شد که الهام بخش شاعران و هنرمندان، از جمله هنرمندان جواهر بود. در این زمان بود که لویی فرانسوا کارتیه اولین جواهرات خود را در جهتی جدید ترسیم کرد.

هنر دکو سادگی و تجمل، بازی خالص و درخشان سنگ ها، جستجوهای سبکی، از جمله کوبیسم، مدرنیته، سوررئالیسم، نئوکلاسیسم و ​​ویژگی های قومی یونان باستان، مصر، آفریقا، شرق را جذب کرد.

جواهرسازان، مانند همه مجسمه سازان هنری، همیشه به حال و هوای جامعه حساس هستند. چگونه می توان به فراموش کردن وحشت های جنگ کمک کرد، مردم را شاد کرد؟ در آن زمان بود که گرایش های سبک التقاطی هنر دکو را به سبکی نوآورانه تبدیل کرد.

و بنابراین، طراحان خانه های جواهرات، فرم های جدیدی را پیشنهاد کردند که عبارت بودند از هندسی، طراحی خطی، ترکیب متقارن، تضاد رنگ. و همچنین تراش خاصی از سنگ های قیمتی که خطوط واضح تری پیدا می کرد در مثلثی، ذوزنقه ای و زمردی رایج تر بود.

در ابتدا، جواهرسازان از مواد ارزان قیمت استفاده می کردند: مینا، کروم، شیشه، پلاستیک و رنگ های روشن را ترجیح می دادند. با این حال، جامعه پس از جنگ به دنبال ایجاد توهم تجمل و رفاه در اطراف خود بود. و اول از همه، ملکه های سینمای هالیوود می توانند این کار را انجام دهند. دستبندها و گردنبندهای آنها با الماس از صفحه نمایش برق می زد.

در دوران هنر دکو، پلاتین تبدیل به یک فلز کالت شد، این کارتیه بود که این فلز نجیب را به مد معرفی کرد. و در کنار آن طلای سفید، نقره، فولاد و حتی آلومینیوم محبوبیت پیدا کردند. علاوه بر فلزات، جواهرسازان اغلب از مواد عجیب و غریب - عاج، پوست کروکودیل و کوسه و همچنین چوب های کمیاب استفاده می کردند. ما از مروارید سفید خالص، الماس سفید و اونیکس سیاه استفاده کردیم…

شایستگی سبک آرت دکو ترکیب جسورانه سنگ های قیمتی با بدلیجات، مرواریدهای طبیعی با مرواریدهای مصنوعی در یک قطعه جواهرات است.

متداول ترین تکنیک تزئین، میناکاری فلز و برش غیر معمول بود. اشکال جواهرات در سبک آرت دکو - یک هندسه واضح و تقارن دقیق، چیدمان عناصر با ریتم خاصی از تناوب.

انگیزه های اصلی در طراحی جواهرات، علاوه بر هندسه، تصاویر و مناظر باله روسیه توسط S. Diaghilev، فرهنگ کشورها و دوره های مختلف - مصر باستان، چین، ژاپن، هند، یونان باستان، آفریقا، اشیاء گیاهی و جانوری.

از زیباترین تزئینات می توان به سنجاق سینه قلم مو، رشته بلند مروارید مصنوعی، گوشواره های بلند، از جمله گوشواره های قلم مویی که سر بریده زیبایی ها را تزئین می کرد، کمربندهای سنگین، دستبندهایی که نه تنها روی مچ، بلکه روی ساعد نیز پوشیده می شد، بانداژ اشاره کرد. روی سر (باند) آراسته با بدلیجات، مروارید، و برای کسی که دارای الماس است، یک حلقه کوکتل، یک گردن بند، یک گردنبند و یک دستبند به شکل مار، یک انگشتر و دستبند به شکل پلنگ ...

در طول دوره هنر دکو، فندک‌ها و دهان‌پینگ‌های گران‌بها نیز مد شدند که در آن اجزای سیاه و سفید نیز متناوب بودند.

ساعت‌های مچی محبوبیت استثنایی به دست آوردند، زمانی که جواهرسازان تخیل خارق‌العاده‌ای از خود نشان دادند. ساعت ها دارای اشکال متنوع، دکور غنی، اصالت و ظرافت بودند. قاب ساعت و دستبندها با سنگ های قیمتی تزئین شده بود.

یکی از مشهورترین جواهرسازان آن زمان ژرژ فوکه و پسرش بودند. جواهرساز پاریسی ریموند تمپلار راه حل های هنری جالبی نیز وجود دارد. جواهراتی با عناصر هندسی دقیق تزئین شده با مینای درخشان، با تضاد رنگی تماشایی، جایگاه ویژه ای در آثار او دارد.

تاریخچه خانه کارتیه به وضوح شکل گیری سبک آرت دکو را نشان می دهد. جواهرات دهه 20 و 30 توسط لویی کارتیه مراحل اصلی توسعه سبک جدید را نشان می دهد. کارتیه در ابتدا بیشتر از دایره یا قطعه استفاده می کرد و معتقد بود که این اشکال هندسی برای زیورآلات زنانه مناسب است. سپس شروع به استفاده از مربع و مستطیل کرد.

جواهرساز جواهرات خود را با الماس در ترکیب با سنگ ها و مینای دیگر تزئین کرد. جواهرات او با رنگ‌های روشن و رنگ‌های نفیس بازی می‌کرد، به عنوان مثال، او الماس‌های مجلل را به اقلام ساخته شده از عقیق، کریستال سنگی و یشم، مرجان و مروارید اضافه کرد. به تدریج جواهرسازان خانه کارتیه رنگ های روشن را کنار گذاشتند و شروع به استفاده از رنگ سفید کردند. اینگونه بود که سبک "آرت دکوی سفید" ظاهر شد.

جواهرات با اشکال هندسی سخت در ترکیب متضاد رنگ های سفید و سیاه - پلاتین سفید و الماس با اونیکس سیاه یا مینای سیاه با شکوه بود. بر اساس این تضاد رنگی بود که یک موتیف عجیب و غریب ایجاد شد که نام "پوست پلنگ" را دریافت کرد.

در آینده از این نقوش برای ایجاد سنجاق به شکل پلنگ و همچنین برای تزئین جواهرات مو و ساعت استفاده می شد. اما، با این وجود، امتناع کامل از رنگ های روشن زمرد، یاقوت، یاقوت کبود، حتی در "هنر دکوی سفید" دشوار بود. بنابراین، کارتیه عاشق ایجاد سنجاق - "گلدان های میوه" بود. جواهرات توتی فروتی چند رنگ به جواهرات معروف کارتیه تبدیل شده اند.

پس از کشف مقبره توت عنخ آمون در سال 1922، علاقه زیادی به جواهرات مصری، در میان جواهرات کارتیه - آویزهای دیدنی ساخته شده از صفحات یشمی با الماس و یاقوت، سنجاق سینه معروف اسکراب ساخته شده از کوارتز دودی، فیانس، تزئین شده با الماس وجود داشت.

درخشش و چند رنگ بودن هنر جواهرسازی در سال 1929 و پس از آن تشدید شد، زیرا این سال‌هایی است که قدرت خرید در همه عرصه‌های زندگی از بین رفته و برای جلب توجه و زنده ماندن در روزهای سخت، درخشان‌ترین قطعه‌ها ساخته می‌شود. جواهرات ایجاد شد. جید، توپاز، زیرکون، مرجان، آکوامارین محبوب شدند.

سبک آرت دکو را می توان در نهایت در آغاز دهه 20 شکل گرفت و در سال 1925 به رسمیت شناخته شد و بنابراین در نمایشگاه پاریس در سال 1925 بود که این سبک نام خود را گرفت.

جواهرات به نمایش گذاشته شده در این نمایشگاه ژرژ فوکه، تمپلیر، جرارد ساندوز، بوشرون، ون کلیف و آرپلز، کارتیه، ماوبوسین و بسیاری دیگر از استادان جواهرساز فرانسوی. موفقیت جواهرسازان شگفت انگیز بود. یک جواهرساز پاریسی برای جواهرات آرت دکو مدال طلا دریافت کرد ژرژ ماوبوسین.

تحسین بازدیدکنندگان حد و مرزی نداشت. همه خلق شده را تحسین کردند Mauboussin گردنبندی که در آن الماس‌ها با مرواریدهای ظریف در فضای پلاتین، حلقه‌ای از یشم، آویزهایی به شکل گلدان‌های گل و فواره‌ها در آن قرار می‌گرفتند. پس از نمایشگاه، Mauboussin مشهور شد.

نه تنها آثار هنر جواهرات "Cartier" و "Mauboussin" به لطف جواهرات، سبک آرت دکو را تجلیل کردند.بوچرون"،"ون کلیف و آرپلز» سبک آرت دکو به یک مترادف شناخته شده بین المللی برای تجمل و تحسین تبدیل شده است. در آن سال ها چیزهای زیادی در زندگی مردم تغییر کرد، فناوری های جدید توسعه یافت، مواد جدید جستجو شد، تحقیقات در علم و فناوری انجام شد.

این یک قرن موفقیت در همه عرصه های فعالیت و زندگی بشر بود. همه اینها در فعالیت هنر جواهرسازی منعکس شد. در شرکت "ون کلیف و آرپلز» جواهرسازان نوع جدیدی از چیدمان برای سنگ های قیمتی اختراع کرده اند - محیطی نامرئی. سنگ ها به گونه ای تراشیده شده اند که امکان قرار دادن آنها در نزدیکی یکدیگر وجود داشته باشد، بدین ترتیب فلز پایه کاملاً توسط "سنگفرش" پوشانده شده است. این امکان ایجاد عالی ترین جواهرات را فراهم کرد.

سنجاق‌های گیره‌ای الماس، سوهان‌ها، دستبندهای زیبا با نقش‌های تزئینی شفاف از سنگ‌های قیمتی در بازارهای جواهرات مورد تقاضا بود. سنجاق - برس ها، مهره های ساخته شده از سنگ های طبیعی به مد آمدند. به لطف مد برای کوتاه کردن موهای کوتاه، گوشواره های آبشاری بلند و گوشواره های گیره ای بزرگ که لاله گوش را پوشانده بودند، بسیار محبوب بودند.

مورخان هنر معتقدند که سبک آرت دکو تنها برای دو دهه، از جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم، بر دنیای هنر تسلط داشت. اما چیز دیگری مهم است - بسیاری از تکنیک ها و دستاوردها در فن آوری جواهرات که در طول هنر دکو توسعه یافتند به قدری جهانی بودند که جواهرسازان استاد تأثیر این سبک را برای مدت طولانی در نسل های بعدی احساس کردند.

در مد جواهرات مدرن، سبک آرت دکو بار دیگر محبوب شده است. این توسط زنان با اعتماد به نفس انتخاب می شود که تجمل و در عین حال خویشتن داری اشرافی را ترجیح می دهند.