معلومه قویه! نمایشگاهی با عنوان «کارتیه و هنر اسلامی: در جستجوی مدرنیته» که در موزه هنر دالاس برگزار شد، از این موضوع می گوید.
ما در مورد آن فکر نمی کنیم، اما در واقع، سلیقه های اسلامی باید هنر جواهرات مدرن را در مقیاس نسبتاً گسترده ای تحت تأثیر قرار می داد. البته قبل از هر چیز شرق شناسی قرن نوزدهم به ذهن متبادر می شود: آنها می گویند که هنرمندان و طراحان مد اروپایی از نقوش شرقی در هنر خود استفاده می کردند و بنابراین عناصر طراحی باید در طراحی جواهرات نفوذ می کردند.
اما در واقع، همه چیز حتی ساده تر است: از نیمه دوم قرن نوزدهم، مهاراجه های هندی و شاهزادگان عرب برای خرید جواهرات به پاریس آمدند. آنها با خود قطعاتی از سنگ های قیمتی، جواهرات باستانی ساخته شده از الماس های ضعیف را آوردند و آنها را "برای ضایعات" به اجراکنندگان تحویل دادند. به طوری که آنهایی که از مواد دریافتی می‌آیند چیزی شیک خلق می‌کنند. ثلث اول قرن بیستم به ویژه به این دلیل مشهور بود.
منطقی است که مجریان فرانسوی سلیقه مشتریان را در نظر گرفتند. علاوه بر این، تزیینات هندسی اسلامی برای ترکیب بندی از چند وجهی بسیار خوب است. و دوران هنر دکو این را دوست داشت. برند Cartier که اکنون 175 سالگرد خود را جشن می گیرد، یکی از پیشتازان این تجارت بود.
یکی جدید در دالاس که به این موضوع اختصاص داده شده است، حدود 400 قطعه جواهر دارد. این موزه توسط موزه آمریکا و با همکاری این برند، موزه هنرهای تزئینی پاریس و موزه لوور ایجاد شده است. طراحی نمایشگاه خود خیره کننده است.
تگزاس ماهانه می نویسد: نمایش با داستانی در مورد پاریس در اوایل قرن بیستم، پایتخت جهانی سبک، جایی که استعمار شور و شوق هنر و طراحی را از ایران، عربستان، هند، شمال آفریقا و فراتر از آن برانگیخت، آغاز می شود.
سارا شلاینینگ، متصدی ارشد هنر و صنایع دستی و طراحی در DMA و یکی از متصدیان نمایشگاه می‌گوید: «نقوش هندسی کاملاً اجرا شده و واضح یکی از ویژگی‌های بارز است، اما نه کل تصویر». شما می توانید هر نسخه خطی شرقی را بردارید و حیوانات بافته شده، عمامه های تزئین شده، درهم آمیختگی باورنکردنی از الگوهای هندسی را ببینید. فکر می‌کنم این تراکم ایده‌ها و اشباع از رنگ‌های جدید بود که اروپایی‌ها را برانگیخت و هیجان‌زده کرد.»
بنیانگذاران این برند، لویی کارتیه و برادرانش، به طور سیستماتیک در این جهان اسلام به دنبال مواد، نقوش، رنگ‌ها و تکنیک‌هایی بودند که می‌توانستند برای گسترش فرهنگ هنری خود وارد و تفسیر کنند. در نتیجه، همه اینها به صورت ارگانیک در هویت شرکتی خانه کارتیه بافته شد. به عنوان مثال، طراحی جواهرات Tutti Frutti بر اساس برش ها و تنظیمات به شکل گل و برگ، معمولی هند مغول، فرموله شده است.
در تکامل سبک کارتیه، گذار از نئوکلاسیک قرن نوزدهم (تفکری مجدد از دوران باستان یونانی-رومی) به هنر نو (تبدیل مواد جدید به اشکال سیال و طبیعی) به ما نشان داده شده است. و سپس جهش به هنر دکوی شیک و ساختار یافته که به کارتیه "واقعی" تبدیل شد.
بخش چهارم و پایانی نمایشگاه دوره پس از سال 1933 را در بر می گیرد، زمانی که کارتیه ژان توسن را به عنوان مدیر بخش جواهرات منصوب کرد. او با تسلط بر واژگان کارتیه، منابع، رنگ های روشن و اندازه های جسورانه را افزایش داد.
نماد این نمایشگاه که در تمامی مواد تبلیغاتی به چشم می خورد، گردن بند 1947 با سنگ های آمیتیست، کابوشون فیروزه ای و الماس است که در یک پیشانی برگی قرار گرفته اند. روزنامه‌نگاران می‌نویسند: «این همه چیز است، و این تمام ماجراست.
