در سپیده دم، خیابان پنجم در نیویورک ساکت است. تاکسی جلوی تیفانی می ایستد و هالی گولایتلی پیاده می شود. او یک لباس غلاف مشکی نفیس و یک گردنبند مروارید به تن دارد و یک کیسه کاغذی با کروسان و یک فنجان قهوه در دستانش است. او به سمت ویترین مغازه می رود و صبحانه می خورد و جواهرات مجلل را تحسین می کند. این یکی از آن صبح‌هایی است که هالی در تیفانی به دنبال نجات از مالیخولیا سیاه است. جایی که همه چیز آراسته و نجیب است، جایی که این همه آدم مهربان و خوش لباس وجود دارد و هیچ اتفاق بدی نمی تواند بیفتد.
فیلم افسانه ای "صبحانه در تیفانی" در سال 1961 اکران شد، درست زمانی که دوران ژان شلمبرگر، جواهرساز برجسته، که یکی از درخشان ترین صفحات تاریخ شرکت با او مرتبط است، در تیفانی آغاز شد. در اواخر دهه 1940 - 1950، تیفانی به کاهش علاقه به محصولات خود، به ویژه در بین جوانان اشاره کرد و جواهرات شلمبرگر، که در آن زمان شرکت جواهرات خود را داشت، موفقیت بزرگی بود.
در سال 1955، کنتس مونا فون بیسمارک، سردبیر مجله مد Harper's Bazaar Diana Vreeland، اجتماعی بیب پیلی، که بخشی از حلقه نزدیک ترومن کاپوتی بود و یکی از نمونه های اولیه هالی گولایتلی، بازیگر گرتا گاربو و دیگران شد، آنها را می پوشیدند. به همین دلیل است که در سال 1956، رئیس "تیفانی" والتر هووینگ، ژان میشل شلمبرگر را به سمت معاون رئیس جمهور دعوت می کند و به او آزادی بیان کامل و دسترسی نامحدود به سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی شرکت جواهرات را می دهد.
دهه‌های 1960 و 1970 زمان آزمایش، التقاط، آمیختگی مد لباس و پرت-آ-پورتر بود. و شلمبرژ با تخیل وحشی، ایده های بی پایان و میل به خلق غیرممکن ها، بیش از همیشه مرتبط بود. جواهرات او جذاب و درخشان است، اغلب بزرگ و همیشه چشمگیر است که چگونه نویسنده توانسته است ترکیبات جالبی از سنگ ها را بیابد و اشکال پیچیده ای به دست آورد، بدون اینکه جواهرات را از هماهنگی و پیچیدگی محروم کند. آنها برای تکمیل لباس های ساده تک رنگ که در آن زمان محبوب بودند، ایده آل بودند، مانند لباس مشکی Givenchy از Breakfast at Tiffany's یا کت و شلوارهای براق جکی کندی.
به هر حال، در طول کمپین تبلیغاتی فیلم صبحانه در تیفانی، آدری هپبورن با گردنبند تیفانی که توسط ژان شلمبرگر ساخته شده بود ظاهر می شود. از نوارهای الماس گرانبها تشکیل شده بود و در مرکز آن الماس زرد افسانه ای به وزن 128,54 قیراط قرار داشت.
این الماس در سال 1877 در آفریقای جنوبی پیدا شد و تقریباً 150 سال است که گنجینه اصلی شرکت جواهرسازی و یکی از بزرگترین الماس های زرد جهان بوده است. تیفانی الماس را مانند چشمان خود ارزشمند می داند (اگرچه یک بار حتی سعی کردند آن را بفروشند، اما کسی آن را نخرید) و فقط به تعداد کمی از آنها افتخار پوشیدن آن داده شده است. و تا سال 1957، زمانی که این سنگ برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت، به طور کامل در انبار بود. سپس ژان شلمبرگر این گردن بند را که از نوارهای الماس ساخته شده بود برای او ساخت. گردنبند یکی از اولین کارهای شلمبرگر به عنوان کارمند تیفانی بود که موقعیت استاد را در شرکت جواهرات تقویت کرد.
بعداً در سال 1976، شلمبرگر الماس را به یک سنجاق سینه "پرنده روی سنگ" تبدیل کرد و یک سنجاق پرنده شکل از طلا، پلاتین و الماس برای آن ساخت. در آن زمان، سنجاق‌های Bird on a Stone به عنوان جواهرات نمادین تیفانی در نظر گرفته می‌شدند. و داستان آنها یازده سال قبل از آن، در سال 1965 آغاز شد.
یک روز خوب، ژان شلمبرگر یک جعبه مخملی آبی را به استودیوی خود در فروشگاه تیفانی در خیابان پنجم آورد، جایی که دستیاران و همکارانش مشتاق تماشای خلاقیت جدید استاد جمع شده بودند. یوجنیا شپرد، منتقد و روزنامه‌نگار مشهور مد در میان دستیاران جواهرساز حضور داشت و این لحظه را این‌طور توصیف کرد:
او کت پنبه‌ای سرمه‌ای Balenciaga خود را پوشیده بود، دقیقاً مانند خود کریستوبال. وقتی نشست و درب جعبه مخمل آبی را باز کرد، همه لبخند زدند. و یک زن که به داخل نگاه می کرد، خندید.
چه چیزی باعث خنده آنها شد؟ بله، دستیاران شلمبرگر به سادگی یک پرنده کوچک و بسیار گستاخ را دیدند که روی یک سنگ بزرگ نشسته بود.
چند هفته بعد، رئیس تیفانی نیز با دیدن سنجاق با صدای بلند خندید که شلمبرگر به او گفت:
"به دلایلی، این سنجاق سینه همه را سرگرم می کند. اما خنده دار نیست، خنده دار است. اینجا خط بسیار ظریفی وجود دارد و من از چیزهای خنده دار متنفرم، زیرا جواهرات شوخی نیست.
بدیهی است که اثر تولید شده هم شلمبرگر و هم تیفانی را راضی کرد، سنجاق سینه فوق‌العاده محبوب شد و با انواع سنگ‌ها - سیترین، آکوامارین، آمتیست، لاجورد، تورمالین و گنج اصلی تیفانی، الماس زرد، که در بالا ذکر شد، تکثیر شد.
کنجکاو است که شلمبرژ در تجارت جواهرات خودآموخته بود؛ او تحصیلات حرفه ای در این زمینه نداشت، اما او یک نقشه کش عالی بود و قادر بود هر چیزی را که در تخیل او متولد شده بود به تصویر بکشد. از نقاشی بود که تمام تزئینات او شروع شد. ابتدا طرحی را با جوهر روی کاغذ ردیابی نازک و صاف کشید، سپس طرح را با گواش پوشاند و به محصولاتش فرم‌های مایع نرمی داد.
شلمبرگر بیشتر از همه از نقوش طبیعی الهام گرفت - گل ها و گیاهان، حیوانات، پرندگان، اقیانوس و ساکنان آن، که با علاقه زیادی در سفرهای خود به بالی، هند، تایلند و کارائیب مشاهده کرد. آنجا بود، در خانه اش در جزیره گوادلوپ، که بسیاری از جواهرات عجیب و غریب شلمبرگر، از جمله پرنده بهشت، طوطی، شاه اسب دریایی، سنجاق سینه های مدوسا و غیره ساخته شد.
من می‌خواهم تنوع جهان را به تصویر بکشم. ژان شلمبرگر می‌نویسد: من طبیعت را مشاهده می‌کنم و در آن الهام می‌گیرم.
سنجاق سینه شگفت‌انگیز دلفین نیز یکی از قطعات نمادین جواهرات شلمبرگر است و توسط الیزابت تیلور، نماد سینمای قرن بیستم به شهرت رسید. او این سنجاق را در 11 آگوست 1964 به مناسبت اکران فیلم "شب ایگوانا" (که امروزه سنجاق سینه او را "شب ایگوانا" می نامند) از همسرش ریچارد برتون هدیه گرفت.
بعداً ، این بازیگر بیش از یک بار با "دلفین" خود ظاهر شد و آن را بر سایر جواهرات مجموعه خود ترجیح داد. و لازم به ذکر است که مجموعه جواهرات الیزابت تیلور فوق العاده بود.
در سال 2011، خانه حراج کریستیز آن را به قیمت رکورد 116 میلیون دلار فروخت و از آن زمان تاکنون هیچ حراج جواهرات کریستی از این مبلغ پیشی نگرفته است. خود سنجاق سینه دلفین برای صاحب جدید یک میلیون و دویست هزار دلار هزینه داشت که میانگین هزینه آن صد هزار دلار است. بر اساس اطلاعاتی که در مستندی درباره شرکت جواهرات تیفانی بیان شده است، امروزه تنها 11 دلفین در جهان وجود دارد.
در مجموعه الیزابت تیلور دو جواهرات شلمبرگر با تم دریایی دیگر وجود داشت: گل دریایی با یاقوت کبود و الماس که در سال 1956 خلق شد و گوشواره های یاقوت کبود با ستاره دریایی.
یکی از مشخصه های طرح های ژان شلمبرگر استفاده از تکنیک میناکاری احیا شده قرن هجدهم به نام paillonné بود. این یک تکنیک بسیار پر زحمت است که کاربرد چند لایه مینا روی ورق های نازک ورق طلای 18 عیار است. مینای رنگی شفاف به طور متوالی اعمال می شود و تا 60 بار شلیک می شود و در نتیجه رنگ های غنی با عمق رنگ خارق العاده ایجاد می شود.
در این تکنیک، شلمبرگر مجموعه ای از دستبندهای درخشان را ایجاد کرد که به "دستبندهای جکی" معروف شدند، زیرا آنها به معنای واقعی کلمه توسط همسر رئیس جمهور ایالات متحده جان اف کندی - ژاکلین مورد تحسین قرار گرفتند. او اولین دستبند خود را در سال 1962 خرید و از همان لحظه شروع به جمع آوری آنها کرد و این اکسسوری را بخشی از استایل او کرد.
و جکی اولین قطعه جواهرات شلمبرگر خود را در سال 1960 به عنوان هدیه از شوهرش برای تولد پسرشان جان اف کندی جونیور دریافت کرد - این یک سنجاق سینه زیبا "دو میوه" بود که از طلا، الماس و یاقوت ساخته شده بود.
اما در میان تمام محصولات ژان شلمبرگر، چشمگیرترین آنها گردنبندهای مجلل آن هستند.
"من سعی می کنم همه چیز را طوری جلوه دهم که در حال رشد، ناهموار، تصادفی، ارگانیک و در حال حرکت است."جواهر فروش گفت.
و هر گردن بندي كه او ساخت اين حرف ها را تاييد مي كند. فقط به "نفس بهار" نفیس ساخته شده از سنگ های بزرگ چند رنگی که بین نوارهای الماس متقاطع قرار گرفته اند و با گل های یاس الماس تزئین شده اند، نگاه کنید. یا یکی از معروف ترین گردنبندهای "Vrille" که حاشیه ای از روبلیت است که در امتداد لبه آن گل های الماس بزرگ قرار داده شده است. یا سایر گردنبندهای ارائه شده در این مجموعه.
"تیفانی" شلمبرگر را در سراسر جهان مشهور کرد، اما سفر آن در تجارت جواهرات خیلی زودتر آغاز شد. عشق او به هنر در جوانی بیدار شد، اما والدینش ژان را از طراحی حرفه ای منع کردند و اصرار داشتند که او باید یک بانکدار شود. برای تسلط بر بانکداری، در سال 1930 به برلین فرستاده شد، اما به زودی به سردی مطلق اعداد و محاسبات پی برد و عازم پاریس شد تا زندگی خود را برای همیشه با هنر پیوند دهد.
او اولین جواهرات خود را از موادی که در بازارهای کوچک پاریس پیدا کرده بود می‌سازد، اما همین آثار اولیه توجه السا شیاپارلی را به خود جلب کرده و او را استخدام می‌کند تا جواهرات و دکمه‌هایی را برای مجموعه‌های سورئال خود بسازد. در این زمان، بسیاری از تزئینات سرگرم کننده او به شکل هارلکین و کمان، سوسک و پروانه، شترمرغ و آکروبات و غیره ظاهر می شود.
در سال 1939، ژان شلمبرگر به نیویورک آمد و در اینجا، همراه با دوست دوران کودکی خود و جواهرساز حرفه ای نیکلاس بونگارد، یک فروشگاه کوچک در مرکز، در خیابان پنجم افتتاح کرد، جایی که، در میان چیزهای دیگر، ساختمان اصلی شرکت جواهرات تیفانی. قرار داشت. تصادف یا سرنوشت؟ چه کسی می داند. کار کارگاه کوچک جواهرسازی آنها با جنگ قطع شد.
شلمبرژ به ارتش فرانسه پیوست و در نبرد دانکرک شرکت کرد و بعداً تحت فرماندهی ژنرال شارل دوگل خدمت کرد. ژان در سال 1947 به نیویورک باز می گردد. او به همراه Bongar فروشگاه را دوباره باز کرد (البته اکنون در خیابان 21 شرقی) و به سرعت دوباره به محبوبیت دست یافت. و با محبوبیت، یک پیشنهاد باورنکردنی از تیفانی آمد، که او پذیرفت و تا زمان مرگش در سال 1987 با موفقیت برای شرکت کار کرد.
شلمبرگر بسیار مورد توجه شرکت جواهرسازی تیفانی قرار گرفت - او یکی از چهار طراح افسانه ای شد که نام آنها در کنار نام شرکت روی هر قطعه جواهراتی که او خلق می کرد به چشم می خورد.
«چرا جواهرات شما با جواهرات دیگران متفاوت است؟ از چه تکنیک هایی استفاده می کنید، راز چیست؟» یک بار روزنامه نگاری از ژان شلمبرگر پرسید.
استاد پاسخ داد: در جواهرات همه چیز به طراحی هنری بستگی دارد. اگر تجسم ایده امکان پذیر باشد، دکوراسیون نهایی مطمئناً از فرم گرافیکی خود پیشی خواهد گرفت. ما هم مثل بقیه از همین تکنیک ها استفاده می کنیم، مثل بقیه به کمک استادان با تحصیلات استاندارد در زمینه هنر جواهرسازی متوسل می شویم. تنها تفاوت این است که ما از استادان می خواهیم کاری را انجام دهند که در نگاه اول غیرممکن به نظر می رسد. شما باید تلاش کنید، آزمایش کنید، و خود فرآیند کار جذب و الهام بخش می شود.
