روزی روزگاری یک طراح بود. به نوعی حتی با استعداد. و سپس یک روز عصر تصمیم گرفت که از دوستان خود در زمینه های فنی و خلاقانه مرتبط دیدن کند. و این دوستان در کارخانه ساعت کار می کردند. و بعد از آن عصر سر کار می آید و هیچ کس آنجا نیست. جمعه. همه زود به خانه رفتند. آنها رفتند و رایانه‌ها را با برنامه‌هایی برای مدل‌سازی طراحی روشن رها کردند. و طراح ما نتوانست مقاومت کند - گرفت و نگاه کرد. نشست پشت کامپیوتر و گیر کرد. صادقانه بگویم، او ساعت سازی را به خوبی درک نمی کرد، اما البته به مجلات براق مد روز نگاه می کرد. بنابراین او چند ایده اصلی داشت. از پنجره به نورهای نئونی کلان شهر شبانه نگاه کرد و چیزی کشید، کشید و طراحی کرد. او آنقدر فریفته شد که تمام شب را پشت کامپیوتر نشست و سپس تمام آخر هفته را. و تا دوشنبه، پروژه ساعت شب آینده آینده آماده شد.
و سپس افرادی از تولید آمدند و بدون اینکه بفهمند، بلافاصله مدل را وارد یک سری کردند ... من ظاهر به اصطلاح "ساعت های مد" را برای خودم تقریباً اینگونه تعریف می کنم. آنها "مد" هستند نه چندان زیرا سازنده آنها عمدتا لباس و لوازم جانبی ایجاد می کند - این ضروری نیست. "مد" در مورد این واقعیت است که این ساعت یک ایده طراح نامحدود، جسورانه و یک ایده خلاقانه اصیل دارد. اما دیگری وجود ندارد. هیچ تداوم، تاریخچه، تفکر فنی و ارگونومیکی وجود ندارد، هیچ رعایت آن همه قوانین پیچیده، قوانین و ظرافت هایی که صنعت ساعت مملو از آن است وجود ندارد.
آیا من عاشق این ساعت ها هستم؟ شاید زیاد نباشد. آیا آنها برای من جالب هستند؟ گاهی جالب آنها از این جهت جالب هستند که ایده هایی را اجرا می کنند که شرکت های جدی مرتبط با "تاریخ"، "شهرت" و "محافظه کاری" پنجاه سال برای اجرای آنها نیاز دارند. اگرچه، به احتمال زیاد، آنها شجاعت نخواهند داشت. و مارک های میکرو و دیگر شرکت های ساعت سازی که به تازگی تولید شده اند، جسارت نمی کنند. تنها چیزی که دارند شجاعت است! بنابراین، امروز در بررسی ما - مدلی با ترکیبی جسورانه از سبک ها. اسکلت تکنو کوارتز با طراحی نامتقارن سایبرگوتیک Electricianz ZZ-A4C/04.
به ما آموخته اند که ساعت های واقعی مکانیک هستند و کوارتز ساعت های ناقص است. من عاشق ساعت های کوارتز هستم. من می خواهم نام آنها را از اتهامات "حقارت"، "بی جانی"، "ارزان بودن" پاک کنم. من ایده آزمایش با طراحی ساعت های باتری را دوست دارم. خط PanoMatic از کارخانه آلمانی GO و برخی از مدل های Breguet از طرح شماره گیری نامتقارن و اسکلت بندی آن به عنوان رسانه اصلی هنری استفاده می کنند. از مدل‌های نه چندان گران‌قیمت، می‌توان به موریس لاکرویکس جدید و زیبای Maurice Lacroix Aikon Master Grand Date در همین سبک اشاره کرد.
اما کوارتز هنوز به این روش ساخته نشده است. و بنابراین، در سال 2017، ELZ (The Electricianz) ظاهر شد. با نگاهی به طراحی شرکتی آنها و شناخت بازار ساعت مدرن، این تعریف به نوعی ظاهر شد: "هفت جمعه با باتری". و می دانید، غریزه فریب نداد! بنیانگذاران هر دو برند یکسان هستند. Lauren Rufenacht و Arnaud Duval با تسلط بر سبک "دکان قفل سازی" تصمیم گرفتند به فروشگاه "الکترومکانیکی" گسترش یابند. ما خود را با یک کولیس، یک ذره بین و یک ولت متر مسلح می کنیم، دستکش های دی الکتریک را می پوشیم و معاینه را شروع می کنیم.
محصول بیرونی چیست؟ کولیس به ما اطلاع می دهد که ابعاد کیس به اندازه روزهای جمعه هیولا نیست، اما قابل توجه است و به خصوص ارگونومیک نیست. قطر 45 میلی متر و ضخامت نزدیک به 15 میلی متر. سهم قابل توجهی در ضخامت توسط شیشه مسطح ضخیم با یک اریب انجام می شود. به گفته سازنده، متأسفانه، معدنی است، اگرچه ضد تابش خیره کننده است. خوب، بله، مهندسی برق با کریستال های یاقوت کبود را کجا دیدید؟ همانطور که از یک دستگاه الکتریکی انتظار می رود، کیس عایق است. پوشش داده شده در PVD آبی تیره. خوب به نظر می رسد، اما، باز هم، از نظر دوام عدم اطمینان وجود دارد.
هیچ دستبند وجود ندارد - فقط کمربند. در مورد ما، لاستیک با یک سگک. بسیار خوب. کثیف نمی شود و از اتصال کوتاه جدا می شود (شوخی است). این کمربند دارای بست های سریع است. این عالی است! و اینکه لاستیک کافی برای تسمه وجود داشت، خوب نیست، اما تقریباً هیچ لاستیکی برای واشرهای بدن نمانده بود. بنابراین ساعت دارای مقاومت اسمی در برابر آب سه اتمسفر است. با این حال، چه کسی با تجهیزات الکتریکی برای شنا صعود می کند؟ حداکثر می توانید زیر باران گرفتار شوید.
بند های کیس بلند نیستند، بنابراین ساعت هنوز روی دست معمولی من قرار می گیرد. اگر چه مخاطب هدف به وضوح باید کلی تر باشد. در انتهای کیس یک تاج ساعت استاندارد در موقعیت ساعت 3 و یک دکمه غیر استاندارد کمی بالاتر وجود دارد. اگرچه سر ساعت نیز کاملاً استاندارد نیست. به جای لوگو، یک شیار شکاف دارد. من فکر می کنم این یک عنصر طراحی مبتکرانه است. خب درسته! خوب است که اصلاح زمان بدون پیچ گوشتی انجام شود.
یک دکمه غیر استاندارد نور پس زمینه را فعال می کند. بله، بله، این ساعت دارای یک سیستم روشنایی اضافی از 3 LED در یک باتری جداگانه است (به هر حال، همه اینها با جزئیات در نکات پشت ساعت توضیح داده شده است). نور پس زمینه موثر است، اما خیلی موثر نیست. همه چیز زیباست، اما فلش ها ضعیف دیده می شوند. ایده نور پس‌زمینه روی یک باتری مجزا درست است، اما جدید نیست. برای مثال می توانید VICTORINOX NIGHT VISION را به خاطر بسپارید. به هر حال، حتی یک چراغ قوه وجود دارد.
از زمانی که شروع به صحبت در مورد صفحه کردیم، خود را با یک ذره بین مسلح می کنیم و بررسی می کنیم که چه چیزی وجود دارد و زیر شیشه چگونه است. سبک کلی نوعی گوتیک پسا آخرالزمانی است. طراحی تکنو با سیم های قابل مشاهده، باتری و نوسان ساز کوارتز، بست ها و ترازوهای فنی. و در عین حال بسیار زیبا، با کیفیت، رنگ آمیزی آبی تیره تمام جزئیات. اگر تاریخ بزرگ‌تری در مورد شاخص‌های تخلیه گاز وجود داشت، قطعاً یک سلام تمسخر آمیز به انواع گلاشوت از آینده‌ای غم‌انگیز بود! اما حتی بدون این نیز طراحی جالب و به یاد ماندنی است. جای تعجب نیست که طراح شب تلاش کرد!
یک ولت متر می گیریم و متوجه می شویم که ساعت ما چه چیزی داخل آن است. سنت خوب قدیمی، زحمت نکشیدن و قرار دادن چیزی ساده و قابل اعتماد نیز نشانه بسیار درخشان ساعتی است که توسط یک طراح ساخته شده است. در "هفت جمعه" میوتای مکانیکی در حال چرخش است و در اینجا کوارتزها در حال چرخش هستند. در کپی من، دومی به نشانه ها برخورد نکرد، که برای ژاپنی ها خیلی معمولی نیست. صفحه ساعت بزرگ نیست و خیلی قابل توجه نیست، اما هنوز هم خیلی مرتب نیست.
چگونه آشنایی خود را با محصول ساعت سازان-علاقه مندان خلاصه کنیم؟ من شخصاً در چنین محصولات آوانگاردی، توجهی به جزئیات، ارگونومی متفکرانه و اندازه جمع و جور ندارم. اما برای کسانی که به یک تصویر روشن غیر استاندارد اهمیت می دهند، چنین ساعتی ممکن است مناسب باشد. و مهمتر از همه، طراح شب آشنا ما، با ایده های جسورانه خود، ممکن است تولیدکنندگان برجسته و دست و پا چلفتی را به سمت چیز جدیدی سوق دهد. کاری که هنوز جرات انجام آن را نداشته اند.
