بیایید بفهمیم چه کسی و چرا به یک ساعت مد نیاز دارد

ساعت مچی

برای شما خوانندگان عزیزی که ابراز تمایل کرده اید تا کمی بیشتر در مورد ساعت های به اصطلاح شیک بدانید، این متن کوتاه همراه با تصاویر در نظر گرفته شده است. یک نظرسنجی اخیر از مخاطبان، این دسته را در حوزه مورد علاقه شما به همراه ساعت های طراح گنجانده است، که آخرین بار به طور خلاصه به آن پرداختیم. امروز زمان مد است.

بیایید روی آن برندهای مد تمرکز کنیم که محصولات آنها به طور مطلوب و موفقیت آمیز با ساعت های مارک های تولید کنندگان ساعت سنتی رقابت می کنند. بیایید از ابتدا شروع کنیم، تاریخچه موضوع را به خاطر بسپاریم، به خصوص که ما قبلاً چند ماه پیش به این موضوع پرداختیم.

در آغاز قرن بیستم، با تلاش شرکت‌های جواهرسازی، ساعت‌ها از ابزار ضروری برای تعیین زمان به یک لوازم جانبی مد با عملکرد مفید تبدیل شدند. دیگر تولیدکنندگان کالاهای لوکس تصمیم گرفتند فرصت خود را از دست ندهند و شروع به امتحان کردن در این زمینه کردند. نمونه ای که اغلب ذکر می شود ساعت Ermeto است که در سال 20 توسط شرکت Movado از La Chaux-de-Fonds سوئیس برای هرمس تولید شد. و مدل هایی از دانهیل بریتانیایی که در دهه 1928 توسط شرکت سوئیس Tavannes برای او تولید شد.

در آن سال ها، فروش ساعت توسط چنین مارک هایی به عنوان یک تصمیم استراتژیک با هدف توسعه تجارت یا به عنوان راهی برای گسترش پایگاه مشتری تلقی نمی شد. اولین ساعت های دانهیل یا هرمس ساعت های بی نظیری بودند که برای مشتریان ممتاز ساخته شدند. هم خریداران و هم برندها با آنها به عنوان لوازم جانبی ثانویه خوش ساخت برخورد می کردند.

مدل کسب و کار سنتی تولید ساعت های مد برای مدت طولانی بر همکاری تولید کنندگان پیشرو پوشاک و جواهرات از یک سو و تولید کنندگان ساعت سوئیسی از سوی دیگر مبتنی است - اکثر مارک های مد هنوز به این سنت پایبند هستند.

اما نقطه عطف در نگرش به ساعت های مد در دهه 1960 بود، زمانی که کریستین دیور اولین شرکتی بود که یک استراتژی توسعه جدی برای لوازم جانبی مد، و به ویژه ساعت ها اتخاذ کرد. در سال 1968، دیور اولین مجموعه ساعت های سوئیسی خود را با حروف اول "CD" عرضه کرد. تا سال 1977، لوازم جانبی 41 درصد از گردش مالی و 45 درصد سود را در سال 1977 به خانه مد ارائه کرد.

ما به شما توصیه می کنیم که بخوانید:  بررسی Rodania R16020: کاریزما دو رنگ

ساعت‌ها دیگر اشیاء ثانویه نبودند که هدفشان افزایش ارزش لباس‌های طراحان بود - آنها اساس رشد برند و منبع مهمی از سود شدند. تولید مجاز تا خرید توسط برنارد آرنو از خانه مد پاریسی کریستین دیور و سازماندهی مجدد کلیه فعالیت های ساعت و لوازم جانبی توسط LVMH در اواخر دهه 1980 ادامه یافت.

امروزه پس از 30 سال، به جرات می توان گفت که دیور یک پدیده نادر در دنیای ساعت است. و اینها کلمات پرزرق و برقی نیستند - در حالی که سایر مارک های مد یا به دنبال این هستند که جهت ساعت سازی خود را کاملاً از هر چیزی که مربوط به تولید لباس است جدا کنند ، یا از نقش تولید کنندگان "لوازم جانبی مد روز" کناره گیری کنند ، دیور موفق شده است خود را پیدا کند. روشی منحصربفرد، برای پیوند دادن محصولات هورلوگری با لباس مد، انتقال کدهای DNA آنها در حین تطبیق آنها با محیط جدید.

از یک سو، کنایه‌های متعددی به بهترین لباس‌های شیک در طراحی می‌بینیم، عبارت «دانتل» یا «گلدوزی» به عنوان بخشی از نام ساعت، از سوی دیگر، درون این همه شیک مکانیسم‌های جدی وجود دارد. به عنوان مثال، این برند دارای کالیبر دیور اینورس مخصوص به خود با روتور خود سیم پیچی است که در زیر صفحه قرار گرفته است. این اوست که به توری، پرها یا زینت‌های ساخته شده از سنگ و مروارید اجازه می‌دهد تا در زیر شیشه‌های یاقوت کبود، گویی در رقص تالار رقص بچرخند.

گاهی اوقات، به تعداد بی نظیر و جالبی که دیور در طول 10 تا 15 سال گذشته منتشر کرده است نگاه کنید، نمی توانید از تحسین آن خودداری کنید. و شیفر روژ شیک (و در عین حال - طراح) را به خاطر بسپارید. این اولین ساعت خود پیچ ​​این برند بود که توسط دیور اختراع و در سال 2004 عرضه شد و از آن زمان هر سال نسخه جدیدی از این مدل عرضه می شود.

Chiffre Rouge رویکرد دیور را در ساخت ساعت‌هایش کاملاً نشان می‌دهد. در خود برند، Chiffre Rouge به عنوان بخشی از دنیای Dior Homme در نظر گرفته می شود و توضیح می دهد که «بدنه نامتقارن به برش پیچیده شلوار و پیراهن اشاره دارد. و قاب پشتی شفاف، که جنبش نخبگان Zenith را نشان می دهد، به آسترهای نفیس. در مورد آستر چیزی نمی گویم، اما ساعت واقعا اصلی است.

اگر ماجرای ساعت سازی شانل را از حوصله این متن خارج کنیم، حالا وقت آن است که درباره گوچی صحبت کنیم. اگر فیلم اخیر خانه گوچی را تماشا کرده اید، به سرعت شخصیت آل پاچینو را به یاد بیاورید - آلدو گوچی. این او (آلدو) بود که با ترغیب سورین وندرمن (کوروم را به یاد بیاورید) موافقت کرد و در سال 1972 مجوز ساخت ساعت های گوچی را به او فروخت.

Severin Wunderman، یک آمریکایی بلژیکی الاصل، یک تاجر باتجربه بود، به سرعت این فرآیند را راه اندازی کرد و در سال اول فروش ساعت های Gucci حدود 3 میلیون دلار به ارمغان آورد و تا سال 1988 گردش مالی در حال حاضر 115 میلیون بود و حدود 18٪ از گوچی را تامین می کرد. سود. این شرکت به مدت یک دهه رشد ثابتی داشت تا اینکه گوچی در سال 1997 آن را تصاحب کرد و Severin Wunderman به کار خود در راس Corum ادامه داد.

ساعت‌های گوچی را نمی‌توان با ساعت‌های دیگر اشتباه گرفت، و حتی در مورد اشتیاق بیش از حد به لوگوها و رنگ‌های شرکتی برند نیست، همه اینها برای یک آماتور است. طراحان ساعت گوچی موفق می‌شوند سبک مشخصی را به مدل‌هایی که ارائه می‌کنند القا کنند، در بیشتر موارد، ساعت‌های برند یکی از ملزومات افزودنی به تصویر هستند، وقتی همه چیز - به معنای واقعی کلمه همه چیز - از گوچی است.

اما مدل‌هایی نیز وجود دارد که برای کسانی که در ساعت‌های مد روز می‌توانند نه تنها آرم، بلکه ایده‌ای جالب را نیز ببینند، عالی هستند. من شخصا ساعت های مجموعه گریپ مدل های 157411 و 157302 را بیشتر از بقیه دوست دارم، البته کوارتز. آنها ایده نشان دیسک را اجرا می کنند ، آرم ها به چشم آسیب نمی رسانند و اگر قیمت متفاوت بود همه چیز خوب بود - 150-170 هزار برای اکثر ساعت های مارک های مد زیاد است.

ما به شما توصیه می کنیم که بخوانید:  سرمایه گذاری هوشمند - آیا در حال حاضر ارزش سرمایه گذاری روی یک ساعت را دارد؟

بنابراین ما به این سوال رسیدیم که در ارتباط با مد و طراحی، مخاطبان پرسیدند - چرا آنها اینقدر هزینه دارند. گفتن ابتذال در مورد قیمت گذاری و سایر عوامل، به نظر من، کار نسبتاً ناسپاسی است. آنها به اندازه کسانی که حاضر به پرداخت هستند درخواست می کنند و تعداد آنها به اندازه کافی وجود دارد. آیا می توان با این پول "مکانیک" مناسبی خرید؟ البته ممکن است، اما ما در اینجا در مورد مد صحبت می کنیم، و این گناه است که از روی غرور پول دربیاوریم.

اما بیایید از ساعت های مد روز و گران قیمت به ساعت های مد روز و بسیار مقرون به صرفه برویم. مارک هایی که موافقت کرده اند مجوز تولید و فروش ساعت را به شرکت های متخصص در این زمینه بدهند، درآمدی را برای کسانی که مانند دیور یا شنل، تولید خود را توسعه می دهند، از دست نمی دهند و توجه زیادی به مؤلفه داخلی - مکانیسم دارند. گروه فسیل، علاوه بر برندهای ساعت خود، ساعت‌هایی را تحت لیسانس آرمانی اکسچنج، دیزل، DKNY، امپوریو آرمانی، کیت اسپید نیویورک، مایکل کورس و دیگران تولید می‌کند. گردش مالی آن برای سال 2020 و پنج سال قبل از آن بیش از 2 میلیارد دلار در سال است. همه این مارک ها مدت طولانی است که احترام خریداران را به خود جلب کرده اند (آنها صادقانه رای می دهند)، به طور کلی به بخش مهمی از گردش مالی ساعت تبدیل شده اند.

یکی پرسید چرا ساعت های برند مد وجود دارند؟ برای من و تو، البته نه برای هر یک از ما. برای بسیاری، ساعت‌های برند مد ارزان به فرصتی واقعی تبدیل می‌شوند تا به دنیای برند مورد علاقه‌شان بپیوندند که بیشتر محصولات دیگر آن به دلیل قیمت بالایشان در دسترس نیستند. برای بسیاری، آنها بخشی از تصویر هستند که بدون چنین لوازم جانبی ناقص خواهد بود. آنها برای شما چیست؟

منبع