سنگ آنتلانتیزیت تنها و تنها استیچتیت در سرپانتین است

هنگامی که استیچتیت به سرپانتین اضافه می شود، جادو اتفاق می افتد - ظاهر یک سنگ منحصر به فرد طبق آتلانتیت! و از آنجایی که کل موضوع در مورد stichtit است، به این معنی است که ما عمدتاً در مورد آن صحبت خواهیم کرد. استیشتیت یک سنگ قیمتی نرم است که به رنگ صورتی، یاسی یا بنفش است. شما اغلب استیچتیت را در سرپانتین می بینید که معمولاً با نام تجاری آتلانتیت به فروش می رسد.

آیا استیچتیت نادر است؟ بله، استیکتیت بسیار نادر است. بخیه های وجهی فوق العاده نادر هستند، زیرا ماهیت شکننده سنگ، برش را تقریبا غیرممکن می کند.

بیایید جزئیات را دریابیم - این سنگ چگونه کشف شد، از کجا استخراج می شود و ترکیب باورنکردنی بنفش و سبز را در آتلانتسیت زیبا تحسین می کنیم.

استیچتیت چیست

یکی از نام‌های جایگزین برای استیکتیت کروم-بروگناتلیت است، نام اشتباهی است که توسط کانی‌شناس آلمانی لورا هسنر در سال 1912 قبل از انجام تجزیه و تحلیل بیشتر داده شد.

نام دیگر stichtite از تاسمانی تاسمانیت است. با این حال، این نام اغلب به سنگ های رسوبی حاوی جلبک هایی به نام تاسمانیت ها اطلاق می شود.

تاسمانیت در سرپانتین:

ویژگی های استیچتیت

استیشتیت یک ماده معدنی هیدراته کروم و کربنات منیزیم است. فرمول کانی را می توان به صورت Mg6Cr3+2(OH)16[CO3] 4H2O یا Mg6Cr2(CO3)(OH)16 4H2O نوشت. آهن یک ناخالصی رایج است. استیکتیت اغلب مخلوط با کرومیت، سرپانتین یا هر دو یافت می شود.

این ماده معدنی بسیار نرم است، فقط کمی سخت تر از تالک است. مانند طلق، در لمس احساس چربی دارد. با این حال، استیشتیت دارای استحکام انعطاف‌پذیر اما غیرکشسانی است (معیار مقاومت یک کانی در برابر تنش یا فشار)، به این معنی که می‌توان آن را خم کرد اما متعاقباً به شکل خمیده جدید خود باقی می‌ماند. در مقابل، تالک به ورقه‌های نازک یا تکه‌هایی تجزیه می‌شود.

نوع اصلی استیچتیت سنگی حاوی استیشتیت و سرپانتین است.

کانی شناسان معمولاً از این سنگ به سادگی به عنوان "stichtite in serpentine" یاد می کنند، اما نام تجاری معروف "Atlantisite" است.

این سنگ مانند قطعه ای از یک قاره خارق العاده غرق شده باستانی است و بخش کوچکی از چنین زیبایی تنها در یک قطعه کوچک از این سیاره یافت می شود ...

لازم به ذکر است که نام تجاری "Atlantisite" برای موادی از تپه Stichtite در تاسمانی به نام Gerald Pauley ثبت شده است.

آتلانتیسیت چه شکلی است؟ به طور کلی سایه های غالب سنگ سبز (سرپانتین) و بنفش (stichtite) است.

سایه سبز از پاستلی تا بنفش تیره متغیر است و بنفش تیره اغلب می تواند به صورت رگه، گره یا لکه ظاهر شود. کرومیت و مگنتیت نیز معمولاً وجود دارند و رنگ سیاهی به مخلوط اضافه می کنند.

Atlantisite به طور منظم تقلبی می شود! مثال:

گاهی اوقات می توان استیکتیت را با پورپوریت، سوژیلیت و چاروئیت اشتباه گرفت. علاوه بر این واقعیت که هر سنگ قیمتی بنفش است، کاملا منحصر به فرد است.

استیچتیت:

اما شباهت با پورپوریت قوی است.

Stichtite vs Purpurite:

• پورپوریت یک ماده معدنی فسفات منگنز است. معمولاً در طیف رنگ‌های تیره‌تر و وسیع‌تری نسبت به استیچتیت وجود دارد، از جمله قهوه‌ای-مشکی، بنفش، بنفش یا قرمز تیره.
• استیشتیت می تواند رنگی غنی باشد، اما معمولاً رنگ روشن تری دارد.

درجه بندی استیچتیت به اندازه سنگ های دیگر سنتی نیست، زیرا معمولاً به سنگ های قیمتی بریده نمی شود.

رنگ: بیشتر مواد به رنگ بنفش است، اگرچه برخی از آنها صورتی است. سایه معمولاً روشن تر است، اما همچنین می تواند عمیق باشد.

اجزای سبز و زرد برای آتلانزیت خوب هستند، اما تعداد زیاد ادغام های سیاه و قهوه ای می تواند ارزش را کاهش دهد. هر چه میزان اشباع بیشتر باشد، بهتر است.

برش: از آنجایی که برای برش مناسب نیست، بیشتر استیچتیت به شکل کابوشون و مهره بریده می شود.

شفافیت: بیشتر سنگ های استیکتیت مات هستند، بنابراین نمونه های نادر نیمه شفاف ممکن است ارزش بیشتری داشته باشند.

تاریخچه کشف سنگ

استیچتیت برای اولین بار به طور رسمی در سال 1910 در منطقه معدنی سابق Dundas در تاسمانی، استرالیا کشف شد.

دونداس از نظر تاریخی یک شهر معدنی مهم بود، اما از آن زمان به شهر ارواح تبدیل شده است و تا سال 2017 تنها یک زوج متاهل در آنجا زندگی می کردند.

شیمیدان ارشد سابق شرکت معدن و راه آهن Mount Lyell A.S. اولین کشف استیچتیت به وسلی نسبت داده می شود. با این حال، اولین توصیف از کانی شناس تاسمانیایی ویلیام فردریک پترد و به دنبال آن تحلیل وسلی در سال 1910 آمده است.

وسلی این ماده معدنی جدید را به افتخار مدیر معدن Mount Lyell، رابرت کارل استیخت (Sticht) نامگذاری کرد که متالورژیست آمریکایی بود که به دلیل توسعه ذوب سنگ مس پیریت و کمک به تغییر مجتمع معدنی شهرت داشت.

تجزیه و تحلیل های اضافی از این کانی توسط شیمیدان آلمانی لورا هسنر در سال 1912 انجام شد، جایی که او به اشتباه آن را کروم-بروگناتلیت نامید، و توسط زمین شناس آمریکایی ویلیام فردریک فاوشاژ در سال 1920.

مکان های معدن

تاسمانی از اولین کشف خود در آنجا، منبع اصلی استیکتیت باقی مانده است.

سایر منابع معروف:

الجزایر، برزیل، کانادا، هند، مراکش، روسیه، اسکاتلند، آفریقای جنوبی، سوئد، زیمبابوه.

خوب، "یاسی به رنگ سبز" به شکل آتلانیت را فقط می توان از معدن Stichtit Hill در تاسمانی به دست آورد.

زیبا، مانند شکل طبیعی آن.

جواهرات هم همینطور!