دانه مروارید به طور کلی به عنوان یک مروارید طبیعی کوچک با قطر کمتر از 2 میلی متر تعریف می شود. اگرچه تعریف اولیه آنها بیان می کرد که آنها باید "وزن آنها کمتر از یک چهارم دانه" باشد.
استفاده از مروارید در جواهرات ویکتوریا
مرواریدهای دانه ای شبیه هیچ نوع مروارید دیگری نیستند. قابل توجه ترین تفاوت اندازه مینیاتوری مرواریدها است. اندازه آنها به این معنی است که اغلب به عنوان تزئین روی سنجاق و آویزها استفاده می شود. آنها به ویژه در جواهرات ویکتوریایی محبوب بودند، همانطور که مروارید به طور کلی.
دانه های مروارید نیز به یک هدیه عروسی شیک تبدیل شد، زیرا مروارید با پاکی، عفت و ظرافت همراه بود.
مرواریدها زمانی محبوب شدند که توری های سنگین و جزئیات پیچیده به مد آمدند. این سبک ظاهر مرواریدی را کاملا تکمیل می کرد. این مرواریدهای ریز که محکم به هم دوخته شده بودند، اکسسوری مناسبی برای لباس های روشن و سنگین بودند. زیورآلات مروارید به قدری بزرگ و ولخرجی می شدند که گاهی تکیه گاه های فلزی به پشت جواهرات اضافه می شد.
ایجاد جواهرات با دانه های مروارید به مهارت بالایی نیاز داشت تا از خرد شدن یا شکستن مرواریدهای ظریف جلوگیری شود. علاوه بر این، این مرواریدهای ریز روی موی اسب یا ابریشم دوخته می شدند. این کار ساخت جواهرات دانه مروارید را بسیار دشوار کرد.
دانه های مروارید نیز لهجه ای عالی برای سنگ های قیمتی بزرگتر ایجاد می کنند. این را بسیاری از تزئینات ویکتوریایی نشان می دهند
آویز با مرواریدهای کوچک قرن 18-19:
دانه های مروارید به قدری ظریف هستند که می توان از آنها به عنوان تزئین و لهجه در جواهرات عتیقه و همچنین به عنوان سنگ نگهدارنده استفاده کرد.
در هنر جواهرات روسیه
بر اساس برخی اطلاعات، در روسیه مقدار زیادی مروارید وجود داشت و به نظر می رسد که اجداد ما به پرورش (به جای حفظ مکان هایی که صدف های مروارید در آن زندگی می کردند) مشغول بودند تا اینکه اتفاقات خاصی رخ داد ...
ما از مرواریدهای کوچک برای گلدوزی کامل لباس یا جزئیات لباس استفاده کردیم: کمربندها، سرآستین ها یا لبه های لباس را با گلدوزی زیر تزئین می کردند:
مرواریدهای مدرن، مشابه دانه‌های مروارید گذشته، در مزارعی که کشت می‌شوند نیز ظاهر می‌شوند، اما مرواریدهای واقعی و طبیعی متعلق به گذشته هستند...
