Nee, vandaag zullen we de artistieke waarde van de werken van Honore de Balzac niet analyseren, hoewel veel scènes uit deze collectie het zondige onderwerp van ons gesprek zouden kunnen versieren.
Uren, wanneer ze een manifestatie van ijdelheid worden, beginnen daardoor, door de wil van de eigenaar, op een zondig pad. Maar er zijn ook horloges waarvan de makers niet minder dan hun klanten schuldig zijn aan doodzonde. En wat een zonde! Ja, we hebben het over lust, een onverholen zoektocht naar vleselijke genoegens. Voor een persoon werd dit beschouwd als de kortste weg naar de onderwereld, maar horlogemakers zagen dit als een manier om 'de artistieke verbeelding te bevrijden'.
Nou, oké, als de wijzerplaat van het horloge het klassieke naakt onthult voor de ogen van zeer artistieke prestaties, maar wanneer fellatio, allerlei wederzijdse strelingen, sodomie, hopen benen, borsten en billen nonchalant worden blootgesteld aan de ontspannen polsen, moet er iets gebeuren eraan gedaan worden. Of misschien niet - alleen op deze manier geeft de eigenaar van chronometrische erotica en porno je een teken dat hij het niet erg vindt om te praten.
Trouwens, de Engelse uitdrukking "conversation pieces" - "clock for conversations" - verwijst alleen naar dit kenmerk van deze uurwerkenkunst: om de stijfheid van de gesprekspartners te verwijderen en hun tong los te maken. Maak je klaar om grappen en verhalen uit het leven van "één vriend / kennis" uit te wisselen, en het is aan jou waar en hoe je wilt blijven communiceren.
Horloges met erotische "complicaties", geïntroduceerd in de 18e eeuw, waren een antwoord op de wijdverbreide fascinatie van de Europese elite voor artistieke erotica. Uitgerust met mechanismen die met bepaalde tussenpozen of door op een knop te drukken in gang worden gezet, waren dergelijke zakhorloges met een minuutrepetitie minitheaters, op de wijzerplaatstadia waarvan bijna levende jacquemart-figuren optraden. Aangesloten op het wielsysteem bewogen ze totdat de hoofdveer klaar was.
In de eenvoudigste "porno-horloges" werden zondige geneugten beschilderd met vernis of email op de wijzerplaten of op de covers, in de meest complexe, echte mechanische uitvoeringen werden gespeeld. Omdat morele dogma's het reclame maken voor de intieme aspecten van het leven, gebruikten de kunstenaars verwisselbare covers of dubbele wijzerplaten. Aan het begin van de 19e eeuw verbood de kerk de productie en verkoop van dergelijke horloges. De geestelijken jaagden op hen, niet alleen om morele redenen, maar ook omdat de helden van pikante taferelen vaak vrolijke monniken en nonnen waren.
Chronometers met naakte natuur werden ook in beslag genomen door de gendarmes en vernietigd op de plaats van inbeslagname, zodat niemand anders het obscene kon zien. Bijzonder vakkundig uitgevoerde en structureel complexe exemplaren slaagden er vaak in om de uitvoering te vermijden en veilig moeilijke tijden in privécollecties te overleven. De passie voor het verzamelen van "onfatsoenlijke" horloges is inherent aan veel beroemdheden, waaronder bijvoorbeeld Henry Ford, en van de levende zanger Elton John ...
Na verloop van tijd verschoof de chronometrische erotiek van de zakken naar de polsen en vervaagde toen op de een of andere manier. Ik kwam onlangs een frivool verhaal tegen over een Cuervo y Sobrinos-horloge uit 1950 dat werd geveild, maar pas in het begin van de jaren negentig wekten Blancpain en Gerald Genta de interesse in dit vergeten genre van uurwerken weer op. Andere fabrikanten volgden dit voorbeeld en tegenwoordig zijn erotische horloges opgenomen in de collecties van veel invloedrijke fabrieken, hoewel weinigen er openlijk over praten.
Maar sommigen zijn niet verlegen: denk aan Ulysse Nardin, inclusief de Classico-collectie 2019, op de wijzerplaten van 10 modellen waarvan de tekeningen van de Italiaanse meester van erotische illustratie, Milo Manara, werden overgedragen. En de Genèvese werkplaats van Sven Andersen (een van de oprichters van de Academie van Onafhankelijke Horlogemakers AHCI) brengt jaarlijks meerdere exemplaren uit met frivole plots op de wijzerplaten.
Andersen staat onder fans van hoge chronometrie bekend als een uitstekende professional met een uitstekend gevoel voor humor. Zijn horloges worden geanimeerd door karakteristieke karakters, en hun aantal is niet altijd beperkt tot twee. Verschillende merken verbeelden momenten van passie op verschillende manieren: voor dezelfde Andersen wordt het beeld in brede streken toegepast, bijna grotesk, zonder nadruk op nuances en details, terwijl iemand juist alle subtiele kleine dingen uitschrijft met email of een graveur.
Het maken van erotische horloges is altijd een reis naar het land van exotische beelden en een poging om niet minder exotische wensen te vervullen van klanten die zichzelf vaak willen zien in een van de wulpse helden. Dergelijke verzoeken zijn trouwens niet ongebruikelijk in de moderne praktijk van wachthuizen.
We leven in een exhibitionistische samenleving. Erotische spelletjes van fictieve personages werden afgebeeld op antieke klokken. Tegenwoordig stellen velen hun persoonlijke leven tentoon. In dit opzicht is een pornografische afbeelding op de arm hetzelfde als een string op de heupen. Ze laten je zien wat meestal verborgen moet blijven.
Maar er zit een unieke knowhow verborgen in chronometrische erotica. Antieke stationaire klokken werden vaak aangevuld met beweegbare automaten, die hun eenvoudige bewegingen maakten tot een melodisch klokkenspel. Dienovereenkomstig moesten deze automaten ten opzichte van zakhorloges zoveel mogelijk worden gereduceerd en aangepast aan de uitvoering van karakteristieke uurwerken.
Het was alleen beschikbaar voor geselecteerde ambachtslieden om miniatuurbeeldjes te snijden, ze te versieren met gravure en email. Erotische horloges zijn de essentie en kwintessens van horlogetradities, maar tegelijkertijd een zeer specifieke, marginale kwintessens, interessant voor een vrij kleine kring van liefhebbers en verzamelaars.
Moet de klok in dit opzicht onveranderd en canoniek blijven, niet onderhevig aan de trends van de tijd? Misschien, maar moderne fabrikanten lijken het niet eens te zijn met deze stelling, omdat ze bereid zijn te experimenteren met "gladde" thema's. Tegenwoordig raakt erotica steeds dieper ingebed in het openbare leven, en horlogebedrijven moeten zich aanpassen aan deze veranderingen om niet saai te worden. Per slot van rekening kunnen porno-uitvoeringen op internet worden bekeken, maar probeer dit op de schaal van de wijzerplaat te creëren - het is veel waard.
