Gdy do serpentyny doda się stichtyt, dzieje się magia - pojawienie się wyjątkowego kamienia według Atlantyzytu! A skoro cała sprawa dotyczy stichtit, to znaczy, że będziemy głównie o tym rozmawiać. Stichtite to miękki kamień szlachetny o kolorze różowym, liliowym lub fioletowym. Najczęściej zobaczysz stichtyt w serpentynie, który jest zwykle sprzedawany pod nazwą handlową Atlantisite.
Czy stichtyt jest rzadki? Tak, zapalenie szwów jest dość rzadkie. Sztytyty fasetowane są niezwykle rzadkie, ponieważ kruchość kamienia sprawia, że cięcie jest prawie niemożliwe.
Poznajmy szczegóły - jak odkryto kamień, gdzie jest wydobywany i podziwiajmy niesamowite połączenie fioletu i zieleni w pięknym Atlantyzycie.
Co to jest stichtyt
Jedną z alternatywnych nazw stichtytu jest chromowo-brugnatellit, błędna nazwa nadana przez niemiecką mineralogkę Laurę Hesner w 1912 r., zanim przeprowadzono dalsze analizy.
Inna nazwa stichtytu z Tasmanii to Tasmanit. Jednak częściej nazwę tę stosuje się do skał osadowych zawierających glony zwane Tasmanitami.
Tasmanit w serpentynie:
Charakterystyka stichtytu
Stichtite to uwodniony minerał węglanu chromu i magnezu. Wzór minerału można zapisać jako Mg6Cr3+2(OH)16[CO3] 4H2O lub Mg6Cr2(CO3)(OH)16 4H2O. Żelazo jest powszechnym zanieczyszczeniem. Stichtite często występuje w połączeniu z chromitem, serpentynem lub obydwoma.
Sam minerał jest bardzo miękki, tylko nieznacznie twardszy od talku. Podobnie jak talk, ma tłustą konsystencję w dotyku. Jednakże stichtyt ma elastyczną, ale nieelastyczną wytrzymałość (miarę odporności minerału na naprężenia lub ciśnienie), co oznacza, że można go zginać, ale później pozostanie w nowym, wygiętym kształcie. Natomiast talk rozkłada się na cienkie arkusze lub płatki.
Głównym rodzajem stichtytu jest skała zawierająca stichtyt i serpentyt.
Mineralogowie zwykle nazywają tę skałę po prostu „stichtytem w serpentynie”, ale dobrze znaną nazwą handlową jest „Atlantyzyt”.
Kamień jest jak fragment starożytnego, zatopionego fantastycznego kontynentu, a niewielka część takiego piękna znajduje się tylko na małym kawałku planety...
Należy zauważyć, że nazwa handlowa „Atlantisite” jest zarejestrowana na nazwisko Gerald Pauley dla materiału ze Stichtite Hill na Tasmanii.
Jak wygląda Atlantyk? Ogólnie dominującymi odcieniami kamienia są zieleń (serpentyn) i fiolet (stichtyt).
Odcień zieleni waha się od pastelowego do głębokiego fioletu, a ciemny fiolet często może wyglądać jak żyły, węzły lub plamy. Zwykle obecne są również chromit i magnetyt, nadające mieszaninie czarny kolor.
Atlantisite jest regularnie podrabiany! Przykład:
Stichtite można czasami pomylić z purpurytem, sugilitem i charoitem. Oprócz tego, że każdy kamień szlachetny jest fioletowy, jest on całkowicie wyjątkowy.
Stójka:
Ale podobieństwo do purpurytu jest silne.
Stichtyt kontra purpuryt:
- Purpuryt jest minerałem fosforanu manganu. Zwykle występuje w ciemniejszej i szerszej gamie kolorów niż stichtyt, w tym brązowo-czarnej, fioletowej, fioletowej lub ciemnoczerwonej.
- Stichtite może mieć bogaty kolor, ale zwykle jest jaśniejszy.
Klasyfikacja stichtytu nie jest tak tradycyjna jak w przypadku innych kamieni, ponieważ zwykle nie jest on cięty na kamienie szlachetne.
kolor: większość materiału jest w kolorze fioletowym, chociaż niektóre są różowe. Odcień jest zwykle jaśniejszy, ale może być również głęboki.
Zielone i żółte inkluzje są dobre dla Atlantyzytu, ale zbyt wiele czarnych i brązowych inkluzji może obniżyć wartość. Im wyższe nasycenie, tym lepiej.
Cięcie: Ponieważ nie nadaje się do cięcia, większość stichtytów jest cięta na kaboszony i koraliki.
Przezroczystość: Większość kamieni stichtytowych jest nieprzezroczysta, więc rzadkie egzemplarze półprzezroczyste mogą mieć wyższą wartość.
Historia odkrycia kamienia
Stichtite został po raz pierwszy oficjalnie odkryty w 1910 roku w dawnym okręgu górniczym Dundas na Tasmanii w Australii.
Dundas było historycznie ważnym miastem górniczym, ale od tego czasu stało się miastem duchów, w którym od 2017 r. Mieszka tylko jedno małżeństwo.
Były główny chemik firmy Mount Lyell Mining and Railway Company A.S. Wesleyowi przypisuje się pierwsze odkrycie stichtytu. Jednak pierwszy opis pochodzi od mineraloga tasmańskiego Williama Fredericka Petterda, a następnie analizę Wesleya z 1910 roku.
Wesley nazwał nowy minerał na cześć menadżera kopalni Mount Lyell, Roberta Carla Stichta (Sticht), amerykańskiego metalurga znanego z opracowania wytapiania rudy miedzi pirytowej i pomocy w przekształceniu kompleksu wydobywczego
Dodatkowe analizy minerału przeprowadziła niemiecka chemiczka Laura Hesner w 1912 r., nazywając go błędnie chromowo-brugnatellitem, oraz amerykański geolog William Frederick Fauchage w 1920 r.
Miejsca wydobycia
Od czasu pierwszego odkrycia Tasmania pozostaje głównym źródłem stichtytu.
Inne znane źródła:
Algieria, Brazylia, Kanada, Indie, Maroko, Rosja, Szkocja, Republika Południowej Afryki, Szwecja, Zimbabwe.
Cóż, „liliowy w zieleni” w postaci atlantytu można uzyskać tylko w kopalni Stichtit Hill na Tasmanii.
Piękny, jak w swojej naturalnej postaci.
To samo z biżuterią!
