Ang mga modelong salamin na ito ay higit sa isang siglo na ang edad, ang mga ito ay itinatago sa Museum of Natural History, sa Harvard (USA) na ginawa ng isang mag-ama mula sa Bohemia Leopold at Rudolf Blaschka.
Si Leopold Blaschka (Mayo 27, 1822 - Hulyo 3, 1895) at ang kanyang anak na si Rudolf Blaschka (Hunyo 17, 1857 - Mayo 1, 1939) ay mga artista ng salamin ng Dresden mula sa Czech-German borderlands, na sikat sa paggawa ng mga biological na modelo. , tulad ng salamin na nilalang sa dagat at ang mga bulaklak na salamin ng Harvard University.
Blaschka glass flower gallery:
Ang problema sa koleksyon ng mga bulaklak ng salamin ng Harvard University, paliwanag ng Botany Professor Donald H. Pfister, ay ang mga ito ay masyadong makatotohanan.
Kapag kinukunan sila, parang halaman lang,” he says regretfully. "Kaya paano ka gagawa ng photo book na nagpapaalam sa mga tao na sila talaga ay mga modelong salamin?"
Kahit na ang unang direktor ng Harvard Botanical Museum, si George Lincoln Goodale, ay unang naloko ng mga modelo ng bulaklak sa bahay ng Blaschka.
Sa isang paglalakbay noong 1886 sa Germany upang bisitahin ang tahanan ng mga glassblower na sina Leopold at Rudolf Blaschka, nakita niya ang inaakala niyang isang plorera ng mga bagong putol na orchid na namumulaklak. Sa katunayan, ang bawat pinong talulot at hubog na tangkay ay ginawa mula sa salamin.
Iyon lang ang kailangan ni Goodale para mag-order ng libu-libong botanikal na modelo mula sa mag-ama. Ngayon, ang koleksyon ay makikita sa isang nakatuong gallery sa Harvard Museum of Natural History.
Kung titingnan mo ang mga bulaklak at halaman na ito ng salamin, hindi mo sinasadyang nagtataka - paano posible na muling gawin ang lahat ng ito nang mahusay at tumpak mula sa isang kumplikadong materyal tulad ng salamin?
Inihayag ni Leopold Blaschka ang lihim na ito sa kanyang liham, narito ang kanyang isinulat:
Maraming mga tao ang nag-iisip na mayroon tayong isang uri ng lihim na kagamitan kung saan maaari nating biglang i-compress ang salamin sa mga hugis na ito, ngunit hindi ito ganoon.
Madalas kong sinasabi sa mga tao na ang tanging paraan upang maging isang bihasang gumagawa ng salamin ay ang paghahanap ng isang mabuting lolo sa tuhod na mahilig sa salamin; pagkatapos ay magkakaroon siya ng isang anak na lalaki na may parehong panlasa; dapat siya ang iyong lolo. Siya naman ay magkakaroon ng isang anak na lalaki na, tulad ng iyong ama, ay dapat magkaroon ng hilig sa salamin. Kung gayon ikaw, bilang kanyang anak, ay maaaring subukan ang iyong kamay, at kung ikaw ay mabigo, ito ay iyong kasalanan. Ngunit, kung wala kang ganoong mga ninuno, hindi mo ito kasalanan. Ang lolo ko ang pinakasikat na glassmaker sa Czech Republic.
Ngunit bumalik tayo sa simula ng gawain ng mag-ama sa koleksyon na nagpasikat sa kanila sa buong mundo.
Noong una, ang pamilya Blaschka, na nakapagtatag na ng isang umuunlad na negosyong salamin, ay nag-aatubili na tanggapin ang trabaho. Si Leopold, ang senior ng Blaschka, ay nagsimula sa kanyang karera sa paggawa ng costume na alahas, mga accessory ng chandelier at iba pang mga luxury goods. Gumawa pa siya ng glass eyes, both human and taxidermy.
Ngunit ang pagkakataon ay namagitan sa karera ng glass blower. Minsang patungo sa Estados Unidos noong 1853, ang barkong sinasakyan ni Leopold ay naanod sa gitna ng karagatan at gumugol siya ng dalawang linggo sa pagkolekta at paglalarawan ng dikya at iba pang mga hayop na naninirahan sa kalapit na tubig. Dahil nabighani sa mga hindi pamilyar na nilalang na ito, sa kanyang pag-uwi, nagsimula siyang gumawa ng mga modelong salamin ng mga marine invertebrate.
Gallery ng marine life mula sa salamin:
Hindi sinasadyang natisod ni Leopold ang isang solusyon sa problemang kinakaharap ng mga direktor ng mga museo ng natural na kasaysayan noong panahong iyon. "Ang mga uri ng mga organismo na ito ay mahirap pangalagaan at ipakita sa isang makatotohanang paraan," paliwanag ng manager na si Jennifer Brown. "Maaari mong ilagay ang mga ito sa isang garapon, ngunit mawawala ang kanilang kulay at lulubog lamang sa ilalim."
Ang mga museo ng natural na kasaysayan mula sa India hanggang Scotland ay nag-order ng libu-libong gayong mga modelo mula sa mga siyentipikong katalogo.
Nahaharap si Goodale sa isang katulad na problema nang buksan niya ang kanyang museo: kung paano magpapakita ng mga halaman sa paraang makaiintriga sa publiko? "Tulad ng marine invertebrates, ang mga halaman ay mahirap ding pangalagaan at ipakita sa masayang paraan," sabi ni Brown. "Ang mga halaman ay tradisyunal na pinindot at pinipiga sa mga sheet ng herbarium. Makikita mo na ang isang buong bungkos ng mga pinipindot, pinatuyong halaman ay hindi magiging pinakakapana-panabik na eksibit para sa pangkalahatang publiko."
Sa pagitan ng 1887 at 1890 sumang-ayon sina Leopold at Rudolf Blaschka na gugulin ang kalahati ng kanilang oras sa paggawa ng mga modelo ng halaman para sa Goodale Museum. Ang kalahati ay nakatuon sa kanilang mga sikat na marine invertebrate na modelo. Ang unang batch ng mga glass flowers ay dumating sa Boston na nagkapira-piraso dahil sa magaspang na paghawak ng mga opisyal ng customs. Ngunit kahit sa mga bahagi, masasabi ni Goodale kung gaano kahusay ang trabaho. Noong 1890, nakapagtapos ang Harvard ng isang eksklusibong 10-taong kontrata sa mga glassblower. Ang proyekto ay natapos na nakaligtas sa loob ng mahigit apat na dekada; ang huling batch ng mga modelo ay dumating noong 1936.
Ang mga kamangha-manghang halaman na lumabas sa pagawaan ng mag-ama ng Blaschka ay hindi perpekto, ang mga ito ay mukhang eksakto tulad ng nakikita natin sa kanila sa kalikasan, kung minsan ay may lantang usbong o dahon na nasira ng insekto, kaya natural ang mga ito.
Bilang resulta, ang mga manggagawa ay gumawa ng humigit-kumulang 4300 mga modelo ng salamin para sa unibersidad.
Ang mga kontemporaryong glassblower ay hindi maaaring tumpak na magparami ng kanilang gawa, bagama't sinubukan nilang gawin ito sa isang serye ng mga taunang kumpetisyon na pinapatakbo ng museo.
"Ang ilan ay mas matagumpay kaysa sa iba," sabi ng manager ng museo na si Brown. "Ngunit hindi ito pareho."
