دوک فولکو دی وردورا - بالاترین مهارت در هنر جواهرات با این نام مرتبط است. در تاریخ جواهرات جایگاه ویژه ای دارد. وردورا یک گالری کامل از کارهای مبتکرانه را به جا گذاشت که در آن علاوه بر شاهکارهای ماهرانه اجرا شده، همیشه مقداری شگفتی، طنز و دمدمی وجود دارد. او در هنر خود نه تنها از سنگ‌ها و فلزات گرانبها، بلکه از پوسته‌های معمولی، سنگ‌هایی که در ساحل دریا برداشته بود، استفاده کرد. او گل ها، موجودات دریایی، حیوانات را خلق کرد و زیبایی را از طبیعت به دست آورد. او از پیدا کردن پوسته ساده در ساحل بسیار خوشحال شد که در اصل بی ارزش بود. اما وردورا با تزئین آن با سنگ های قیمتی، آن را به یک اثر هنری تبدیل کرد.
Fulco Santostefano della Cerda, دوک آینده وردورا او که اصالتاً اهل جزیره سیسیل بود، در مجاورت پالرمو بزرگ شد. هنگامی که او 21 ساله بود، پدرش درگذشت و او را برای زندگی راحت به ارث گذاشت. زمان گتسبی بزرگ، آغاز دهه 20، زمانی که نه تنها جوانان و جوانان میراث خود را هدر دادند، بلکه افراد در سن نسبتاً بالغ نیز در یک روز ثروت زیادی را خرج کردند.
وردورا از ونیز به پاریس، از پاریس به کن نقل مکان کرد، پول خرج توپ کرد. اما یک روز تصمیم گرفت همه چیز را تغییر دهد. خوشبختانه او می دانست که استعداد یک هنرمند را دارد و تصمیم گرفت این هدیه را به عمل تبدیل کند. وردورا به عنوان طراح پارچه برای کوکو شانل شروع به کار کرد. تنها شش ماه طول کشید تا او با مادمازل شهرت بالایی به دست آورد. شانل او را به عنوان رئیس بخش جواهرات منصوب کرد. و این زمانی بود که برای او دستبندهایی با صلیب های مالتی خلق کرد. شانل این دستبندها را تجلیل کرد، زیرا تقریباً هرگز از آنها جدا نشد. دوک فولکو دی وردورا در کنار دستبندها به عنوان یک جواهرساز با استعداد نیز به شهرت رسید.
وردورا در تولید آثارش شیوه ای اشرافی داشت. آنها سبک بی عیب و نقص و طعم تصفیه شده را احساس کردند. در سال 1934 به آمریکا رفت و تا سال 1939 به عنوان طراح اصلی برای Paul Flateau کار کرد. سپس در نیویورک، وردورا کسب و کار خود را افتتاح کرد. او دوستان زیادی داشت. آداب و جذابیت طبیعی اشرافی او، شوخ طبعی و دانش، خیرخواهی و ظرافت - همه اینها مردم را به سوی او جذب می کرد.
وقتی کسب و کارش را باز کرد، بسیاری از آنها، دوستان قدیمی و خوب، در این امر کمک کردند و با کمک های معنوی و مالی از او حمایت کردند. در میان آنها کول و لیندا پورتر بودند که در دهه 20 زمانی که در ونیز زندگی می کردند، آنها را می شناخت.
هنگامی که 70 سال خود را پشت سر گذاشت، وردورا کسب و کار خود را به شریکی فروخت. از آن زمان ، او در لندن مستقر شد ، جایی که به کار خود ادامه داد ، اما در زمینه دیگری - وردورا مینیاتورهای نفیس را نقاشی کرد ، خاطرات نوشت ، با دوستان ملاقات کرد. در سال 1978 دوک فولکو دی وردورا در 80 سالگی این دنیا را ترک کرد.
دوک فولکو دی وردورا هنر روکش طلا چند لایه با مینا را احیا کرد، او نویسنده توسعه نقوش در جواهرات با استفاده از نخ است. او همچنین به صنعت مد کمک کرد - او مجموعه ای اصلی از کلیپ های کلاه را ایجاد کرد که با انعطاف پذیری متمایز بودند. سپس کلاه ها بسیار محبوب بودند، بسیاری از زنان حتی نمی توانستند بدون کلاه بیرون بروند. او جواهرات را متقاعد کرد که با پلاتین به عنوان ماده ای با ارزش تر از طلا رفتار متفاوتی داشته باشند.
وردورا همچنین بسیاری از جواهرات عتیقه را بازسازی کرد. و با حس ذوقی نفیس به آن نزدیک شد. او به ویژه استعداد خود را در کارهای هنری با استفاده از نقوش عتیقه نشان داد. در اینجا باید به کار او در بافندگی فلز و به تصویر کشیدن طرح ها و تصاویر اساطیری اشاره کرد. این آثار از دانش عمیق او از تاریخ و سنت ها سخن می گوید.
وردورا آثار هنری به جا گذاشت که در آن قدرت عقل، شکوه اشرافی، غنای تخیل احساس می شود.
اکنون صاحب برند وردورا وارد لندریگان است. او صاحب طرح هایی برای جواهرات ساخته شده توسط وردورا است. لاندریگان به همراه پسرش نیکو جواهرات دوک فولکو دی وردورا را در حراجی ها جستجو می کنند و آنها را از مشتریان قدیمی می خرند. برند Verdura در دستان خوبی است. صاحب این برند را می توان وارثی شایسته برای استعداد خلاق و زیبایی ایجاد شده توسط وردورا نامید. و سعی می کند مانند موسس خانه جواهر، به همان شیوه جنتلمن، تجارت کند.
