Rubiny Kaszmiru, opale Etiopii, szmaragdy wielkich Mogołów, najrzadsze diamenty - wszystko to zostało starannie wrzucone do kosza przez amerykańskich przywódców. Proponujemy ci zobaczyć dziesięć klejnotów z tego skarbca.
Muzeum nosi imię Jamesa Smithsona (prawdziwe nazwisko Jacques-Louis Masi): urodził się w Paryżu, mieszkał, studiował i pracował w Anglii, przekazał swój majątek w wysokości 100000 XNUMX złotych suwerenów rządowi USA. Za te pieniądze powstało muzeum. Niesamowita historia.
Mała pomoc z Wiki:
Smithsonian Institution składa się z dwudziestu muzeów i galerii, a także Narodowego Parku Zoologicznego. Siedemnaście z tych muzeów znajduje się w Waszyngtonie, a jedenaście z nich znajduje się w National Mall. Reszta jest w Nowym Jorku i Chantilly w Wirginii.
Po prostu o tym pomyśl. Dwadzieścia muzeów! A eksponowane publicznie ekspozycje to tylko niewielka część, najciekawsza jak zawsze za kulisami
Na zdjęciu to, co dotyczy naszego tematu - mineralogia, a muzeum kryje artefakty antropologiczne, botaniczne i zoologiczne.
Ale spójrzmy na piękno.
1. Starożytna szmaragdowa mandala
Rzeźbiony szmaragd w oprawie z platyny i diamentów na długim łańcuszku, również składającym się z 50-karatowych diamentów. Rzeźba w formie ośmiopłatkowego kwiatu - mandali, jest charakterystyczna dla sztuki starożytnych Indii. Informacje na stronie muzeum wyglądają następująco:
Uważa się, że rzeźba z motywem kwiatowym została wykonana w stylu Indian Mogołów. Imperium Mogołów było imperialną potęgą, która rządziła znaczną częścią subkontynentu indyjskiego od początku XVI do połowy XIX wieku. Często rzeźbione klejnoty były noszone na ramieniu jako amulety.
2. Naszyjnik Napoleona Bonaparte
Diamentowy naszyjnik Napoleona był prezentem od cesarza Napoleona dla jego drugiej żony, Marie-Louise, na cześć narodzin ich syna Napoleona II, cesarza Rzymu, w 1811 roku. Elegancki srebrno-złoty naszyjnik, zaprojektowany przez Étienne Nitot i jego synów, został ukończony w 1811 roku i składa się z 234 diamentów. Diamenty pochodziły z Indii lub Brazylii, jedynych wówczas znaczących obszarów wydobycia diamentów na świecie.
3. Szafir Logana
Wspaniały Logan Sapphire o wadze 423 karatów został wycięty z kryształu wydobywanego na Sri Lance i jest jednym z największych na świecie szlifowanych niebieskich szafirów. Jest to najcięższy klejnot w National Gem Collection, a jego srebrno-złota broszka jest wysadzana dwudziestoma brylantami o łącznej masie około 16 karatów.
Logan Sapphire został podarowany Smithsonian Institution przez Rebeccę Pollard Guggenheim w grudniu 1960 roku. Otrzymała go jako prezent bożonarodzeniowy / rocznicowy pod koniec 1952 lub na początku 1953 roku od swojego męża, pułkownika M. Roberta Guggenheima. Ona zachowała posiadanie pracy aż do kwietnia 1971 roku. Była wtedy żoną Johna A. Logana, stąd nazwisko Logan. Zanim Guggenheim kupił klejnot, należał on do Sir Ellisa Victora Sassoona, XNUMX. baroneta Bombaju. Przypuszczalnie rodzina Sassoon kupiła klejnot od maharadży w Indiach.
4. Naszyjnik Kamień urodzinowy May
Siedemdziesiąt siedem idealnie dopasowanych szmaragdowych „liści” o szlifie kaboszonowym wyrasta z wysadzanej diamentami złotej gałązki tego wspaniałego naszyjnika z National Gem Collection Smithsonian. Ten kawałek ma 350 karatów kolumbijskich szmaragdów i jest jednym z najbardziej wyjątkowych pokazów na świecie.
5. Amerykański złoty topaz
Topaz jest znany ze swojej zdolności do tworzenia ogromnych kryształów o jakości klejnotów. Tutaj pokazane są dwa z najlepszych na świecie dużych kryształów topazu, ważące odpowiednio 31,8 kg i 50,4 kg. Kryształy te, wydobywane w Minas Gerais w Brazylii, pierwotnie planowano wyciąć na instrumenty naukowe, ale odkryto bardziej odpowiedni materiał. To, co wygląda jak pęcherzyki gazu unoszące się w środku, to odciski kryształów albitu.
Topaz „American Gold” (w środku), ważący 22 892,5 karatów, jest jednym z największych kamieni szlachetnych na świecie. Został wycięty przez Leona Agee pod koniec lat 1980. z 11,8 kg okrągłych kamyków topazu. „Amerykańskie złoto” ma 172 fasetki.
6. Naszyjnik z ametystem od Tiffany
56-karatowy kwadratowy ametyst osadzono w naszyjniku z 18-karatowego żółtego złota, zaprojektowanym przez Louisa Comforta Tiffany'ego około 1915 roku. Głęboki fiolet z przebłyskami czerwieni sprawia, że ten ametyst jest zarówno piękny, jak i cenny. Naturalistyczny motyw i zdobniczy styl wisiorka to doskonały przykład secesyjnej biżuterii, która powstawała na przełomie XIX i XX wieku. To nie tylko wspaniała historyczna biżuteria, wyjątkowy ametyst o dużych rozmiarach i niesamowitym kolorze, który jest charakterystyczny tylko dla rosyjskich ametystów.
7. Diamentowe kolczyki Marii Antoniny
Te dwa duże diamenty w kształcie gruszki ważą odpowiednio 14,25 i 20,34 karatów i pochodzą z Indii lub Brazylii, jedynych znaczących źródeł diamentów w XVIII wieku. Uważa się, że diamenty zostały osadzone w kolczykach należących do Marii Antoniny, królowej Francji, która została zgilotynowana w 1793 roku podczas rewolucji francuskiej. Chociaż nigdy nie będzie wiadomo z całą pewnością, w jakich okolicznościach diamentowe kolczyki Marii Antoniny opuściły jej domenę, wydaje się, że kolczyki pozostały we francuskiej rodzinie królewskiej. W 1853 roku, jako prezent ślubny, Napoleon III podarował cesarzowej Eugenii parę kolczyków wysadzanych dużymi brylantami w kształcie gruszki, które prawdopodobnie należały do Marii Antoniny.
Oryginalne ryciny z wydania ślubnego Illustrated London News z lutego 1853 roku przedstawiają Eugenię w dużych diamentowych kolczykach. W 1887 roku sprzedano wszystkie francuskie klejnoty koronne, a cesarzowa Eugenia sprzedała swoje osobiste klejnoty w latach 1870-1872 po zesłaniu do Anglii. Wydaje się więc prawdopodobne, że kupiła je wielka księżna Tatiana Jusupowa z Rosji.
Kiedy jubiler Pierre Cartier kupił diamentowe kolczyki w 1928 roku, ich autentyczność potwierdzili rosyjska księżniczka Zinaida Jusupowa i jej syn, książę Feliks Jusupow. Stwierdzili, że kolczyki pierwotnie należały do królowej Marii Antoniny i nigdy nie zostały odrestaurowane przez wszystkie lata ich rodziny. Marjorie Merryweather Post kupiła kolczyki od Pierre'a Cartiera w październiku 1928 roku.
8. Biżuteria z żółtymi diamentami
Ten oszałamiający zestaw biżuterii z 18-karatowego żółtego złota został zaprojektowany przez firmę Cartier, Inc. pod koniec lat 1980. Naszyjnik składa się z 50 fantazyjnych żółtych diamentów o szlifie gwiazdowym, ważących od jednego do dwudziestu karatów każdy. Kolczyki wysadzane są 25-karatowym żółtym diamentem otoczonym 16 bagietkami i 4 bezbarwnymi diamentami w kształcie gruszki (łącznie 40 bezbarwnych diamentów, łącznie 26,80 karatów na parę). Pierścionek zawiera modny żółty diament o masie 61,12 karata z bezbarwnymi diamentami o trójkątnym szlifie (dwa bezbarwne diamenty o łącznej masie 4,75 karata).
Kilka atomów azotu zastępujących część węgla podczas tworzenia kryształów powoduje żółknięcie diamentów.
Ten olśniewający zestaw niezwykłych kolorowych diamentów jest wyjątkowy nie tylko ze względu na rozmiar i przejrzystość diamentów, ale także ze względu na kolor i szlif tych dobrze dobranych kamieni szlachetnych.
9. Szmaragdowy naszyjnik
Naszyjnik w stylu indyjskim Art Deco został wykonany w latach 1928-1929 przez firmę Cartier, Inc. Składa się z 24 szmaragdowych kropli, z których każda jest zwieńczona mniejszym szmaragdowym koralikiem osadzonym w platynie z diamentowymi ogniwami i skomplikowanym zapięciem.
Ten wspaniały naszyjnik należał do Marjorie Merryweather Post, która nosiła go jako Julia na balu w Everglades w Palm Beach w 1929 roku.
Marjorie Post to jedna z pierwszych amerykańskich kobiet biznesu, żona ambasadora w ZSRR. Zgromadzone przedmioty sztuki rosyjskiej i francuskiej, w tym biżuteria.
10. Diadem Marii Ludwiki
Napoleon podarował tiarę swojej drugiej żonie, cesarzowej Marie-Louise, z okazji ich ślubu. Tiara, zamówiona w 1810 roku, pierwotnie była ozdobiona szmaragdami, które w połowie lat pięćdziesiątych zastąpiono turkusem.
Marie Louise zapisała diadem i towarzyszącą mu biżuterię swojej habsburskiej ciotce, arcyksiężnej Elizie. Biżuteria została zakupiona Van Cleef i Arpels od jednego z potomków arcyksiężnej Elizy, arcyksięcia Karola Stefana Habsburga ze Szwecji, w 1953 r. wraz z dokumentem potwierdzającym ich pochodzenie.
Między majem 1954 a czerwcem 1956 szmaragdy zostały usunięte z tiary przez firmę Van Cleef & Arpels i sprzedawane osobno jako biżuteria. Reklama w gazecie umieszczona przez firmę w 1955 roku obiecywała: „Szmaragd dla ciebie z historycznej tiary napoleońskiej…” Gdzieś między 1956 a 1962 rokiem Van Cleef & Arpels umieścił turkus w tiarze. W 1962 roku turkusowy diadem został wystawiony w Luwrze w Paryżu, wraz z naszyjnikiem, kolczykami i grzebieniem, jako część specjalnej wystawy poświęconej cesarzowej Marii Ludwice.
Marjorie Merryweather Post kupiła tiarę od Van Cleef & Arpels i przekazała ją Smithsonian Institution w 1971 roku.
