De inspiratie voor de kunstenaar kan volledig impliciete kleine dingen zijn - een droog grassprietje dat per ongeluk tussen de pagina's van een vergeten boek is gevallen, de schittering van de zon die op de muur danst, het geritsel van de wind in vermoeide herfstbladeren. Alles wat impliciet, onbewust is, leidt tot meesterwerken.
De Fransman Lucien Gaillard, een juwelier van de derde generatie, was gefascineerd en geïnspireerd door de Japanse kunst, die grote invloed had op art nouveau-stijl.
Sieraden gemaakt door Gaillard moeten gezien worden. Ze zijn verfijnd en onopvallend, maar hoeveel gratie en stille charme zitten er in deze meesterlijk uitgevoerde snufjes!
In de schaduw van de grote René Lalique, Georges Fouquet, Henri Vever, — Gaillard neemt nog steeds een speciale plaats in. Zijn decoraties moeten langer worden overwogen, ze zijn, net als de discrete natuur, soms niet helder, maar ze zijn des te charmanter! Kostbare herfstsouvenirs - micavleugels van libellen, gedroogde korenaren, venkelparaplu's, een sprinkhaan onder gevallen bladeren - dit alles werd belichaamd in zijn werken door Gaillard.
Biografie van Lucien Gaillard
Biografie van Lucien Gaillard, verzameld uit zeldzame bronnen, geeft een idee van zijn creatieve en levenspad van een student tot een erkende meester van de nationale juwelenschool.
In 1892 droeg de vader van Lucien, Ernest Gaillard, de leiding van het juweliersatelier over aan zijn zoon. Zo werd Lucien Gaillard de volgende vertegenwoordiger van de sieradendynastie.
Vanaf 1878 studeerde Lucien Gaillard goudsmeden en, nadat hij de geheimen van het ambacht onder de knie had, overtrof hij zijn vader en grootvader. Hij bestudeerde ook complexe technologische processen, voornamelijk de techniek van het slaan van goud en zilver, en graveren. Daarnaast volgde Gaillard diverse cursussen sieradenkunst.
Aan het begin van zijn briljante carrière blonk hij uit in de studie van metalen en hun patinering, hij was vooral geïnteresseerd in de geheimen van oude Japanse legeringen en vernissen, die vóór hem praktisch niet in Frankrijk werden gebruikt. Gaillard begreep dat de Japanners onnavolgbaar waren in het gebruik van kleureffecten, in de kleurbehandeling van metalen producten, in het gebruik van etsen.
Haarspelden, haarkammen - een apart hoofdstuk in het werk van een juwelier. Zoiets alledaags is veranderd in een sieraadkunst!
Kunstcriticus en onderzoeker van het werk van de meester, Helene André, dankzij wie zeldzame details van het leven van Gaillard tegenwoordig bekend zijn, schreef over hem:
“Zijn kennis van metalen en legeringen is verbluffend. Hij kent de chemische aard van de stof die hij gebruikt. Hij beheerst de kunst van het patineren, werkt lang en delicaat en verdeelt het in texturen en kleuren zoals hij wil.”
Gaillard nodigde Japanse metaalbewerkers, die de geheimen van oude legeringen kenden, graveurs, juweliers, vernissen, uit om zich bij zijn firma aan te sluiten.
De Japanners hielpen hem de fijne kneepjes en bijzonderheden van nationale kunst te begrijpen.
Ten slotte nam hij deel aan de Wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs. Hier presenteerde de meester sieraden en zilveren vazen, die grote indruk maakten op het publiek met hun subtiele, verfijnde, "verleidelijke" patina-tint. Hij ontving een hoge deskundige beoordeling en een Grand Prix van een gezaghebbende jury en werd een van de leiders in de Franse sieradenkunst, zoals Vever, Fouquet, Boucheron.
Maar wat nog belangrijker is, Gaillard volgde hetzelfde pad met zijn inspiratie en vriend, de juwelier René Lalique. Net als Lalique produceerde Lucien Gaillard parfumflesjes. Het is een aparte kunstvorm geworden, een kostbaar object, hoog gewaardeerd, net als juwelen.
Gaillard, bijna vergeten, maar ik wil dat je weet over zo'n verfijnde meester, zijn rustige lied, belichaamd in sieraden, dat nauwelijks hoorbaar is tussen het koor van andere stemmen...
