Ба тӯйи

Ҳама навхонадорон дар бораи рӯзи махсусе орзу мекунанд, ки маросими арӯсӣ баргузор мешавад ва кӯшиш мекунанд, ки ҳама чизро то хурдтарин ҷузъиёт, аз либос то либос гузаронанд.

Мақола ба шумо дар бораи яке аз солгарди тӯй нақл мекунад. Ҳар як соли издивоҷ ба таври гуногун ҷашн гирифта мешавад. Вакте ки аз туй 13 сол гузашт, чй хел туй

Тӯй як ҳодисаи махсусест, ки дар ҳаёти аксари одамон танҳо як маротиба дар як умр рух медиҳад. Ин сана то абад ва ҳар сол ид боқӣ мемонад

Ин мақола дар бораи чӣ гуна интихоб кардани тӯҳфаи дуруст барои ҳамсарон барои тӯйи мис сӯҳбат мекунад. Мо тӯҳфаҳои ҷолибтаринро аз кӯдакон, дӯстон, зану шавҳар интихоб кардем.

Дар ин мақола шумо метавонед тӯҳфаҳои аслӣтаринро барои дӯстдоштаатон пайдо кунед. Тӯҳфаи арӯсӣ барои шавҳар бояд тавре бошад, ки ӯ баён карда тавонад

Аз пуфакҳои рангоранг, равшан ва бевазн чӣ беҳтар буда метавонад? Махз тубхоеанд, ки ба гайр аз тухфахо барои рузи таваллуд ва дигар идхо дода мешаванд, зеро

Агар шумо дар ҳайрат бошед, ки "Барои ҷашни арӯс чӣ додан лозим аст", пас ин мақоларо мутолиа кунед. Дар он шумо идеяҳои зиёде пайдо мекунед, ҳам аслӣ ва ҳам

Хонанда аз ин мақола мефаҳмад, ки пас аз 33 соли издивоҷ кадом тӯй ҷашн гирифта мешавад ва барои ин тӯй чӣ ҳадя кардан беҳтар аст. Намунаҳои гуногун

Дар мақола гуфта мешавад, ки дар 31-солагии издивоҷ чӣ гуна тӯй ҷашн гирифта мешавад ва барои чунин тӯй чӣ додан лозим аст. Намунаҳои презентатсияҳои ҷолиб оварда шудаанд

Ҳар як солгарди арӯсӣ дорои номи худ ва рамзи бо он алоқаманд аст. Одат аст, ки тӯҳфаҳо барои як солгарди муайяне, ки бо ин рамз алоқаманданд.

23 соли издивоҷи якҷоя як давра нест, на санаи юбилей ва аз ин рӯ шояд фикре пайдо шавад, ки он набояд ба таври махсус ҷашн гирифта шавад.

Агар шумо ба ҷашни солгарди арӯсӣ даъват шуда бошед, эҳтимол шумо саволе доред, ки ба ҳамсарон чӣ тӯҳфа кардан лозим аст. Дар ин мақола шумо меомӯзед

Ҳамсарон, ки ҳамдигарро дӯст медоранд, ҳамеша кӯшиш мекунанд, ки ҳар як солгарди издивоҷро якҷоя гузаронанд. Баъзеҳо дӯстонро даъват мекунанд, аммо ин рӯз барои онҳо ҳамеша махсус хоҳад буд.

Ин мақола дар бораи чӣ гуна тӯй пас аз 27 соли издивоҷ таҷлил мешавад ва дар ин рӯз ба ҳамсарон чӣ ҳадя кардан мумкин аст. Тавсияҳо барои интихоб

Ҳангоми ворид шудан ба издивоҷ, бисёр одамон дар аввал намедонанд, ки нигоҳ доштани муносибат чӣ қадар душвор аст. Аммо солхо мегузаранд, касе чудо мешавад, касе чудо мешавад

Тӯй барои навхонадорон ва меҳмонон ҷашни ҷолибтарин аст. Барои тайёрй дидан ба он бештар аз як руз лозим аст. Аввалан, ҳама либосҳо, ороиши мӯй, смокингҳоро интихоб мекунанд

Тӯй як чорабинии тантанавист, ки омодагӣ ба он чанд моҳ давом мекунад. На танҳо арӯсу домод ба як воқеаи муҳим бодиққат омода мешаванд.

Аз замонҳои қадим, духтарон ҳатто пеш аз оғози муносибат бо як бача чунин тӯҳфаҳо омода мекарданд. Чун қоида, курта ё камарбанди гулдӯзӣ ҳамчун тӯҳфа истифода мешуд.

Тӯй яке аз рӯйдодҳои муҳимтарин ва дар айни замон фаромӯшнашаванда дар ҳаёти инсон аст. Барои навхонадорон, ин танҳо як маросими штампкунии минбаъда нест.

Рамзи бисту нӯҳуми арӯсӣ махмал аст. Ин матоъ хеле нарм, мустахкам бо нури ба худ хос аст. Гумон меравад, ки ҳиссиёти байни ҳамсарон шабоҳат доранд

Тӯйи сафолиро ҷуфтҳое ҷашн мегиранд, ки 20 сол боз издивоҷ кардаанд. Чӣ гуна тӯй, ба солгардиҳо чӣ додан, рамзи асосии ид чист - ин саволҳо дода мешаванд

Аз замонҳои қадим, тӯйи катон ҳамчун нишондиҳандаи он буд, ки ҳамсарон аз санҷиши якҷоя зиндагӣ кардан дар издивоҷ бомуваффақият гузаштанд. Давраи 4 сол кифоя аст

Туйхои тиллоию нукраро хама медонанд. Аммо тӯйҳое ҳастанд, ки дар санаҳои “ғайридаврӣ” баргузор мешаванд. Масалан, тӯйи нефрит пас аз як сол пас аз нуқра ҷашн гирифта мешавад.

Ҳар сол тӯйи арӯсӣ ҳамроҳ бо дӯстону наздиконашон баргузор мешавад. Дар рӯзи ҷашн меҳмонон ҳамсаронро табрик мекунанд ва ба онҳо тӯҳфаҳо медиҳанд.

Чун қоида, як солгарди чӯбӣ дар доираи оила гузаронида мешавад, даъват дӯстони наздиктарин. Ба ин муносибат саволи асоснок ба миён меояд — чй?

Номи тӯйҳои солгардиро ҳама медонад. Бо вуҷуди ин, санаҳои камтар маълум, вале на камтар муҳим ҳастанд. Ин мақола яке аз онҳоро муҳокима хоҳад кард

Зиндагии оилавӣ мегузарад. Ва ҳоло як солгарди дигар: тӯйи 34 сол. Дар ин ҳолат чӣ гуна тӯй, чӣ бояд дод? Биёед инро фаҳмем.

Аз ин мақола шумо хоҳед фаҳмид, ки пас аз 38 соли издивоҷ чӣ гуна тӯй меояд ва дар рӯзи ин тӯй ба ҳамсарон чӣ ҳадя кардан мумкин аст. Тавсияҳо барои он дода мешаванд

55 соли ҳаёт як давраи хеле тӯлонии муҳаббат ба хешовандон аст, бинобар ин, бо тӯҳфа тахмин кардан хеле душвор аст. Дар ин ҷо шумо мефаҳмед, ки чӣ тавр пайдо кардани як

Ин мақола мегӯяд, ки барои тӯйи топаз ба хешовандон, дӯстон ё ҳамдигар чӣ додан лозим аст. Тавсияҳо барои интихоби амалӣ ва арзон дода мешаванд

Теъдоди ками одамон медонанд, ки пас аз 19 соли издивоҷ чӣ гуна тӯй таҷлил мешавад ва ба қаҳрамонони ин рӯз чӣ ҳадя кардан лозим аст. Ин мақола мефаҳмонад, ки чӣ амалӣ

Понздахум солгарди издивоҷ, ин чӣ гуна сана аст? Чанд сол пеш ин гуна санаро шиша меноманд, холо булур шудааст. Шояд, ки

Тилло яке аз металлҳои қавӣ мебошад. Аз ин рӯ, ҷуфти ҳамсароне, ки марҳалаи 50-солаи ҳаёти оилавиро даст ба даст додаанд, метавонанд ба таври ҳақиқӣ тиллоӣ номида шаванд.

Тӯйи коғазӣ пас аз ду соли рӯзи издивоҷ ҷашн гирифта мешавад. Дар ин рӯз ба шумо тӯҳфаҳои қиматбаҳо харидани лозим нест, аммо онҳо бояд ба мавзӯи ид мувофиқат кунанд.

25 сол аз ҷашни тӯй, ин санаи муҳим аст. Одамоне, ки ин кадар солхо бо хам зиндагй кардаанд, бешубха, сазовори эхтиром мебошанд. Зеро он хеле калон аст

Тӯҳфаи домод аз арӯс барои тӯй яке аз лаҳзаҳои фаромӯшнашаванда, ҳаяҷоновар ва бениҳоят таъсирбахш аст, ки ҷодуи ҳамаро пинҳон мекунад

Издивоҷи калисо як маросими махсусест, ки дар давоми он ду шахси дӯстдор дар назди Худо ба ҳамдигар назр мекунанд. Ин воқеаи муҳим на ҳамеша рӯй медиҳад

Танҳо дирӯз, ба назар чунин менамуд, ки издивоҷ кардаанд. Вакти ба қафо нигоҳ кардан надоштем, аллакай як-ду соли издивоҷ гузашт. Пас, аллакай 2 соли издивоҷ - ин чӣ гуна тӯй аст, чӣ гуна аст

Агар шумо намедонед, ки хоҳари худро барои тӯй чӣ тӯҳфа кунед, пас дар ин мақола шумо метавонед идеяҳои тӯҳфаҳоеро пайдо кунед, ки ба ӯ ва шавҳари ояндааш албатта маъқул хоҳанд шуд.

Махсулоти тунука ба сифати тухфа хеле кам пешниход карда мешавад. Ин тӯҳфаи мушаххасест, ки дар як ҷашни махсус - ҷашн ба муносибати солгарди арӯсӣ дода мешавад.

Вақте ки тӯйи дӯстони наздик ё хешовандон наздик мешавад, меҳмонон бо як вазифаи душвор - интихоби тӯҳфаи дуруст рӯ ба рӯ мешаванд. Ҳеҷ кас намехоҳад дод

Шодию ишќ, шавќу тўњфањоро дар рўзи тўй на танњо навхонадорон ва мењмонони онњо, балки волидони домоду арўс низ мегиранд. Албатта, барои он ки онхо тарбия карданд

Тӯй як воқеаи аҷиб дар ҳаёт аст. Муҳимтар аз ҳама дар ҷашни идона ин анъанаи туҳфаҳо ба ҷавонон мебошад. Ва вақте ки солҳои олиҷаноб дар издивоҷ мегузаранд

Рӯзи арӯсии шумо як рӯйдоди бениҳоят муҳим аст. Ин иди аввалини оилаи чавон буда, ахамияти калон дорад. Ба ин чорабинй бо тайёрй дидан одат шудааст

Солгарди Руби як фурсати хубест барои таҷлили давраи назарраси ҳаёти оилавии дӯстон ё хешовандон. Аз ин рӯ, на ҳар як ҷуфти издивоҷ ба ин марҳала расида метавонад

Чунин ба назар мерасад, ки марши арӯсӣ нав садо дода буд, аммо соли аввали зиндагии якҷояи онҳо аллакай гузашта буд. Ин давра, махсусан, агар ҷавонон на он қадар дер дар муносибат ҳастанд

40 сол аз рӯзи тӯй як солгарди муҳим дар ҳаёти ҳамсарон аст. Охир, зану шавхаре, ки ин кадар солхо бо хам зиндагй карда буданд, тавонистанд, ки нисбат ба хамдигар хиссиёти дурахшони худро гузаронанд

Барои ҳар як ҷуфти арӯсӣ як воқеаи ҳаяҷоновар ва хурсандиовар аст. Хоҳ ҷашни бошукӯҳ бо сад меҳмон бошад ё тӯйи хоксорона бо ҳузури шоҳидон

Ҳар як ҷуфт боварӣ дорад, ки издивоҷашон абадӣ аст. Охир, касе ба шавхар намебарояду ба шавхар намебарояд, ки ин як-ду сол аст. Ба чунин ходиса одатан бошуурона муносибат мекунанд.